𝙴𝚜𝚊𝚛𝚎𝚝 𓆩ᥫ᭡𓆪

𝟝 𝔹𝕠̈𝕝𝕦̈𝕞

𝙱𝚊𝚔𝚊𝚛𝚔𝚎𝚗 𝚔ı𝚢𝚊𝚖𝚊𝚖𝚊𝚔 𝚖ı?
𝚢𝚘𝚔𝚜𝚊 𝚋𝚊𝚔𝚝ı𝚔𝚌̧𝚊 𝚍𝚘𝚢𝚊𝚖𝚊𝚖𝚊𝚔 𝚖ı𝚍ı𝚛 𝚊𝚜̧𝚔?
༺༻

Gözlerimi zorlada olsa açtıp Dihyeye baktım. O yaratıklar Dihyenin boynuna halat keçirip incir ağacından astılar. Bağırmak istedim ama sesim çıkmadı.

O an yatağımda çığlık atarak uyandım. Babam, annem, büyükannem ve dayımlar hepsi başımdaydı. Uyandığımı görünce hepsinin gözleri parladı.

Göz yaşlarına boğuldum ve yataktan kalkmaya çalıştım. Lâkin babam kolumdan tutup durdurdu:

- Seda nereye?! Daha yeni iğleştin.

- Baba bırak! Lütfen...Dihyeyi görmeliyim! O iyimi? (Ağlayarak babamı ittim)

Sonra annem telaşla bana bir iğne yaptı. İğne galiba sakinleştiriciydi. Kendi iradem olmadan yine gözlerimi kapatıp uyudum.

Yine rüyamda Dihyeni incir ağacından astıklarını ve onu yaktıklarını gördüm. Gözlerimi korkuyla açtığımda bu kez yanı başımda annemi gördüm. Saçlarımı okşuyordu. Gözlerimden yaş istemsizce süzülüyordu. Annem bana bakarak:

- Noldu kızım?

- Dihye nerde! Ona bir şey yaptılar, bana söylemiyorsunuz değilmi?

- Kızım Dihyede kim? Aklınımı kayb ettin?

- Anne nolur bırakın gideyim. Beni buraya kim getirdi?

- Seda seni ormanlıkta bulduk, baygındın. Ama garip olan oradan 100 kez geçmiştik nasıl seni orda fark etmemiştik? Söyle bana ne oldu? Sen orada ne arıyordun? Bir kaç gündür seni arıyoruz biz.

- Hatırlamıyorum anne...

Aslında hatırlıyordum ama nasıl söyleye bilirdim? Bana deli derlerdi.

- Emin misin?

- Evet... Anne ne kadardır baygınım?

- Dört gündür.

Kollarımı dizime sarıp ağladım. Annem bunu görünce bana sarıldı ve dedi:

- Seda iyimisin?

- Hayır anne...

Dihyenin nerde olduğunu bilmiyordum. Nasıl ve ne halde olduğunu bilmiyordum. Nasıl iyi ola bilirdimki?

Böylece üç gün daha geçti. Bu üç gün boyunca annem benimle uyudu. Artık iyleşmiştim ama Dihyenin nerde olduğunu bilmiyordum. Peki benim yaralarım? Onlar Nasıl iğleşmiştii ki, yara izi bile yoktu.

Ertesi sabah Annemler bahçedeyken odama girip kapıyı kilitledim. Dihyeni çağırmak için defalarca seslendim ama gelmiyordu. Dizlerimin üstüne çökerek ağladığımda yatağın altından siyah bir kedi fırladı.

Sonra siyahlıklar içinde siyah çarşaflı bir kadına çevrilerek bana dedi:

- Dihyeni mi arıyorsunuz?

Korkuyla:

- Se-sende kimsin?

- Ben Asmer. Dihyenin en sadık yardımcısıyım. Beni o gelene kadar senin emrine verdi. Diğer otuz yedi ifrit de evin dışında, evi koruyor.

- Asmer o nerede? İyimi?

- Evet, merak etmeyin. Sizi kaçıran ifritleri cezalandırmak için onların yanında.

- Lütfen beni ona götürün!

- Olmaz.

- Lütfen! Onu görmeliyim!