𝐃𝐫𝐨𝐰𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐑𝐚𝐢𝐧𝐛𝐨𝐰𝐬

27. Verf

'Jake als je nou die fucking deur niet open doet dan kom ik terug met een kettingzaag.' Het is een week verder. Ik heb niet echt de kans gehad om met hem te praten. Zoals je misschien al gemerkt hebt aan die zin.

'Ik ben er niet!' Roept hij terug en ik rol mijn ogen.

'Brian?!' Mijn mond raakt haast bijna de deur.

'Brian laat me erin alsjeblieft!'

'Ik ga me hier niet mee bemoeien.' Zegt hij in tweestrijd. Opeens gaat de deur open en Brian komt naar buiten gelopen.

'Oeps, laat ik toch zomaar de deur open staan.'  Zegt hij overdreven en daardoor glip ik naar binnen met mijn tas.

'Ik zweer het Owen laat hem alsjeblieft heel.' Sist Brian nog snel.

'Ik ben over twee uur terug.' Vervolgt hij daarna en ik maak de deur dicht en ik kijk Jake met een emotieloos gezicht aan.

Hij staat geleund tegen de muur met zijn armen over elkaar. Zijn haar zit door de war. En zijn make-up bestaat niet. Ik ben hier alleen om die opdracht met hem te doen. Maar aangezien hij heel de week niet naar de lessen kwam en hij zichzelf opsloot in zijn kamer ben ik hier nu.

We staan in complete stilte naar elkaar te staren. 

'Ga je niks zeggen?' Hij schudt zijn hoofd.

'Eikel die je bent.' Mompel ik in mezelf en ik zet mijn tas op de tafel en haal er verf uit.

'Wat zei je?!' Jake stopt met het leunen tegen de muur en loopt richting mij. Ik hang het witte canvas aan de lege muur omdat ik geen schildersezel bij heb.

'Oh meneertje heeft zijn tong gevonden. Nou! Dat hij wel wat eerder mogen doen!' Jakes gezicht staat op woest maar ik laat me niet langer meer intimideren door zijn stomme, fucking, knappe... gezicht...

Nee serieus hij is echt heel knap als hij boos is.

'Houd toch je fucking bek toch dicht.' Met een verffles in mijn hand maak ik per ongeluk een grote zwaai waardoor er een grote roze streep verf op de enorme grote witte muur komt. En op het canvas.

'Oeps.' Zeg ik onschuldig met pretoogjes en Jake kijkt overdondert naar de muur.

'Kijk nou wat je doet!'

'Kijk nou wat ik doe?! Jake ben jij wel helemaal lekker?! Dit alles komt door jou. Als je niet was weggegaan zonder iets te zeggen hadden we dit schilderij in rust en vrede af kunnen maken!' Ik pak een gele fles verf en maak de dop los.

'En trouwens, jullie saaie kamer verdient weleens wat kunst.' Met die woorden maak ik nog een grote streep op de muur. Het schilderij dat we moesten maken heeft al twee kleuren gekregen. Maar Jake lijkt er niet zo van te genieten als ik. Hij pakt mijn pols flink beet en kwaad kijkt hij me aan.

'Ik zou daar me stoppen als ik jou was.' Hij heeft zijn kiezen op elkaar gezet. Ik ruk mijn hand los.

'Wanneer ga je me nou vertellen what the fuck er aan de hand is Jake?! Ik heb zo ver ik weet helemaal niets fout gedaan dus waarom ben je dan boos op mij?' Hij reageert niet. Hij zet slechts een stapje naar achteren en kijkt naar zijn voeten.

'Prima, dan zeg je maar niks.' Ik vervolg dezelfde lijnen met een groene fles verf en ik zie hoe Jake me met een moeilijk gezicht aanstaart. Niet alleen de muur wordt kleurrijker maar ook het canvas dat in het midden hangt ook.

'Owen houd alsjeblieft op.' Zijn woorden worden al netter maar mijn klodders verf niet. 

'Owen stop.' Ik negeer zijn woorden en pak alle kleurrijke kleuren die ik vinden kan. Om aan Jake te laten zien dat er iets anders is dan zwart. 

'Owen.' Zegt hij op een waarschuwende toon. Ik negeer hem echter nog steeds en ik laat mijn agressie eruit op het doek. En op de muur. 

Opeens uit het niets plukt Jake me uit de lucht en drukt hij me met mijn rug tegen de muur die onder de verf zit.

'Houd, op.' Hij zegt de woorden luid en duidelijk.

'Stik erin Jake.' Ik probeer onder hem uit te komen maar hij is sterker dan ik dacht. Of ja, ik wist wel dat hij sterk kon zijn. Maar ik had nooit verwacht dat hij mij onder de houdgreep zou houden.

Ik voel hoe mijn witte t-shirt tegen de verf drukt dat op de muur besmeerd zit.

Als ik hem dan in zijn ogen aan kijk zie ik dat hij nooit sorry gaat zeggen vanzelf, dus besluit ik zelf maar eerst mijn excuses aan te bieden.

'Kijk, sorry als ik je geneukt heb zonder dat je het eigenlijk wilde maar ik ben er zeker van dat je daar toen anders over dacht.' Ik leg het hem nuchter uit en Jake staart me met open ogen aan.

'I-ik.' Zegt hij zacht.

'Maar serieus Jake, wat is jou probleem? In plaats van het uit te praten ren je weg voordat ik wakker zal worden.' 

Hij staart me maar aan zonder een antwoord te geven aan mij. Zonder me maar iets wijzer te maken van wie iets fout heeft gedaan.

'Kun je stoppen met zo naar me te kijken? Ik raak daar echt heel opgewonden van.' 

༄