Aşkın Esareti

16.Bölüm

Elleri yüzlerinde ufak ufak dokunuşlar bırakırken karanlığın sessiz atmosferi içerisinde soluksuz öpüşüyorlardı birbirlerinin yüzüne nefesleri yayılır alınlarını yaslarlarken.Ceylan biraz utanır bu durum karşısında alt dudağını ısırarak hafif kıkırdar ona bakarak Han gülümseyerek ona bakar Ceylan gamzesinin oluşturduğu çukurları sever en sevdiği şey onları okşamaktı, parmaklarıyla sevgi kırıntıları bırakır gibi ufak ufak dokunuşlar bırakmayı çok seviyordu.

Ceylan burnunu Hanın burnuna sürter Hanın eli sırtını yavaşça okşarken.

Ceylan;
"Çok öpesim var demiştim amaaa"

Han Ceylanın alnına öpücük bırakır

Han;
"Nolur hep böyle öp beni öpe öpe dudaklarında kaybolayım"

Ceylan;
"Kalbimde izin var öyle kolay kaybolamazsın"

Han Ceylanın gözlerine uzun uzun bakar çenesini okşarken, ışıklar açılınca beraber kalkarlar salondan çıkarlar.

Ceylan;
"Seninle izlemek ayrı güzeldi "

Han;
"İçinde sen olan her şey güzel Ceylan "

Ceylan hafif tebessümle ona bakarak biner arabaya,Hanla geçen her ânın huzurunu hissetmeyi o kadar seviyorduki iş yerinde ablasıyla arasında geçen diyalog bile kafasını fazla bunaltmıyordur çünkü Han varlığıyla her şeyin üzerini bir perde gibi kapıyordu sadece huzuru hissettiriyordu ona

Han gözlerini yoldan ayırmadan araba kullanıyordur Ceylan elini başına yaslayarak izler onu Han Ceylanın uykulu bakışlarını farkeder,onu izlerkenki tebessümüyle beraber.

Han eliyle Ceylanın karnını okşar

Han;
"Uykusumu geldi sanada bir uyku çöktü "

Ceylan esner ona tebessümle bakarken

Ceylan;
"Galiba evet seni izleyeyim derken uykum geldi birden "

Han güler mutlu olur Ceylan gülerek elini onun saçında gezdirir

Ceylan;
"Nolduu?"

Han;
"Çok mutluyum ben çok mutluyum Ceylan,her şeyi arkamda bırakıp sizinle beraber mutlu olup huzurlu hissetmeyi o kadar çok seviyorumki baksana beni izlerken çocuğumuzla beraber uykunuz geldi bu ne kadar güzel bir şey "

Ceylanın gözleri dolar dinlerken onun mutluluğuyla, ona bu mutluluğu yaşattığı için babalık duygusunu tattırdığı için bunu başardıkları için o kadar mutluyduki çünkü ne kadar mutlu bir evlilik sürdürseler bile olmayacak oluşunun gerçeğiyle hep bir eksiklik hissedeceklerdi,Han her ne kadar anlayışla yaklaşsa bile en büyük hayalinin olamayacak oluşunun düşüncesiyle aralarında bir eksiklik olacaktı ama çok şükür hayat onlara bir mucize vermişti hemde en güzelini bunun için ne kadar şükretseler azdı ve eğer bunu Hanın en büyük hayalini gerçekleştirememiş olsaydı kendini ömür boyu ona karşı suçlu hissedecekti belkide karşısında bu kadar yüzünde gülücükler açan adam göremeyecekti.