Aşkın Esareti

28.Bölüm

   (Yazarın Ağzından)

   Bir insanın kokusu bazen öyle hoş gelirki insana sanki o hiç görmediğin cennetin en güzel çiçeğini koparıp onun kokusunu duymuşsun gibi hissettirir sana.Doyamazsın o kokuya durmaksızın içine çekmek istersin sonra koklamak yetmez doyasıya sarılmak istersin o da yetmez...yetmez çünkü sevgi böyle bir şeydir sevgi durmadan çoğalan bir şeydir.Koşulsuz şartsız sevmek sevildiğini görmek en güzel nimettir.Varsa sizi böyle seveniniz çok şanslısınız demektir ve sizde öyleyseniz sevdiğinize karşı iyi bir dostsunuz demektir veyahut iyi bir sevgili hiç farketmez.Ve biz hep o şekilde sevenden ve sevilenlerden olalım,sevgiyle yaşayıp sevgiyle toprak olalım,hayat güzel yolumuzda açık olsun

   Han Ceylanın saçlarını uzun uzun koklayıp diplerine öpücükler kondurur o kadar tatlı sarılmışlardırki Han ayrılmak istemiyordur ama bir yandanda Ceylan bir anda uyanınca görüp sinirlenmesini istemiyordur.İstemeden onu üzmüş sinirlendirmişti halbuki korktuğu şeyde buydu bu olayın Ceylanı üzecek olması.Her şey garip bir şekilde aynı döneme denk gelmişti hem kendi rahatsızlığı,hem Ceylanın ansızın babasının çıkıp gelişi hemde bu olay en güzel şey olan Ceylanın hamileliği bu yüzden bu olanların Ceylanı etkilemesinden,bebeğe bir şey olmasından korkuyordu Han.O yüzden bi müddet gizlemişti bunu Ceylandan sırf onun iyiliğini düşündüğü için tabi bu süreçte ici rahatmıydı değildi.Ama ne olursa olsun Ceylanın anlayacağını ve hak vereceğini biliyordu sinirden o anlık empati kuramadığınıda biliyordu.Her ikiside sevgisinden yapmıştı bunları.

  Han yataktan kalkar son son ayakta bakar Ceylanın yüzüne ve bir kez daha dünyanın en şanslı adamı olduğunu düşünür.Kapıya doğru ilerlediğinde İdille karşılaşır.

Han usulca sessizce fısıldar

Han;
"Buna izin verdiğin için teşekkür ederim ama aramızda olurmu"

İdil;
"Afferim uyandırmamışsın uyansaydı görürdün gününü"

Han şakasına takılır gıcık etmek için

Han;
"Yahu baldız senin ağzından hiç güzel laf çıkmazmı hep tıss tııss "

İdil gözlerini devirerek yansalar

İdil;
"Çıkmaz hadi git"