DOLANDIRICI! -Texting-

3.3

Hellöö nası şakk geldim, fişek gibiyim fişekkk -dedi okuyucularını iki gün bölümsüz bırakan yazar- Neyss bu bölüm mütişimmel birşey varr

BİLİN BAKALIM KİMİN AĞZINDAN YAZDIM BÖLÜMÜ??

Siz heyecandan bayılmadan ben gideyim de siz bölümü okuyun 😩🥺 

Sınır 550 oy 500 yorum. 

💸

Furkan'dan

"Tamam anne, geldiğinizde onu da alırız." Gözlerimi devirerek arabaya yaslandım. Tam yarım saattir annemi dinliyordum ve resmen dinlerken cebimdeki tüm para yok olmuştu. Siparişleri bitmiyordu.

"Bim'e düdüklü tencere gelmiş. Ondan da alalım, çeyizine koyacağım." Son günlerde gaza gelip çeyiz falan yapmaya başlamıştı. Bana gereksiz geliyordu. Çok ince ve uğraştırıcı işler yapıyordu ve eğer evlenirsem -ki şu iki sene düşünmüyorum- evlendiğim zaman alabilirdim şu an aldığı şeyleri.

"Anne, isteklerin için banka falan mı soyayım? Cebimde para kalmayacak bu gidişle!" Eskiden bir hataya düşüp dolandırıcılık yapmış olabilirdim. Ama yaptığımın farkına varıp bu zamana kadar kimi dolandırdıysam iki katını aynı şekilde vermiştim insanlara. Ayrıca özür mektubuda göndermiştim. Gönül isterdi ki yüzlerine karşı özürümü dileyeyim ama ben onları başka bir şehirdeyken dolandırdım.

Annemle konuşmamızın bitmeyeceğini anladığımda veda edip kapadım. Beni aradığında asla ve asla susmuyordu.

Kafeye gelmiştim, birkaç işim vardı.

Tamam yalan söylediğimi kabul ediyorum. Asya'yı görmek için geldim. Günlük onu sinir etme dozajımı alıp geri gidiyordum işime.

İki haftadır benden kaçıyor veya gördüğü yerde dövmeye kalkıyordu. Bayram günü Yahya amcanın sayesinde olan olaydan dolayı utanıyordu.

İşine gelince fesat şeyler ima etmekten utanmıyordu ama hanımefendi.

Anlamamazlıktan geliyordum ama ben bir erkeğim, asıl bunu anlamamam tuhaf olurdu. Meslek lisesinde iki sene okumuştum ben. Pekte masum sayılmazdım.

Park yerlerinin hepsi dolu olduğu için kafeden biraz uzak bir yere park etmiştim arabayı. Yolda yürürken etrafı inceledim. Yeni yeni şeyler yapılıyordu. Bize rakip kafeler açılmıştı.

Kafenin önüne geldiğimde tam önümde gördüğüm şahısla adımlarımı hızlandırıp ona seslendim.

"Samet! Senin ne işin var burada?" En son görüştüğümüzde aramız kötü bir şekilde veda bile etmemiştik birbirimize. Hak etmişti. Kuzenim diye sessiz kalacağımı sanmıştı ve yanılmıştı.

"Seninle konuşmak için geldim." Kaşlarımı çatarak konuşmasına devam etmesini bekledim. Kafe hakkında pişmanlıklarını söyleyecekse o yemi bir kere yutarım ben. Kafede o kadına asıldıktan sonra bir şans daha vermiştim ve bundan sonra ona merhamet göstermeyeceğim.

"Sana kafedeki herşeyi biri anlattı değil mi?" Sinirle konuşurken konuya birden dalmasına şaşırdım. Normalde alttan alttan sakince giriş yapar, kurnazca konuşurdu.