𝐃𝐫𝐨𝐰𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐑𝐚𝐢𝐧𝐛𝐨𝐰𝐬

26. Sympathie

De volgende ochtend is Jake weg. Naast dat ik het jammer vind dat hij weg is gegaan zonder iets te zeggen maak ik me ook gelijk zorgen.

Was het mijn fout dat hij weg was gegaan? Of is het iets dat alleen hij zal begrijpen...

Stiekem hoop ik dat hij terug komt met een ontbijtje uit de kantine, maar na een uur in mijn bed wachten met een lege plek naast me is er niemand die de deur opent. 

Ik ben bang dat Jake dit inderdaad nooit had gewild als hij nuchter zal zijn geweest. En het is pijnlijk voor me omdat ik me de details niet meer kan herinneren. Ik weet niet of hij het ook fijn vond. Of ik het fijn vond. Het enige dat ik weet is dat we seks hebben gehad en dat ik in hem ging. 

Ik bijt zenuwachtig op mijn lip. Was ik soms slecht? Zou Jake de details wel herinneren? Vond hij het niks, of kwam hij hierdoor erachter dat hij misschien helemaal niet op jongens valt.

Het erge is dat ik degene ben die zich schuldig moet voelen aangezien hij niets heeft gedaan. Als de rollen waren omgedraaid was het eerder zijn schuld. Maar nu, ben ik misschien de boosdoener.

Ik bijt op mijn lip en ik hoor een sleutel in de deur. Ik ga direct overeind zitten en zorg ervoor dat de dekens op mijn schoot liggen. 

De slaapkamerdeur staat open dus ik kan zien hoe de deur open gaat. Cole komt binnen met een grijns op zijn gezicht en zo te zien een erge kater.

Hij loopt wel direct naar me toe en gaat naast me zitten.

'Ik heb 'm gepijpt.' Hij lacht zijn tanden bloot en ik laat hem een beetje sympathie zien.

'Is dat het enige?' Cole lacht en schudt zijn hoofd.

'Nee, we hebben gezoend en veel geknuffeld en gepraat. En toen het echt interessant begon te worden heb ik hem gepijpt.' Ik bijt op mijn lip.

Cole bekijkt hoe ik erbij zit. En dat is compleet naakt onder een dekentje. Zonder dat ik ook maar iets kan doen trekt Cole de deken omhoog en staart voor zeker een seconde tussen mijn benen. Vlug trek ik de deken weer omlaag en ik kijk hem met een rood hoofd aan.

'Cole what the fuck?' Roep ik beschaamd en Cole neemt zijn lip tussen zijn vingers en kijkt me aan.

'Slaap je normaal ook naakt als ik er niet ben of hebben jij en Jake seks gehad?' Ik verberg mijn gezicht achter mijn handen.

'Hey, je hoeft je er niet voor te schamen. Voor beide niet trouwens.' Ik begin te snikken en durf maar niet in het zicht te komen voor Cole.

'Owen, hey wat is er? Is er iets ergs gebeurt?' Hij legt zijn arm om mij heen en zijn hand op mijn schouder. Ik leun naar hem toe en ik laat mijn hoofd op zijn schouder vallen.

'Hij is weggegaan toen ik sliep.' Cole trekt me dicht tegen zich aan.

'Wat een klootzak, ik wist dat er iets niet pluis was.' Ik voel zijn stem agressiever worden.

'Eerst neukt ie jou en daarna peert ie hem. Wie heeft die gast opgevoed.' Ik schud mijn hoofd en ik kijk hem aan.

'Nee, ik heb, ik heb seks gehad met hem. Hij niet met mij.' Cole's ogen worden groot.

'Die zag ik nou echt niet aankomen.' Mompelt hij zachtjes.

'Ik voel me zo kut nu want ik ben bang dat ik iets verkeerd heb gedaan.' Cole schud zijn hoofd.

'Als je iets verkeerds had gedaan had Jake dat wel gezegd.' 

'Misschien deed hij dat ook wel alleen ik weet vrij weinig meer, we waren dronken.'

'Owen lieverd, ik weet zeker dat jij nooit seksueel over iemand grens zou gaan. Dronken of nuchter.' Ik knik en ik veeg vluchtig mijn tranen weg.

'En als hij zijn grenzen niet kan aangeven dan is dat niet jou schuld maar de zijne.' Ik zucht.

'Ik heb alleen wel een probleem.' Zeg ik zacht en Cole kijkt me aan en zo te zien bereid hij zich voor op het ergste.

'Volgende week moet ik met hem het abstracte schilderij maken.' Ik bijt op mijn lip en Cole zucht.

'Fuck dat ook nog.' Ik lach zachtjes.

'Maar hey, ik leg mijn hand op de zijne Fijn dat het klikt tussen jou en Finn.' Cole wekt meteen op.

'Oh ja, bedankt.' Ik lach. Ik wil blij zijn voor Cole, echt waar. Maar het lukt gewoon niet. 

'Owen.' Ik kijk Cole aan en hij heeft een zwakke glimlach op zijn lippen liggen.

'Ik denk dat je met Jake moet praten.' Ik zucht.

'Ja, misschien.' Ik laat mezelf terug op het bed vallen.

'Maar eerst nog slapen.' Mompel ik depressief en ik rol mezelf weer op in de dekens.

'Ja okay, je verdient wat tijd om dit te laten zakken. Ik haal wel wat ontbijt voor je. Wil je scones?' Ondanks alles wat er vandaag gebeurt is voel ik mijn mond toch weer wateren.

'Alsjeblieft.'

༄