Aşkın Esareti

34.Bölüm

   (Ceylanın Ağzından)

Hamilelik haberimi verdiğimde herkesin gözlerindeki o sevinç parıltısını görmek beni çok mutlu etmişti benimle beraber hepsi sevinmişti ve bu da yetmeyip karnımı sevmişlerdi o kadar içlerine sığmayan bir coşkuydu ve bu beni ne kadar güldürse eğlendirsede bir tarafıma degisik geliyordu birinin benim sevincimle mutlu olma durumu hiç yaşamadığım bir şey olduğu için uzak bir histi bana ama artık Han ve ailesi sayesinde bu duruma yavaş yavaş alacaktım benim için her biri çok kıymetliydi ve bu akşamı huzurlu geçirmemizi sağlıyorlardı,aile bağının güçlü olması bu yüzden çok değerliydi.Şu anda bu ortamda bu masada herkesle beraber annemde olabilirdi babamda olabilirdi en yakınından ablam hayatta olmasına rağmen kendisini hep bizden uzak tutma çabasındaydı en son hakkında öğrendiğimiz o şey bizide soğutmuştu bir yanım inanmak istemesede Hana olan kızgınlığını bildiğimden asla yapmaz diyemiyordum ve bu çok acıydı.

Ceylan oturduğu yerden kalkıp mutfağa doğru ilerler oturma faslıyla çay vaktine gelindiğinde hemen tatlıyı hazır etmek ister,Safiye yanına geldiğinde tebessümle karşılar.

Safiye;
"Kız sen neden geldin simdi buraya "

Ceylan;
"Çayın yanına hemen süt helvası yapacağım "

Safiye bak ya der gibi bakar oturması için ısrar eder.

Safiye;
"Ne gerek var bırak uğraşma senin fazla yorulmaman gerekiyor can taşıyorsun hem ben getirdim tatlı koyuvereyim onlardan "

Ceylan bir yandan helvayı kavururken konuşur.

Ceylan;
"Yok Safiye olmaz öyle zaten hemen olur bu fırına gidecek zaten "

Safiye eline alır karıştırma telini tatlıyı yapmaya devam eder gözleriyle sandalyeyi işaret eder,Ceylan gülerek itiraz eden gözlerle bakar ama Safiyenin inatçı bakışına daha fazla karşı gelemez oturur.

Safiye borcoma döker fırına gönderir tebessümle ona dönerek.

Safiye;
"Öyle her şeye kalkışma yorma kendini iki canlısın sen artık "

Ceylan;
"Öylede,severek yapıyorum ben zaten Han sağolsun bana çok yardımcı oluyor senin gibi o da"