Het pure in het verdorven

• Hoofdstuk 17 •

HOOFDSTUK 17; OPGESLOTEN

En kijk mij. Zielig hier, op een bed ergens midden in niks.
Huilend om iemand die nu waarschijnlijk aan het lachen en eten is met zijn vrouw!

____________________________
Perspectief Amine

Er stond een meisje recht voor me in de verte. Ze deed me denken aan ghizlane. Ik rende haar kant op "ghizlane" riep ik opgelucht terwijl ik haar schouder tikte.
Ze draaide zich huilend om. "Ghizlane waarom huil je?" Ze bleef huilen en Lina kwam van achter haar te voor schijn.
"Dit is jou schuld Amine ben salah" ghizlane rende huilend weg en ik kon niet anders dan achter haar aanrennen ondanks het feit dat mijn wond nog pijn deed. Wat was er aan de hand?
ze bleef rennen tot een punt waarop ze viel "GHIZLANE" ik was haar kwijt.
Ik bleef haar naam roepen tot ik niet meer kon.

"GHIZLANE"
Ik schrok wakker. Het was een droom. Een droom. Ik had waarschijnlijk Moussa die op de bank lag wakker gemaakt.
Moussa: eindelijk man!!! Je bent wakker! Hij kwam mijn kant op en tikte op mijn schouder.
"Hoelang heb ik geslapen?" Vroeg ik ongerust.
"Geslapen? Je was in coma voor een goede week."
"EEN WEEK?!" Riep ik gefrustreerd. Een week? Hoe zit het dan met ghizlane? Hij wist wat ik bedoelde maar koos ervoor niks te zeggen.
"Hebben jullie ghizlane gevonden?"
Salah kwam net optijd binnen om die vraag te horen
Hij knikte "ja die hebben we gevonden."
zei moussa heel kort af en dat irriteerde me.
Ze veranderde snel van onderwerp.
Salah: Amine je bent wakker Alhamdullilah! Dit gaan we vieren. Voel je je goed?
Amine: ik voel me prima ik stond op uit het bed maar werd al snel terug getrokken door de pijnlijke steek.
Moussa: je moet rustig opstaan je was gestoken.
Ik reageerde er niet op en stond dit keer rustig op. Wankelend liep ik naar het bureau.
Salah: Doe even rustig de zaken lopen goed. Ik probeerde alle geduld in me op te hopen om niet boos te worden.
Ik liep door naar het bureau en pakte de laptop. Niemand gaat mij bespelen.
Ik gaf ze nog een kans om het zelf uit te leggen.
Terwijl ik de laptop opstartten vroeg ik ze weer zonder op te kijken "Dus ghizlane..niemand gaat me uitleggen wat haar situatie is?"
Ze bleven beide stil en nu keek ik wel op.
Salah: Wat wil je horen vriend. Ze is veilig en leeft haar leven.
Amine: leeft haar leven?...
Salah: ja ze is door gegaan. Moet jij ook doen. Door gegaan?
Amine: ga je nog duidelijk praten of niet? Hij bleef stil.
Salah: we hebben het hier later over. Hij liep de kamer uit.
Moussa stond er het hele gesprek onhandig bij.
Dat was hun laatste kans. Liegen is niet lonend bij mij.
Ik opende de laptop en ging naar camera's.
Er was geen beeld materiaal meer? De ********** weet waar hij mee bezig is.
Ik deed de laptop hard dicht en liep de kamer uit. Beneden aangekomen zat iedereen aan tafel te eten.

Amir: Je bent wakker!
Mourad: aa baas we mistte je al.
Ze deden allemaal blij maar na een paar seconden stopte dat al, waarschijnlijk door mijn blik.
Ilias: wat is er Amine?
Salah hoestte en stond op.
"Amine kom ik ga de dokter bellen dan kan hij checken of alles in orde is" hij wilde me bij mijn arm trekken maar ik trok mijn arm weg.
"Met wie denken jullie te spelen?!"  Moussa kwam er bij staan.
Moussa: hoe bedoel je "spelen" bro?
Amine: waarom zijn alle camera beelden weg?
De rest van de jongens stonden op en gingen weg. Niemand weet waarom.
Salah: Weet ik veel toeval ofzo
Amine: Salah ga niet dom doen! Je weet dat camera beelden alleen handmatig kunnen worden verwijderd en alleen jij en ik het wachtwoord daarvan kennen. Zei ik op een geïrriteerd toon.
Salah: wat is je f****** probleem Amine? Wat als ze zijn verwijderd? Wat is jou probleem? Je sliep toch!
Amine: voor wat doe je zo gestresst. Hij probeerde wat te verbergen, zo doet ie altijd als hij iets verbergt.
Moussa: hij heeft al 2 dagen niet geslapen door al het werk. Laat hem gaan. Ik draaide me woest om naar Moussa, maar die keek me niet aan? Ze wilde beide weglopen. Wat dachten ze wel niet?
"Ik vraag het jullie nog een keer." Hun voetstappen stopte maar ze waren met hun ruggen naar mij toe gericht.
"Waar-is-Ghizlane" vroeg ik met een pauze tussen elk woord. Ze draaide om
"Waar moet ze zijn? In haar huis. Wachtend op haar ouders" reageerde Salah met een frons op zijn gezicht.
"Oke ik ga er heen." Ik liep naar de deur maar werd daar tegen gehouden door Salah.
"Waar denk jij heen te gaan?"
"Naar ghizlane?" Reageerde ik geïrriteerd.
"Je gaat nergens heen."
"Wie denk je dat je bent om mij dat te zeggen Salah?Ik ben je baas vergeet dat niet." En daar was zijn grens bereikt. Hij pakte mijn kraag en begon te schreeuwen.
"KLAAR AMINE ZET HAAR UIT JE FK HOOFD"
Ik sloeg hem weg en pakte hem nu bij zijn kraag tegen de muur.
"Salah doe dat nooit meer. Nooit. Meer." Moussa kwam ertussen staan
"Wat de ******* is er mis met jullie? Jullie maken nooit ruzie en nu opeens over een meisje?" Moussa werkte nu ook op mijn zenuwen.
"Wat is jullie probleem? Ik ga erheen." Dit keer duwde Salah me terug.
"LAAT HAAR MET RUST. KLAAR ZET GHIZLANE OURROUSIE UIT JE HOOFD....ze is niks voor jou."
"Salah hou op met die bullshit. Wat is je probleem precies?"
"ZE HEEFT EEN ANDER. KLAAR HOU JE BEK NU" uit shock sloeg ik hem met een vuist op zijn kaak.
"Wat voor onzin komt er uit je bek Salah?"
Ik keek naar Moussa "het klopt broer. Haar ouders hebben iemand voor haar gevonden en haar kennende gaat ze niet tegen haar ouders in."
Het kon niet kloppen. Ghizlane? Nee tuurlijk niet.
"Ik maak jullie dood als jullie liegen. Dood begrijpen jullie dat!" Salah kwam mijn kant op.
"Ons doden voor een meisje? He heeft ze je zo erg ingepalmd? He. Vieze emo! Is dit Amine? Amine die zei dat hij nooit van een vrouw zou gaan houden? DIE ZEI DAT HIJ NOOIT EEN VROUW BOVEN ONS ZOU ZETTEN. KIJK JE NU. KIJK-
Ik sloeg hem weer "HOU JE BEK SALAH HOU JE BEK"
"BEN JE ZO FK WANHOPIG AMINE. JE KAN IEDEREEN KRIJGEN EN DOET DOM OM HAAR?" Ik sloeg hem weer. Ik sloeg hem telkens weer na een uitspraak omdat ik de realiteit niet onder ogen wilde zien. Hij begon te lachen.
"Maar wat dacht je Amine? Dat je geaccepteerd zou worden door haar ouders? He?"
"SALAH HOU JE BEK KLAARR" Ik sloeg de glazen van de tafel op de grond en voelde me hoofd bonken. Ik wreef over mijn voorhoofd en ging zitten.
"Gaat het bro?" Ilias kwam mijn kant op rennen.
Ik negeerde hem en stond op. Ik keek Salah nog een keer aan "jullie gaan boeten als dit een leugen is." Ik liep door naar de deur om die te openen maar hij zat op slot. Ik trok harder maar het lukte niet. Ik draaide me om met mijn ogen dicht. Mijn geduld werd zwaar getest door deze jongens.
"Waarom is de deur opslot?"
"Je kan nog niet weg broeder." Zei Salah op een irritante toon. Het werd me nu moeilijk hem niet te wurgen.
"NU IEMAND DOE DIE DEUR OPEN"
Inmiddels waren mourad en alle andere jongens ook gekomen.
"WAT KIJKEN JULLIE ZO NAAR ME? DOE DIE ******** DEUR OPEN."
"Meneer we hebben de sleutel niet." Ik liep naar de jongen. En pakte hem bij zijn kraag "en wie heeft die dan wel?"
Hij zei niks maar keek op. Ik volgde zijn blik en die kwam uit op Salah.
"SALAH JE BENT DOOD VANDAAAAG" ik werd van alle kanten tegengehouden. En maar goed ook want anders had ik Salah pijn gedaan. Ik voelde de steken de hele tijd al maar nu werden ze me teveel. Ik voelde me te zwak worden. Ik raakte de hechting aan en ik kreeg bloed op mijn hand. Shit hij is open. De rest zag dat ook en kwam mijn kant op rennen. Wat daarna gebeurde was onbekend voor me.