Smitten To A Benjamin (4th Gen #16)

Chapter 9

"Where are we going?" Takang tanong niya ng hilahin siya nito papasok ng palengke.

It's early in the morning, kakagising niya lang ng tawagan siya ng binata na maaga silang aalis.

"Sabi mo gusto mong malaman anong ibang trabaho ko, 'di ba?"

Napatango siya.

Sumuot sila sa wet market. She's wearing her black rubber shoes, a leggings and a t-shirt. Akala niya talaga magjogging sila dahil maaga pa but maybe this is his for of exercise. Working.

"Hakob, pwede ka?"

"Opo. Nandoon pa po ba sa dalampasigan?" Magalang na sagot ni Hakob.

"Oo, hijo."

She followed Hakob when he walk towards the other exit of the wet market.  Napasinghap siya ng tumambad ang asul na dagat. Hindi puti ang buhangin ngunit pino.

"Hakob, kay Aling Tonya ba?" Tanong ng isang mangingisda.

Tumango ang binata saka binitawan ang kamay niya para lumapit sa mangingisda.

She just watched Hakob talk to the fisherman. Her heart softened looking at him talking politely to them. He's so magalang and mabait. Who wouldn't fall for him?

Gosh, that's my future husband over there, she can't help but to giggle on her thought.

Kumunot ang noo niya ng kinarga ng binata ang isang malaking lalagyan kung saan may mga isda. She saw how his muscles reflexes on his thin white shirt.

Sinabayan niya ito sa paglalaakad habang karga sa balikat ang malaking basket. Nang makarating sa pwesto ng Aling Tonya, na siyang nagpasuyo sa binata ay nilagyan ng ale ang bulsa ng binata ng fifty pesos.

Fifty pesos? Just fifty pesos?

Nagtatakang napatingin siya kay Hakob. Hakob smile at her, probably read her thoughts. Hinila na siya nito paalis.

"Go on. Ask me."

"You carried a heavy basket full of fishes just for fifty pesos?" Hindi makapaniwalang tanong niya.

"Well, Señorita. That fifty pesos is already expensive here. Y'ong fifty pesos mo, isang baso lang ng tubig but the fifty pesos here is worth half a kilo of the fish." Hakob explained.

She tried so hard to relate and understand. Because on her state she would probably give her a thousand-peso bill for carrying that. But life isn't always like the life she had. So sad that people out there have small cash on their hands.

She can't help but to envy Hakob. Because he can definitely live a life in every aspect of it. Y'ong tipong makakaya niyang buhayin ang sarili kung ang gulong ng buhay niya ay nasa ilalim.

While her, she's full of hypocrisy. Ayaw niya sa pera na gawa ng ama niya but she still use it for her whims. Even how much she tried to avoid to, she always end up using his father's money to get what she wants.

"Hakob, pwede bang mahakot mo y'ong bagong dating na gulay?" Pasuyo ng isang ale na lumapit sa kanila.

"Sige po."

She just followed Hakob. Paulit-ulit ang ginawa nitong pagkarga sa iba't-ibang paninda sa loob ng palengke. Sa rami-rami ng binitbit nito ay siguradong aabot y'on ng five hundred.

Nagpaalam muna siya saglit sa binata. Akmang tututol ito ng agad siyang umalis.

She bought him a bottled water, may pawis na sa noo nito kaya buti na lang dala niya ang panyo niya.

Hinanap niya ang binata sa pwesto nito. Ganoon na lamang ang pagkawala ng pisngi niya ng makitang may kausap itong magandang babae na pinapahiran ang noo ni Hakob Elias. May dala rin itong tubig sa binata.

She tried to calm herself and walks closer towards them. Narinig pa niya ang mahinhin na tawa ng babae.

"Ano ka ba naman, Hakob. Parang hindi ka sanay na palagi kitang dinadalhan ng tubig at bimpo." Magiliw at mahinhing sabi ng babae sa binata.

Mas lalong nagngitngit ang loob niya. Tumikhim siya ng makalapit siya kaya agarang napalingon si Elias sa kanya.

"Where have you been? Hindi ka dapat humiwalay sa 'kin dahil baka mawala ka." Sermon ng binata.

Mas lalo siyang nanliit. Kanina pa siya nanliit sa babaeng kausap nito because obviously it's his type tapos sesermunan pa siya sa harap ng babae?

"I can manage, Elias. I'm not dumb." Inis na saad niya.

Hakob sighed. Lumambot ang mukha nito at napatingin sa hawak niya.

"You bought that for me?" Tanong nito na may pigil na pagkaaliw sa boses. May kisla rin sa mata nito.

Umiwas siya ng tingin. Naramdaman niya ang pamumula ng pisngi niya. Nunkang aaminin niya, 'no!

"O-of course, not! I bought it for myself." Mataray na saad niya at inirapan ito.

"Galit ba ang ang Señorita ko?" Marahang tanong nito.

Gusto niyang pagsusuntukin ito, gusto niyang maiyak sa pinaramdam nito. She hates it how he managed to softened her, she hates how he turn her into softie, like she was fucking smitten.

"Hakob, inimbitahan ka pala ni Nanay na kumain ng tanghalian sa amin. Birthday niya kasi." Singit ng babae.

Elias held her waist and pull closer to him. Her eyes widen on what he did lalo ng gumalaw ang palad nito sa likuran niya na para bang pinapakalma siya.

"Hindi ako pwede, Nikki. May ipag-uutos pa sa 'kin si Señorita." Magalang na tanggi ni Hakob saka napalingon sa kanya.

What? Ano naman ang pinag-uutos niya? Did he just used him as an excuse? The nerve!

"Ah, ganoon ba? Amo mo pala?" Tanong nito at napatingin sa kanya.

Mukhang nasindak ang babae sa mukha niya.

What? She even showed her friendly face!

"You're frowning," bulong ng binata sa kanya.

Namula ang pisngi niya.

"No, but I'm serving her. Sige, alis na kami, Nikki." Paalam ng binata at hinila na siya paalis.

"How dare you, Hakob! You just used me as an excuse to reject her. If I know you also wants to be there." Ingos niya at napairap sa hangin.

"Señorita, galit ka ba?" Marahan ngunit nagtatakang tanong ng binata.

Mas lalo siyang nabuwiset. Hindi nakakatulong ang pagiging marahan nito, nanlalambot siya!

"Ako? Galit? Hindi! I'm so happy that I could even throw a party because I'm the happiest woman alive!"

"Kung hindi ka galit bakit umuusok ang ilong at tenga mo?"

"Hakob Elias!" Nangangalaiting singhal niya rito dahilan para mapahalakhak ito ng mahina.

Nang sa wakas ay nakalabas sila sa palengke at hinarap siya ng binata.

"Binilhan mo ba ako ng tubig, Señorita?" Seryosong tanong nito.

Mataray na umiwas lamang siya ng tingin.

"Why would I? Bumili ako kasi nauuhaw ako." Pagsusungit niya.

Hakob sighed.

"Kung nauuhaw ka, bakit hindi mo pa iniinom ang tubig mo?"

Mas lalong namula ang pisngi niya.

"Why do you have so many questions? Bayaran mo 'ko, there's fee in every question!" Asik niya.

Napakamot ito ng batok, pero naroon ang aliw na ngiti sa labi nito.

"Wala akong pera, Señorita. Pwede bang halik ko na lang?"