Aşkın Esareti

37.

Güvenmek bir suç mudur?

 
            Osamu Dazai

Zamanmıdır insanı yanıltan yoksa kadermi?

Her şeyin bir bütün haline geldiğini sanıp seyrine dalarken aslında her şeyin yüzlerce parça sahtelikten ibaret olduğunu anladığımızda nasıl tepki veririz.Bağırıp ortalığımı dağıtırız,aklımızımı yitiririz yoksa en kolayı gibi söylenen ama en zoru olan sabretmenin affetmenin kapılarınımı açarız,ne yaparız?

Ne kadar vicdanla yaklaşıp merhamet edebiliriz.Düşünmezmiyiz hiç bunları bana yaşatanın merhametime hakkı varmıdır diye,yoksa insanlık bende kalsın deyip o merhameti ona sunup yeniden güvenirmiyiz.

Bütün hepsi cevapsız kalıyor,ya da riskin içinde sıkışıp kalıyor.Güvenmek en tehlikeli silahtır heleki en yanlış insana güvenmek doğrultmasına izin verdiğin silahla yaralanmaktır,yani güvenmek çokta masum bir şey değildir.

.
.
.

Handa şu anda sahte masumluğun arasında sıkışıp kalmıştı,karşısında durup kaldığı bu bina tüm gerçeklerin yansıması gibi yüzüne vuruyordu,elinde tuttuğu kağıt parçaları durmadan savruluyordu beynindeki düşünceler gibi.Ağır adımları merdiven basamaklarını çıkarken kalbi gümbür gümbür ediyordur bir dokunsa yere yıkılacak gibidir ama dik ve sağlam durmak zorundaydı çünkü her şey çözüme yaklaşmıştı şimdi devrilemezdi,aşkları için güçlü olacaktı.İçeri girdiğinde yoğun kalabalık ve onları takip eden telsiz sesleriyle,devamlı girip çıkan suçlularla bimbir çeşit insanlarla doluydu.Zorla yer bulup oturduğunda arkasına yaslanıp gözlerini kapatarak sıkıntılı bir nefes verir atak yaşamamak için durmadan dua eder içinden.Sesini duyduğu anda gözlerini açıp hemen ayaklanır saygıyla memurun karşısında durur.

"Han bey hoş geldiniz sorgu odasında bekleniyorsunuz"

Han yanında ilerler etrafa bakınır cesaretli kendinden emin bir ifadeyle,memurun kapıyı açmasıyla ilerler içeriye amirin soğuk hallerine aldırmaz başıyla selamlayarak karşısına oturur.Elindeki dosyaları avucunun içinde sıkmasını izler hiçbir yüz ifadesi yapmadan dik duruşuyla konuşmaya geçmesini bekler.