Het pure in het verdorven

• Hoofdstuk 26 •

HOOFDSTUK 26; AFSCHEID

Perspectief Amine

Ik heb besloten weg te gaan van Amsterdam.
Het hoofdkwartier gaat ook verplaatst worden naar Rotterdam.
Het klinkt veel, ik snap ook niet wat Salah heeft, maar hij wilt dit. Volgens hem is dat veiliger en beter. Niemand weet wat hij bedoeld. En voor de eerste x weet ik niet eens of ik daar achter wil komen.
Ik hoorde van naoufal dat Ghizlane er mee zit dat ik weg ga. Ik weet zeker dat zij ook niet wil dat ik ga, ik weet dat er iets is. Iets houd haar tegen.
Ik heb misschien heel dom besloten om haar nog een keer te zien. Achter haar school.
Ik heb naoufal gezegd dat hij haar naar me moet sturen. Salah heeft zeker weer iemand achter me aan gezet maar het boeit me niet. Hij mag het weten.
Ik was inmidels aangekomen en ik wachtte ongeduldig op haar.
Ik wilde haar gewoon zeggen hoe ik me voelde, maar dat is dom. Ik kan niet haar mijn gevoelens uitleggen en dan weggaan van haar.
Ik zag haar van de verte weer aanlopen.
Mijn mooie ghizlane. Kon ik haar maar op een dag mijn Ghizlane noemen. Op een dag.
"Ghizlane." Ik kreeg het gevoel dat ze weer wilde gaan. Dus ik zette me er gewoon overheen en begon
"Asjeblieft wacht. Luister naar me." Ze knikte lief.
"Ghizlane sorry."
"Voordat je reageert. Ik heb je leven verpest. Je was een goed rustig meisje. Bezig met haar school en deen. Van een goede familie. En ik. Ik kwam dat verpesten. Een slechte jongen. Die niks van de deen en goed zijn af weet. Door mij hebben ze je meegenomen en heb je trauma's opgelopen.
Maar een ding moet je weten ghizlane, ik heb je nooit bewust achter gelaten. Ik wilde achter je aan maar het kon niet. Salah wilde me ver uit je buurt.
Maar hij had gelijk. Ik breng alleen maar schade aan je leven toe. Je hebt het al gehoord van naoufal denk ik. Ik ga weg. Ik ga je je leven laten leven. Ik hoop dat je ooit een man vind die je verdient. Al denk ik dat er moeilijk iemand te vinden zal zijn die iemand zoals jou verdient." Ik zag dat ze huilde, ze maakte het me moeilijker door te gaan.
"Toch bedankt ghizlane. Je hebt me de goede kant laten zien. Je hebt me voor even weer leven ingeblazen. Dankjewel. Ik beloof het je. Niemand zal je ooit nog aanraken. Ik zal je misschien niet meer terug zien maar ik zal je beschermen.."
Ik liep snel weg om mezelf onder controle te houden. Ik kon haar niet zien huilen. Ik wilde haar trekken in een knuffel en haar troosten, en ik had haar nodig. Ik had haar nodig als troost maar het kon niet. Ik stak de weg over. Dit was het dan.
"Amine wacht!" Ze riep Mijn naam na al deze tijd hoorde ik mijn naam uit haar mond komen. Ik draaide me om en zag haar midden op de weg staan. Een auto toeterde naar haar en uit reflex rende ik op haar af en duwde haar weg.
Maar de auto was te snel, ik werd geraakt. Ik probeerde op te staan en zag haar nog liggen. Ghizlane.
Ondertussen voelde ik het bloed weer, mijn hechting was open gegaan. Ik verloor me evenwicht en viel.
"AMINE" ze riep me. Dit wilde ik niet. Ze zou zichzelf weer de schuld geven en zichzelf gek maken om mij.
"AMINE!"
"Amine sorry, sorry, sorry. O mijn allah dit is mijn schuld mijn schuld." Ze had mijn bloed over haar handen en ik werd slap van het zicht van het bloed.
"Ghizlane.niet...niet.jou..schuld"ik kreeg het er met moeite uit.
"Amine! Amine hoe kom je hieraan. Aaahhh amine wat is er met je gebeurd" mijn harte bonkte toen ze haar hoofd op mijn borst legde. Wat deed ze toch met me? Ik lig hier met een open wond en toch doet ze zoiets met me. Ik kon mezelf voor een moment niet weerhouden en pakte haar hand. Die ze snel weer weg trok, ze probeerde het lief.
"Het is oke ghizlane. Je hebt niks gedaan. Als jij was geraakt had je veel mensen pijn gedaan." Als het haar was gebeurd had ik niemand meer in het leven.
"AMINE"
"SALAH BEL DE AMBULANCE NU ASJEBLIEFT SNEL HIJ GAAT DOOD"
"Amine asjeblieft. Niet opgeven asjeblieft" ik lachtte. Wist ze niet dat ik juist nu wilde opgeven? Ik had niks meer. Ik was haar nu ook kwijt.
"Amine niet lachen je maakt het bloeden erger." Ze huilde. En ik voelde me nog slechter dan eerst. Mijn ademhaling werd oneven.
"Salah. Ghizlane. Bescherm haar." Ik hoorde steeds zachter haar stem.
"AMINE! AMINE NEEEEE."
"SALAH SNEEELL ZIJN HARTSLAG IS ZWAK. SNEL"