Aşkın Esareti

25.Bölüm

"Doğru karar başarının yarısıdır ve insanın  öğrenemeyceği hiçbir şey yoktur"

                Travma-Wulf Dorn

Havada yağmur yoktu hatta en ufak bir bulut ama o an birbirlerine bakan iki tehlikeli saldırgan gözler en büyük gökgürültüsü yaratıyor ürkütücü delirtici sessizlikte etrafı yerle bir ediyorlardı.Ceylan ağır adımlarla ilerler Mazoya doğru bir an olsun sabitlediği gözlerini gözlerinden ayırmadan âdeta avına gözlerini sabitlemiş yırtıcı hayvan misali gibi bakar.Mazo sertçe yutkunur burnundan solurken içinde dolup taşan siniri,saldırganlığı her an patlayacak gibidir ama şu an buna girişemiyordur çünkü olduğu an onu bir hayli şaşırtmış ne olduğunu anlayamamasına neden olmuştur kendisini pusuya düşmüş ağa hapsolmuş gibi hissediyordur.Ürkek ifadesini sert ve ürkütücü bakışlarla gizlemeye çalışıyordur etrafa ve karşısında duran iki kadına saçıyordur bakışlarını.

Ceylan tıslama arası kinayeli bir gülüş bırakır aynı ciddiyete bürünüp öldürücü bakışlarını dahada keskinleştirir onun yüzüne bakarken.

Ceylan;
"Sesin içinemi kaçtı yoksa? noldu daha bir saat öncesinde bağırıp çağırıyordun bu evin adamı,reisiymiş gibi ablama ahkam kesiyordun dağdan gelmiş bağa bile layık olmayan çulsuz ipsiz sapsız daha kendinden bile haberi olmayan Mazo denen sen burda gelmiş benim ablama dayılık taslıyorsun" der sakin tonlamada tane tane konuşarak.

Adım adım yaklaşır Ceylan ikiside birbirlerine olan bakışlarıyla kavga ediyor gibilerdi,vurucu ve sert bakışlarla

Ceylan;
"Kimsin sen ya kimsin? sen bu semtin,bu apartmanın,bu kadının,bu evin sen nesisin ya nesi? yedi kattan bile öte yabancısısın,değil ablamın hayatında kimsenin hayatında dahi olamayacak bin kat yabancısın dua et bak dua et ablama bağırırken uzanan o işaret parmağını kırmıyorum ses tellerini tek tek kesmediğime dua et yat kalk dua et.Kimse benim ablamın hayatına girip onun ruhunu,kalbini,hayatını altüst edemez! İzin vermem!.Ne alıp veremediğin var senin bizimle ne istiyorsun ablamdan,eşimden? bak git hayatını başka yerlerde kur,yaşa bize buluşma arama belanı"

Ceylan dik dik bakarak dişlerinin arasından konuşuyordur elini kontrolsüzce sallayarak.Mazonun sinirden soluması artar yüzünü onun yüzüne yaklaştırır kulakları tırmalayan korkunç sesiyle konuşur.

Mazo;
"Kadın halinlemi,aklınlamı korkutucaksın lan sen beni? senin dediklerin benim kulağımı bile tırmalamaz sendenmi korkacağım lan ben İdili gördüm sevdim bitti! senin o leş kocanı ne yapacağım lan ben Allahın belası hasta kocanı! senin o kocan varya ruh hastası çocukkende deliydi o,benim mutlu olmama benim elimde olacak olan her şeye engel olurdu benim olan şeyleri kıskanırdı neden çünkü onda yok diye onda olmayan her şeyin başkasındada olmamasını isterdi ben senin o kocan yüzünden hayatım boyunca kötü bilindim yalnız kaldım kimse sevmedi beni hep varsa yoksa Han Derenoğluydu ben senin o kocandan tiksiniyorum nefret ediyorum benden çaldığı aldığı her şeyi verecek ona bu dünyada ben varken rahat yook öyle bir dünya yook"