𝐃𝐫𝐨𝐰𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐑𝐚𝐢𝐧𝐛𝐨𝐰𝐬

15. Telefoon

'Goedemorgen ik ben van de: anti-telefoonbusiness kan ik u helpen?' Ik lach als Jake naar me toe komt lopen in de schoolgang.

'Eigenlijk wel ja.' Zeg ik en Jake kijkt me verbaast aan.

'Nou zeg het maar meneer.' Ik grinnik kort als ik het rare opgezette accent hoor van Jake.

'Hoe luister je muziek?'Jake verandert weet terug in zijn normale welzijn.

'Platenspeler.'

'Oh cool.'

'Heel cool.' Zegt hij trots.

'Maar deze is helaas thuis.'

'Awh jammer.' Mompel ik met een pruillipje.

'Maar, ik heb toevallig een geniaal idee!'

'Gaat u gang.' Zeg ik met als teken dat hij het mag zeggen.

'Ik ga dit weekend naar huis om te vertellen hoe mijn eerste week ging. Wil je misschien mee?' Mee? Met Jake, ver weg bij Cole.

Fuck yes.

'Oh, ja natuurlijk.' Jake glimlacht.

'Nou, dan ga je zien waar ik heb geleefd voor de studie.'

'Ik ben benieuwd.'

'Ik haal je dan wel op op zaterdag.'

'Is goed. Woon je dichtbij?'

'Ja, ik woon aan de rand van de stad in een boerderij. Pap verwachte van mij dat ik het over zou nemen maar gelukkig begreep hij dat ik dat niet wilde.' Jake lacht nerveus.

'Wie gaat het dan overnemen?'

'Waarschijnlijk een neef van me of zo.' 

'Hey Jake,' Hij kijkt naar me met een scheve glimlach. 'Zullen wij anders naast elkaar zitten?' Zijn scheve glimlach wordt groter.

'Ja, is goed.' Hij klinkt enthousiast.

'Dan moeten we Lion maar even van jouw toekomstige stoel afsmijten.' Ik lach en we komen aan bij het lokaal waar Brian nog niet is.

'Jammer, hij is er nog niet.' Ik lach.

'Wou je hem dan zo graag van de stoel afsmijten?' We gaan naast elkaar zitten op de plekken waar Brian en Jake eerst zaten.

'Ja, best wel eigenlijk.' 

'Gemeen.' 

'Ik ben gemeen.' Ik glimlach naar hem.

'Dat valt wel mee vleermuisje.'  De woorden kwamen er niet echt uit maar zo te zien had Jake ze gehoord. Fuck.

Jake glimlacht op een ontzettend mooie manier. Deze manier heb ik nog nooit gezien. Er is een kuiltje aan de linkerkant van zijn wang te zien. Het is zo puur dat het eigenlijk jammer is dat hij makeup draagt.

'Dat vond ik leuk.' Zegt hij zachtjes.

'Wat vond je leuk?'  Hij kijkt me blozend aan.

'Vleermuisje.' Hij bijt stilletjes op zijn lip.

'Je bloost helemaal vleermuisje.' Ik grijns naar hem en hij bedekt snel zijn wangen.

'Echt? Eh, niet waar!' Ik begin te lachen.

'Dan geloof ik dat je in een tomaat bent verandert. Vleermuisje.' Ik ben hem nu volop aan het plagen. Alleen maar omdat ik het leuk vind dat hij verlegen van mij wordt. En niet van Emily. Maar daar gaat het nu even niet om.

'Hou op!' Ik begin harder te lachen. Dan komt de docent binnen.

'Jake? Alles okay?'  Ik lach en Jake kijkt langzaam naar haar op.

'Alles okay mevrouw.' Ze glimlacht naar hem.

'Top. Ik ga vandaag de klassenplattegrond maken dus willen jullie naast elkaar?' 

Ik kijk Jake aan.

'Wat denk jij vleermuisje?' Jake grijnst automatisch en ik zie zijn wangen lichtelijk verkleuren.

'Dat jij je bek moet houden uiltje.'  Ik lach.

'Het spijt me ontzettend.' Ik bijt op mijn lip. In mijn ooghoek zie ik hoe de docent grijnzend naar ons kijkt voor een tijdje.

'Excuses aanvaard.' 

'Hoe wist je eigenlijk dat je op het dak kan van de school?' Jake en ik lopen de trappen op en dat waren er meer dan ik dacht.

'Ik wist altijd al dat ik mijn telefoon kapot wilde gooien aan het begin van mijn studie.' Ik kijk hem aan.

'Dat is specifiek.'

'Ik ben specifiek.' Ik houd van specifieke dingen.

We komen op het dak aan en Jake loopt naar de rand toe. Nou moet ik toegeven dat ik niet het beste ben met hoogtes. Maar dat was ik hier even vergeten. Dus loop ik casual achter hem aan.

'Dus hoe zou ik hem gooie-' Ik stop en kijk hoe hoog we zijn. Mijn hartslag schiet direct omhoog en mijn hoofd begint te tollen.

'Oh shit. w-we zijn b-best hoog hé?' Ik loop direct wat na achteren en val direct neer op de grond. Ik steun met mijn ellebogen op de grond en Jake kijkt me bezorgd aan.

'Alles okay?'

'N-nee J-jake.'

'Heb je weer een paniekaanval?' Ik haal mijn schouders op.

'H-het is d-denk ik een mengeling van astma en een paniekaanval. Je weet wel, we hebben net trappen gelopen-' Jake staat een tijdje naar me te kijken niet goed wetend wat te doen.

'G-geen l-lucht-' Als ik recht voor me kijk zie ik weer hoe hoog we zitten opnieuw tolt mijn gehele hoofd. 

Jake loopt naar me toe en legt opnieuw zijn hand op mijn borstkas.

'Fucking hell Owen.' Zeg dat wel Jake...

'We doen hetzelfde zoals eerst okay?' 

'In.' Ik adem in met Jake en bestudeer zijn hele gezicht. zijn lange wimpers...

'Uit.' ...zijn fel blauwe ogen...

'In.' ...Zijn zwarte lippen....

'Uit.' ...kus hem Owen, kus hem... Nu!

'Gaat het weer?' Ik knik en wend mijn blik af.

'Ja, dank je.'

'Nou vertel eens, waar heb je allemaal last van. Dan kunnen we die situaties vermijden.' Ik lach zachtjes en Jake gaat naast me zitten en legt zijn hand op mijn knie. Fuck...

'I-ik, heb astma, soms last van paniekaanvallen. Ik kan niet tegen bloed, een beetje last van hoogtevrees en ik ben een soort van hypochonder.' Jake knippert een paar keer en denkt dan na.

'Dat is iets meer dan ik dacht. Heb je daar dan geen medicijnen voor?' Ik knik.

'Ik heb een inhalator voor mijn astma en paniekaanvallen. Maar ik vergeet die steeds.' Jake lacht.

'Dan heb je vast veel bijna-doodervaringen gehad.' Nu lach ik.

'Nee, alleen sinds ik met jou om ga. Je bent een gevaarlijk persoon Jake.' Ik glimlach naar hem. Hij glimlacht naar mij. Ik wil hem kussen, maar ik heb het lef gewoon niet.

༄