𝙴𝚜𝚊𝚛𝚎𝚝 𓆩ᥫ᭡𓆪

𝟚𝟟 𝔹𝕠̈𝕝𝕦̈𝕞

Önce tüm okucularıma selamlar❤
Sizi bu kadar beklettiğim üçün özür dilerim. Başıma bir takım olaylar geldi bundan çok etkilendim ve bu yüzden hikayenin geri kalanını yazamadım... ALLAH ın izniyle bölümleri  vaktinde yazmaya çalışacağım. 

●●●

Herkes üzgün bir şekilde kenardan onları izlerken, salonda yine birinin sesi duyuldu:

- Kontinuar?

Kontinuar hemen Sedaya baktı ve onun geri döndüğünü görünce ona sım sıkı sarılıp ağlamaya başladı:

- Bir an için seni kaybettiğimi sandım...

- tamam, bırak iyiyim ben...

Kontinuar şaşkın şaşkın ona :

- Ne?

Elif Sedaya doğru koşarak ona sarıldı:

- Bacııım! Çok şükür iyisin!

Seda Elifi itip, yerden kalktı:

- Öf...Bırak be! Sıktınız ha! Olanlar beni sıktı, gidip uyucam.

Sonra bir şey demeden herkesi salonda bırakıp yukarı çıktı. Sedanın arkasıyla şaşkın şaşkın bakan Kontinuara Murat:

- Az önce ne oldu?... Olanlara mı şaşırayım? Yoksa hiç bir şey olmamış gibi ayağa kalkıp giden Yengeme mi şaşırayım?

Kontinuar ayağa kalkıp, eliyle Muradın omzuna vurup:

- Murat salonu toplattır ben bir Sedaya bakcam...

Kontinuar sözünü bitirir bitirmez merdivenlerden yukarı çıktı. Muratta şaşkın şaşkın:

- ALLAH...ALLAH...

Sonra dönüp Elifin yanına çömeldi:

- İyi misin?

Elif Murata sarılıp:

- Çok korktum...Sedaya bir şey olacak diye çok korktum ama o....

Tüm olanları kenardan izleyen Efser Kaana fısıltıyla:

- O nasıl geri döndü!?

Kaan pis-pis gülüm seyerek:

- Geri dönmedi ki.

Kaana baktı:

- Nasıl?

- Yakında öğrenirsin Prenses.

Tam bu anda Kontinuar sinirli şekilde aşağı inip dışarı çıktı. Efser onu böyle görünce hemen ardından koştu. Gök yüzü aydınlanmaya başlamıştı. Fırtına durmuştu ama hala hava bulutluydu.

Efser telaşla Kontinuara yetişerek:

- İyi misin?

Ona bakmadan:

- Boş ver, git uyu geç oldu...

- Ne oldu da bu kadar kızdın?

- Seda...Odaya onu kontrol etmek için girdiğimde bana bağırıdı ve dışarı çıkmamı istedi.

- Kız korkmuş olmalı...

- Hayır, yüzünde korku ve ya endişe yoktu. Sadece gözlerinden alev fışkırıyordu. Çok asabiydi...

- Tamam...Sakin ol...Bu gün misafir odasında uyu...Yaşadıkları çok ağırdı...
Yalnız kalmaya ihtiyacı var...

- Haklısın, Efser... (Efsere döndüp baktı)