Het pure in het verdorven

• Hoofdstuk 29 •

HOOFDSTUK 29; NIEUWE MANIER

6 maanden later
Perspectief ghizlane

"Ghizlane ik snap het niet? Je praktiseerd, je memoriseerd te Quran, bedekt je op de juiste manier maar je bent niet klaar voor een huwelijk?"
"Ja inderdaad khalto. Ik wil er echt klaar voor zijn." Ik reageerde kortaf op mijn tante terwijl ik de appels aan het schillen was.
"A ze heeft al een goede 5 kandidaten afgewezen. Waarvan 1 Tandarts moet je je voorstellen." Me moeder maakte het nog erger. Fijne details mama wilde ik eigenlijk zeggen.
"Nee nee nee, er moet wel iets zijn hoor ghizlane..." ik schrok van haar lange stilte.. "Ben je bang om te trouwen lieverd? Of alleen maar horror verhalen gehoord?" Opluchting..
"Nee khalto. Ik wil gewoon eerst klaar zijn met studeren."
"Ewa sobhanallah a bnti. Jou generatie trouwt be3da allemaal tijdens het studeren. Maar 3ir kanl3eb m3ak ( maar ik speel maar met je) gair in shaa allah. Het komt wel op het juiste moment."
"In shaa Allah" hoorde ik me moeder hoopvol zeggen.
Ze zou eens moeten weten wat mijn plan is voor het leven.

Ik bracht ze de fruitsalade en ging me handen even wassen.
Ik keek in de spiegel.
Wat ik nu zie? Een jonge vrouw, make up loos.
In mijn ogen misschien vredig maar andere zullen denken dat ik slaaptekort heb wegens mijn wallen.
Maar ik waardeer deze wallen omdat ik weet dat ze er zijn wegens de aanbidding van mijn heer, van alle tahajjud, fajr nachten.
Om jullie een update te geven, het is 6 maanden verder.
Ik ben nu vooral gefocust op het memoriseren van de Quran en het afronden van mijn studie.
Lina is de hijab gaan dragen en is inmiddels getrouwd.
Ze ontmoette een jongen via via in de moskee en is na 3 maanden al gaan trouwen.
Nu zij is geweest word ik ook van alle kanten lastig gevallen, er zaten hele goede praktiserende moslims tussen en ik haat mezelf voor het feit dat ik ze niet kan accepteren.
De situatie heeft een afdruk achtergelaten voor de rest van mijn leven.
Ik heb het geaccepteerd. Ik leef voor Allah en Allah alleen.
Wat hij nu doet? Ik heb geen idee.
Ik ben naoufal nog wel eens tegengekomen maar ook hij is inmiddels weg.

Ik zou liegen als ik zeg dat het me niet meer interesseert. Dat ik er niet meer aan denk, dat ik me niet afvraag wat hij doet en hoe het zou aflopen als hij iemand anders was.
Als zijn hart en daden overeen kwamen.
Als zijn hart en daden overeen kwamen zouden we nu misschien wel getrouwd zijn, samen lopend naar de moskee om te bidden.
Zo is het toch niet gegaan, en ik heb het mezelf de eerste paar maanden zwaar gemaakt door teleurgesteld te zijn in mezelf. Ik was boos dat ik het niet gelijk achterwegen liet. Dat ik hem niet gelijk vergat en dat ik niet wilde trouwen met een vroom persoon.
Met iemand die dezelfde levensstijl en doelen had.
Ik schaam me voor het feit dat mijn hart hem niet vergeet. Niet zomaar iemand, nee een groot persoon, iemand waar mensen bang voor zijn. Iemand die dingen doet die god verbied, dingen die de oude ik nooit zou accepteren in iemand. Ik accepteer het nu ook niet, maar de haat...haat is er niet. Al probeer ik het te creëren het lukt niet. Ik heb medelijden. En ja ik weet dat het cliché klinkt om te zeggen maar hij is oprecht anders. Ik bedoel dat hebben jullie toch ook wel opgemerkt?

"Ghizlane moet je niet bijna de deur uit?!"
Ik keek op me telefoon; 16:02
"Ja je hebt gelijk mama dankjewel!" Riep ik naar beneden.
Ik pakte me tasje met mijn Quran, water en schrift erin en liep naar beneden.
"Oke mama en khalto bslama"
"Bslama bnti allahu 3awnek" ameen
"Bismillah tawakaltu 3ala allah wa la hawla wa la quata illa billah" ik fluisterde de dua voor dat ik het huis uit liep.

En daar ging ik dan, onderweg naar Quranles.

Niet wetend wat deze les zou veranderen...