Het pure in het verdorven

• Hoofdstuk 28 •

Deze keer een hoofdstuk van Salahs perspectief.
Laat ons weten wat jullie vinden!
____________________________________

Perspectief Salah

"Geen medelijden met hem krijgen"
"Hij heeft dit zelf gekozen."
Zelf gekozen...daar zat een vleugje leugen in.

*flashback*
"Salah ik kan dr niet doden. Ze heeft ook ouders. Broers of zussen misschien. Ik gun ze die pijn niet." Ik pakte hem bij zn shirt.
"AMINE ZE HEEFT JE BROERTJE GEDOOD. JE BLOED! WIL JE HAAR VRIJ ROND LATEN LOPEN?" Ik was de duivel hierin. En ik fluisterde hem in. Vanaf het begin was ik het.
"Salah ik kan het niet."
"Als je haar niet kan doden worden we de grootste. De grootste van allemaal. We laten de jongens die dit met hem wilde doen buigen voor je."
"Salah. Ik ga me vader niet opvolgen."
"Je volgt je vader niet op Amine! We zorgen ervoor dat onze namen Amine ben Salah en Salah Didouchi ze aan het trillen maken! We zorgen ervoor dat ze je bij je voeten komen smeken voor vergeving om ilyas."
*EINDE FLASHBACK*
Het was niet zijn keuze. Uiteindelijk wel maar ik ben degene die druk op hem zette. Hij kon geen nee tegen me zeggen.
Waarom ik dit wilde? Ik begreep het zelf ook niet, maar dit was mijn lot. Zo moet ik zijn. Sommige moeten zich opofferen voor andere hun geluk.

_____________

Ik had Amine inmiddels opgehaald. Ik vertelde hem dat ik haar had verteld wie hij was. Hij hield echt van dit meisje. En ik kon hem niet helpen. Ik kon dr niet voor hem "fixen" zoals ik altijd hoopte. Ik wachtte kapot lang tot hij eindelijk interesse had in een meisje. En nu die die heeft..heeft ie het in de verkeerde.
De goede, maar te goed voor hem.
De verkeerde. Hun gesprek was bezig en ik zag Amine te dichtbij haar komen. Hij was zichzelf niet.
"HEE" ik schreeuwde en ze draaide beide om.
"Wat zei ik je ghizlane? En jij Amine?"
Lina rende op ghizlane af en wilde haar mee trekken.
"Jullie 2 het is afgelopen. Jullie zijn niet voor elkaar gemaakt. Accepteer het." Accepteer het zodat ik me niet schuldig voelt.
"Lina wacht. Wacht buiten."
Ze ging naar buiten en ghizlane liep naar hem toe.
"Hier Amine. Dit is voor jou. Ik heb niks voor je kunnen doen. En ik ga niks voor je kunnen doen. Ik heb het je ook vergeven. Het is niet jou schuld. En naoufal. Ik heb je dat ook vergeven. Maar is er iets wat je voor me wilt doen." Deze 2 maken me kapot.
"Wat je maar wilt" ik hoorde voor de eerste keer na jaren Amine bijna huilen voor een vrouw.
"Neem deze mee."
"Ik wil hier niks mee zeggen. Ik wil je de boeken geven die mij hebben geholpen. Amine ik was ooit de weg kwijt en dit heeft me geholpen. Dus..als je in deze tijd dat we elkaar hebben gekend eenbeetje om me hebt gegeven lees deze dan."
Hij huilde. En zij huilde. En ik stond daar. Er tussen als de shitan die ze uit elkaar haalt. Maar ik doe het voor hun.
"Als we elkaar op een ander moment hadden ontmoet."
"In een andere wereld Amine. Ik ben blij dat ik je ben tegengekomen je hebt me veel geleerd."
"Jij mij ook Ghizlane." Ze glimlachte huilend naar elkaar en ze ging weg.
En ik liep achter haar aan.
Dom want Amine had de deur nu op slot gedaan.
Toen ik zeker wist dat ze weg was ging ik weer naar Amine.
Ik klopte maar hij deed niet open.
"Amine doe open"
"Doe open anders breek ik hem open." Ik begon tegen de deur te slaan en hij deed open.
De jongen die ik voor me zag.
Het was de verslagen blik. De blik toen met zijn moeder.
*FLASHBACK*
"SALAAAHHHH ZE IS DOOD. ZE IS DOOD DOOR MIJ. DOOR MIJ.
IK KON MIJN BROERTJE NIET BESCHERMEN. IK GING DE ONDERWERELD IN EN ME MOEDER IS NU DOOD."
"Amine het is niet jou schuld." Ik trok hem naar me toe maar het kon niet baten.
"IK HEB NIEMAND MEER SALAH. NIEMAND. ME HART IS MET ZE MEEGEGRAVEN.
IK BEN EEN DODE MAN SALAH EEN DODE MAN." Ik kon niet anders dan hem terug trekken.
Ik zag mijn broeder. Mijn jongen. Die ik al 10 jaar ken gek worden. En ik heb het erger gemaakt. Ik heb het veel erger gemaakt.
"Amine. Ik ben er. Zie me als je broer Amine. je bent niet alleen. Kijk hoeveel mensen je hebt die voor jou strijden" ik had dat niet moeten zeggen man
"SALAH NIET VOOR MIJ. NIET VOOR MIJ. VOOR HET GELD. VOOR HET GELD.
IK LEEF IN HARAM SALAH. IK HEB ME MOEDER NIET, ME VADER NIET, ME BROERTJE. EN IK DOE WAT GOD VERBIED.
IK BEN EEN DODE MAN" hij schreeuwde het uit als een gek. Ik probeerde hem van de grond te krijgen maar het lukte niet.
Ik was hem kwijt nu. De oude imraan amine ben salah was kwijt. Door mij.
*EINDE FLASHBACK*