𝐃𝐫𝐨𝐰𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐑𝐚𝐢𝐧𝐛𝐨𝐰𝐬

33. Schuldig

Een koude hand glijd over mijn warme lichaam. De hand streelt mijn naakte huid. Ik adem zachtjes door mijn neus heen en ik voel iemand tegen me aan kruipen.

'Sorry, tas vergeten.' Fluistert hij zachtjes en zijn hete adem land tegen mijn oor. Ik draai me om in het bed zodat mijn uitgeputte ogen naar hem kijken.

'Hmm, inpakken en meenemen zou ik zeggen.' Jake lacht zachtjes.

'Ik lig hier nou net zo lekker.' Zegt hij terwijl hij speels zijn benen tussen ie van mij legt. Scherp adem ik in.

'Fuck wat ben jij koud zeg.' Hij bijt op zijn lip en hij drukt zijn hele lichaam tegen mij aan.

'Jake stop, ik vries nog dood.' 

'Hmm, ik ontdooi je wel.' 

'Ik denk dat je dan zelf ook dood vriest.' Jake versterkt zijn grip om me. 

'Als we even wachten ben ik zo warm.'  Vermoeiend sla ik mijn armen om hem heen.

'Jake?' 

'Hmm?' 

'Jake, waarom draag je make-up?'

"Ik geef er liever geen antwoord op. Als je dat niet erg vindt."

Jake trekt zijn hoofd weg bij mijn nek en maakt oogcontact.

'Ik ben gewend aan de duistere plekken in mijn gezicht.' Zegt hij zachtjes.

'Wat bedoel je schatje?' Ik schrik van mijn eigen gefluister.

'Als je niet veel slaapt krijg je van die wallen weet je wel?' Ik knik en ik grijp naar zijn hand die ik vast pak.

'Ik raakte gewend aan weinig slaap en toen gingen ze weg.' Ik druk een kusje op zijn hand.

'Maar, het voelde alsof ze een deel van mij waren. Alsof ik niet meer leed door de dood van mijn moeder.' Mijn grip op hem glijd weg.

'Ik wilde mensen laten zien dat ik door pijn heen ging zodat ik me niet schuldig hoef te voelen voor haar dood. Omdat ik dan misschien wel meer pijn hem geleden dan haar.' Jakes woorden werden duister, heel duister.

'Jake...' Ik blijf stil, hij kijkt me aan. Zijn nu-make-up-loze ogen. 

'Als je moeder je pijn had willen zien leiden was ze niet gestorven zonder dat zelf te veroorzaken.' Stille tranen glijden over Jakes wangen. Hij staart me maar hopeloos aan. Ik veeg zijn tranen weg met mijn duimen. 

'Je bent mooi zonder make-up.' Het is het enige wat ik wist uit te brengen.

'Je bent mooi Jake, je bent mooi van binnen en buiten. Met make-up, zonder. Weet je wanneer je het mooiste bent?' De twee tranen die hij net heeft gelaten waren ook e enige die ik die nacht gezien heb.

'Wanneer je gelukkig bent, wanneer je lacht. Dan, ben je het allermooist.' 

'Dan ben ik het mooist met jou.' Hij drukt zijn lippen na zijn zin haastig op die van mij. Jake kust me ruw, hij kust me hard. Ik grijp hem achter in zijn nek en druk hem tegen me aan. 

We houden elkaar stevig vast. Uiteindelijk ligt hij met zijn rug op het bed en lig ik op hem.  Onze grepen om elkaar heen zijn zo sterk dat het wel lijkt alsof we elkaar nooit meer los gaan laten. Onze lippen glijden over elkaar heen, soms worden tanden erbij betrokken. Na wat we vandaag hebben gedaan met elkaar is er nog zoveel verlangen in ons dat er uit wilt.

Ik duw zijn gezicht naar de zijkant zodat zijn nek in het zicht komt. Mijn natte lippen laat ik er overheen glijden. Jake huivert. Ik zet mijn tanden in zijn vel begin te zuigen. Hij kreunt. 

'Die gaat m'n vader nog zien.' Mompelt hij.

'Aha, en ook de maker krijgt hij te zien.' Ik trek trots terug en Jake glimlacht naar me. Zijn lange dunne vingers glijden door mijn haren heen. 

'Ik hou van je uiltje.' Ik voel mezelf blozen en mijn hart gaat sneller slaan.

'Ik hou ook van jou vleermuisje.' Onze lippen worden weer naar elkaar toe gebracht alsof ze samen horen. En soms, denk ik dat ook. Als er iets gemaakt is in deze wereld gaat het opzoek naar iets wat het gelukkig laat maken. En als je dan iets vind wat je een gevoel geeft dat je nog nooit eerder gevoelt hebt. Dan zit het wel goed.

'Weet je wat ik eerst dacht?' Jake ligt half op me te slapen en half wakker tegelijkertijd.

'Hmm?' Zijn stem trilt.

'Ik dacht dat je me eerst irritant zou vinden omdat ik zo anders eruit zag dan jij. Ik dacht even dat je geen zin had om haast te verdrinken in de regenbogen.' Jake gniffelt.

'Verdrinken in de regenbogen? Het klinkt bijna poëtisch.' Jake kust mijn borst.

'Nee maar serieus, als je ons tweeën op de eerste schooldag naast elkaar zou zien zou je bijna denken dat we precies het tegenovergestelde zijn van elkaar.'

'Verdrinken in the regenbogen.' Herhaalt Jake mompelen, alsof hij erover aan het nadenken is.

'Maar soms lijken we wel hetzelfde. We zijn best hetzelfde toch?' Jake legt zijn hoofd recht zodat hij direct naar het plafond kan kijken.

'Jake?'

'Drowning in the Rainbows.' Zegt hij dan.

༄

Einde.