Ace's POV
"Kailan ka kaya magigising?"
It's Monday but she still doesn't wake up. Kakagaling ko lang sa school at dito agad ako dumiresto, nandito si Tita kanina pero umalis agad siya kasama si Tito dahil may aasikasuhin pa daw sila sa company nila.
"Ace, may natawag sa phone mo." Agad akong lumapit kay kuya Travis at kinuha 'yong phone. Hindi ko tiningnan ang caller, nagpaalam muna 'ko kay kuya saka ako lumabas. "Si Daddy?" I read in a whisper. "Hello?" Sabi ko pagkasagot ko ng call.
"[Where are you? Your class is over. Why aren't you here at home yet?]"
"Himala at nagkaroon ka ng pakialam sa 'kin." I said in a sarcastic tone.
"[Ace,]" The tone of his voice warned. "[Pinipilit kong ayusin ang relasyon sa pagitan nating dalawa pero ikaw itong lumayo nang lumayo.]" I heard his sigh. "[Are you still blaming me for losing your Mom?]" May naramdaman akong lungkot sa boses n'ya pero hindi ko iyon pinatagal sa isip ko.
"I'm not saying I blame you. I'm just really mad at you and it won't go away." balak ko sanang ibaba ang tawag pero bigla s'yang nag salita na ikinatigil ko.
"[I-im sorry..]" there was sadness and longing in his voice. "[I don't know where your anger against me came from but I hope you say that so that I can do something to reassure you.]"
"Bakit hindi mo tanungin ang sarili mo?" Hindi s'ya sumagot kaya pinatay ko ang call at muling pumasok sa loob. "Just my dad." Tinanguan niya lang ako kaya nagtungo ako sa upuan sa tabi ng kama ni Thana. "Mahigit isang linggo na s'yang coma.."
"She also took that break for more than a week," napangiwi ako dahil nagawa niya pang tumawa. "H'wag kang ngumiwi d'yan, alam ko naman sa sarili ko na magiging siya kaya bakit ako magpapakalungkot."
May point s'ya pero para sa 'kin ay mahirap pa ding tanggapin. Alam ko din naman sa sarili ko magiging siya balang araw pero nakakalungkot lang na naging ganito ang lagay niya.
Suddenly I remembered Rocco, I left the room without saying goodbye to kuya Travis. Dere-deretso akong lumabas hanggang sa makarating ako sa parking lot, mabilis din akong sumakay sa kotse at nag drive papunta sa bahay nila Zyere. Alam ko 'yong bahay nila dahil nasa iisang village lang naman kami.
Pinindot ko agad ang doorbell nang makarating ako sa tapat ng bahay nila. Naka dalawang pindot na 'ko at tatatluhin ko pa sana pero bumukas na ang pinto at lumabas si Tita, Zyere's mother. "Hello po! Good afternoon po!"
"Good afternoon din sa 'yo." Ngitian niya 'ko kaya ngumitin din ako. "Are you looking for Zyere?" Nakangiti akong tumango habang siya naman ay nagpaalam na tatawagin niya lang daw ito sa loob ng bahay. Pinapapasok niya pa nga 'ko pero tumanggi ako dahil aalis din naman ako kaagad matapos kong makausap si Zyere.
"What's up? Why did you come here?" Tanong niya agad nang makita ako. "May kailangan ka ba?" Lumabas siya mula sa loob at isinarado ang gate. Sinabi niya na maglakad-lakad daw kami habang nag-uusap para hindi daw nakakainip.
Tsk! Sagot lang naman ang ipinunta ko dito pero bakit maglalakad pa kami!?
"Ano ba 'yong itatanong mo?" He asked when we got here to the park, malapit lang ang park sa kanila kaya dito kami napadpad. "Tungkol kay Thana ba?"
Umiling ako, "Hindi. Tungkol kay Rocco." Gradually the emotion in his eyes changed and he became angry, isinantabi ko ang galit niya dahil mas gusto kong malaman ngayon kung nasaan ang gunggong na 'yon.
Simulan kasi noong sabado ay wala na daw natanggap na balita si kuya Travis tungkol kay Rocco dahil hindi daw s'ya binabalitaan nila Sky, dahil sa kagustuhan kong malaman, ako pa mismo ang dumayo sa kanila.
BINABASA MO ANG
The Only Girl in Section Seven | Completed
Teen FictionDate Started: 08/01/21 Date Ended: 05/12/22 ☆☆ Caught in an emotional whirlwind, she stands at a crossroads between the person who hurt her and those who have filled her life with happiness once more. Will she succumb to the familiar shadows of pa...