2.Bölüm

610 19 9
                                    

Dumandan arta kalan islerin içinden güç bela koşuyordur Han,gözleri ürkekçe,korkulu bir halde etrafa bakıyor panikle islerin arasından ona ulaşmaya çalışıyordu.Yolun kenarında ters dönen parçalara ayrılan arabaya yaklaştığında arabadan dumanlar çıkıyor olduğunu görür.

Titreyen vücuduna hakim olmaya çalışarak onu kucaklayıp arabadan çıkarttığında ruhunun,kalbinin en derinlere keskin bir sızının yayıldığını hisseder.Titreyen elleriyle yanaklarını saçlarını okşar,kollarının arasında yatan kadını iyileştirmek istercesine onu tekrar hayata döndürmek istercesine hareket eder elleri her bir dokunuşla

Zorla yutkunarak konuşur;

"İ inci..inci nolur aç gözlerini İnci"

İnci yarı açık gözleriyle Hana bakar,yüzüne ufak bir tebessüm yayılır hareket ettirmekte güçlük çeken elini Han'ın yanağında gezdirir

Han ağlıyor bir umutla sözler sarfediyordur

"İyileşeceksin güzelim,tamam mı iyileşeceksin bırakma kendini İnci "

Ağlayarak başını onun boyun girintisine gömer tekrar gözlerini açarak başını kaldırdığında Ceylanın yüzünü görür,kaşları çatıldığında yutkunur anlam veremez gördüğüne.Ceylanın kolu yavaşça yere süzülür.

....

Han nefes nefese uyanır tişörtünün yakasını çekiştirip gevşetmeye çalışarak,Ceylan aniden uyanmasıyla uyanır panikle köşede ki ışığı açar

Ceylan;
"Sevgilim,noldu?"

Ceylan Hanın saçlarını okşar sokulur yanına sırtını okşar gözlerine panikle merak karışımı bakarak

Han nefes nefese alnını masajlar

Ceylan;
"Hancım korkutma beni noldu?"

Han yutkunarak kendine gelmeye çalışırken konuşur

Han;
"Kabus gördüm "

Ceylan Hanı koynuna sarar öper başından

Ceylan;
"Geçti bak ben burdayım gecti,ne gördün anlat bana."

Hanın gözleri dalar uzaklara uzun bir sessizlik olur bu sessizliği bozan Han olur

Han;
"İncinin kaza geçirdiği günü gördüm ama sonra nasıl olduysa senin yüzünü gördüm sanki o değilmişte sen kollarımın arasında yatıyormuşsun gibiydi "

Ceylanın bakışları ciddileşir boğazını temizleyerek bu tavrından uzaklaşmaya çalışır

Ceylan;
"Geçti bak sadece rüyaydı biz o günleri aştık geçti, bende iyiyim bak "

Han kollarını Ceylana sarar masum bir çocuk gibi Ceylan sarılarak öper.Han koynunda uyuyakalmışken o düşünür yeniden rüyasında görmesine tekrar aynı günlere dönecek olma ihtimalinin korkusunu düşünmekten gözüne uyku girmez.Hanı yavaşça kendi tarafına doğru yatırır,kalkar yavaşça yataktan saçlarını karıştırarak mutfağa girer kendine bi bardak su doldurur sandalyede yerini alarak içer.

Aşkın EsaretiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin