𝙴𝚜𝚊𝚛𝚎𝚝 𓆩ᥫ᭡𓆪

𝟚𝟠 𝔹𝕠̈𝕝𝕦̈𝕞

Kontinuar geri geri giderek arkasındaki, küvete takılıp içine düştü. Bu zamanda küvetin musluğu kendiliğinden açıldı ve musluktan akan su Kontinuarı sırıl sıklam etti. Su soğuk olduğu için:

- Hooooo!!! Çoook soğuk!!!

Sonra küvetin kenarlarından tutup ayağa kalktı ve aynaya baktı. Aynada kimsenin olmadığını görünce:

- Delirdim mi lan ben?...

●●●

Efser Kaanın elinden tapancayı alıp:

- B-Bırak! Kendine zarar vereceksin...

- Beni umursuyor musun?

Kaan bunu söyledikten sonra odaya bir sessizlik çöktü. Efser acı dolu gözlerle ona bakıyordu. Kaan:

- İyimisin?

- Evet...

- Neden böyle acı çekiyormuş ve rahatsızmış gibi görünüyorsun?

- İyiyim dedim ya... Hem se...(çığlık atıp kulaklarını tuttu) SUSUUUUUUN!!!!!! YETEEERR ARTIIIK!

Kaan şaşkın şakın hemen ellerini tuttu ve:

- Hey...Hey... Noldu?

Efser ağlayarak:

- Kaan dayanamıyorum artık.... kafamın içinde bir sürü sesler beynimi yedi..

- N-ne zamandan böyle oluyor?

- Bilmiyorum... bir ay falan oldu....

- Tamam gel otur...

Kaan Efseri yatağa oturtup kendiside yanında oturdu. Efser:

- Kaan... Ne oluyor bana? Deliriyorum mu?

- Psikolojin çok kötü bozulmuş... Bir psikoloğa gitsen?

- Canım yanıyor...

Elini kızın omzuna koyup:

- Tamam sakinleşmeye çalış... Böyle olunca hep ne yaparsın?

- İçerim...Sarhoş olduğumda kafam yerinde olmadığı için geçiyor... yada uyku ilacı ...

Kaan ayağa kalkıp, yatağın yanında olan komodinin çekmecelerini karıştı. Zaten kendisi cerrah olduğu için tüm ilaçları biliyordu. Bu yüzden ilaçların içinden hemen uyku ilacını bulup Efsere verdi.

Efser ilacı içip, göz yaşlarını sildi. Kaan da Efserin ellerini avuçları arasına alıp ovalayarak:

- Tamam...geçecek şimdi...

Efser ona dönüp:

- Yaptığını beyendin mi? Beni bu haldeyken görmek seni mutlu etti mi?

- Ne?

- SENİN YÜZÜNDEN BEN BU HALDEYİM!!! Sen...sen canımı çok yaktın....(Kaanın göğsüne vurarak) NEFRET EDİYORUM SANA! SİKTİR GİT! YALNIZ BIRAK BENİ!

Kaan Efserin kollarından tutup:

- EEEEEE!! YETER BE!!

Ağlayarak:

- Neden beni hiç sevmedin....

Bu sözleri duyunca, Kaanın sert olan bakışları yumşadı ve Efseri kendine çekip kollarını onun vücuduna doladı. Efser de onu itmeye çalışarak:

- Bırak! Dokunma bana...

Ama Kaan onun bu kadar çığlıklarına aldırış etmeden sessizce sıkı sıkı sarılıyordu. Bir kaç dakika sonra ilaç etkisini göstermeğe başladı ve Efser Kaanın kucağında bebek gibi uyuyup kaldı.