Het pure in het verdorven

• Hoofdstuk 35 •

HOOFDSTUK 35; INAYA

Perspectief amine
" ik deed de deur open en liep naar de trap."

Salah liep achter me. Terwijl ik de trap af liep zag ik de woonkamer vol. Ik rolde me vuisten even op bij de gedachte dat me moeder niet trots zou zijn op waarmee deze woonkamer vol zit. Beneden aangekomen klapte iedereen.
"Lang leven Aminuuuhhh" het was Zaid die zo riep. Hij had een glas in zijn hand die hij in de lucht deed toen hij dat zei. Iedereen deed met hem mee.
Hij kwam mijn kant op en gaf me een broederlijke knuffel. Terwijl hij me knuffelde fluisterde hij
"Herpak jezelf broeder. Je kijkt niet blij genoeg voor iemand die zo een grote deal heeft gesloten." Ik probeerde eenbeetje nep te doen.
"Zaid grote vriend!"
"Heeeee daar hebben we hem weer hoor." Iedereen moest lachen.
Ik ging zitten, met Salah aan de rechterkant en Zaid aan de linkerkant.
Ik keek even rond. De ruimte was gevuld met mannen en vrouwen. Een deel kende ik en een ander deel had hun partners meegenomen.
Er werd aangebeld en iemand kwam binnen die Zaid en Salah liet opstaan. Ik keek op. Het was Zakaria. Zakaria el mendi.
De rijkste jongen uit België. Hij heeft tientallen bedrijven, hij zit zelf niet in de onderwereld maar een paar van zijn vrienden wel. Die hebben hem in het verleden eenbeetje gefinancieerd en nu leven ze allemaal in rijkdom.
"Zakaria onze vriend." Zaid groette hem. Daarna kwam ik.
"Amine, ons broertje. Hoe gaat het." Ik wilde zijn hand pakken maar hij gaf me een knuffel.
"Je bent groot geworden sinds de laatste keer dat ik je heb gezien man. Je bent een echte man nu!" We lachtten allemaal.
"Ohja ik moet jullie aan iemand voorstellen."
"3ndek wat ik denk he" riep Zaid.
"Zaid, Amine, Salah. Dit is mijn verloofde..ghizlane." Me hart klopte sneller. Ik keek naar de vrouw. Ze was blond, eenbeetje getint. Gewoon een typische modele kop. Salah keek me aan. Ik toonde geen emotie dus ik weet niet wat hem bezielde. Hij weet niet eens dat ik er nog mee zit.
"Ga je getrouwd man?! Gefeliciteerd broeder"
"Ja man. Jullie zijn allemaal uitgenodigd natuurlijk." Hij knikte naar zijn vrouw en die liep weg naar de andere vrouwen.
"Nu alleen Amine nog he." Ik raakte eenbeetje geïrriteerd.
"Zakaria je bent er net he. Niet zo op huid." Zaid zei dat met de breedste glimlach.
"Amine het is tijd om de toost uit te brengen." Kwam
Moussa zeggen.
"Yallah opstaan" zei Zaid terwijl die op me rug sloeg.
"Aandacht! Aandacht'" zei Zaid spottend. Iedereen lachte om hem. Hij heeft echt gedronken denk ik.
"Onze heer! Amine ben Salah gaat even een woordje doen." Hij boog voor me alsof ik koning was. Weer werd er gelachen.
"Ewa vertel a koning!" Riep iemand in ergens vandaan.
Ik begon maar "nou ik weet niet waarom Zaid dit niet gaat doen aangezien zn jokes vandaag maar hee. Dank jullie wel allemaal voor jullie aanwezigheid vandaag. We hebben weer met ze alle een goede deal neergezet. Laten we hopen op meer."
"Op meer deals! " riep zakaria. Iedereen deed zijn glazen omhoog om te proosten en dronk daarna. Ik legde mijn glas onbewust neer. Ik heb sinds het ongeluk niet gedronken. Daarvoor zelfs. Sinds het huis. Ik had er geen behoefte meer toe.

"En nu chappen maar!" Iedereen liep naar het buffet.
"Amine" het was een vrouwe stem. Die ik jammer genoeg herkende. Ze kwam voor me staan.
"Amine hey. Gefeliciteerd met je deal. Ik heb wat voor je." Ik pakte haar arm.
"Wat denk je dat je hier doet Inaya? Wat doe je hier?"
"Ik ben uitgenodigd. De verloofde van zakaria is mijn beste vriendin en ze vroeg me mee." Ik zuchtte en liep weg. Salah riep me terug.
"Waar ga je naar toe Amine? Mensen letten op je gedrag. Er gaan weer roddels starten zo. En je voed de roddels die er zijn ook als je zo doet. Gedraag je als de oude Amine." De oude Amine. Hij liet me lachen. Welke Amine is de oude Amine?
"Ik kom terug ik moet alleen even wat pakken van boven"
Ik liep door naar boven.
Ik ging me kantoor in en deed hem opslot.
Ik ging op de bureau stoel zitten en en leunde eenbeetje naar achter.
Ik ging met me hand over me hoofd toen me iets opviel op me bureau. Het was een tasje.
Ik stond op en pakte de tas.
Ik opende de tas. Er zaten boeken in. Wat voor boeken zijn dit?
Ik haalde ze eruit. Mijn hoofd begon te bonken.
"Het pure hart" stond op eentje "de moslim man" op de andere. Mijn handen rolde op tot vuisten.
Wie heeft deze boeken hier neergezet.
Dit waren de boeken die ghizlane me had gegeven.
Ik gooide ze naar de andere kant van de kamer. Wie durfde met me te spotten hiermee?
Er werd op de deur gebonkt.
Ik ging erheen en deed hem open. Het was moussa. Ik trok hem bij zijn kraag.
"WAT DOEN DIE BOEKEN IN MIJN KANTOOR MOUSSA. HE?!"
"Amine waar heb je t over?" Salah kwam binnen en deed de deur dicht.
"Amine ben je gek? Wat schreeuw je zo. Zo horen ze je beneden en dan onstaat er hele heysa."
"DIE GA IK ZELF VEROORZAKEN ALS JULLIE ME NIET NU UITLEGGEN WAT DIE BOEKEN HIER DOEN."
"Welke boeken Amine waar praat je over?!"
"WELKE BOEKEN?! Welke boeken. Deze fk boeken." Ik pakte ze van de grond en gooide ze voor hun neus.
"Die boeken. Herken je die Salah? Herken je die?! HE PRAAT SALAH."
"Soms vraag ik me echt af of jullie me willen ziek maken. Of jullie me proberen te helpen of me willen verkloten. Jullie 2, jullie" ik was buiten adem van het schreeuwen. Salah pakte de boeken op.
"Wat zijn die boeken ik snap het niet." Vroeg moussa.
"Deze boeken had ghizlane aan hem gegeven."
"Salah. Zeg die. Naam. Nooit. Meer. Of jij vertelt me nu wie dit hier heeft gezegd of ik ga naar beneden en ik vraag het zelf."
"Amine ik weet het niet. Wie zou je kantoor überhaupt binnen kunnen."
"Kijk de camera's"
"Dat kan niet Moussa. Ze zijn nog niet geactiveerd."
Ik wachtte niet op ze en pakte de boeken van de grond. Ik knalde de deur open. En liep naar beneden.
"WACHT AMINE STOP"
Ik negeerde Salah. Wie hier met mij probeert te spelen ga ik pakken ook nog.
Ik liep de trap af en ze keken me allemaal aan.
"Amine wat is er? Waarom kijk je zo boos?"
"Wie van jullie heeft dit in mijn kantoor gezet." Ik zei het de eerste keer nog vrij kalm.
"WIE VAN JULLIE heeft deze BOEKEN in mijn KANTOOR gezet HEEE." Ik gooide de boeken voor ze.
"Wie van jullie denkt het recht te hebben dit in mijn kantoor te zetten?!" Ik keek rond iedereen keek verward Salah pakte mijn arm. Volgens mij had hij een idee.
"Blijf maar stil allemaal. Ik kom er wel achter wie het was."
Ik liep weer weg en Zaid kwam achter me aan met zakaria.
"Waar ging dat over Amine?" Salah antwoordde voor me.
"We snappen het zelf ook niet. Hij liep naar zijn kantoor en die boeken lagen op zijn bureau."
Ik liep van ze weg.
"Laat hem maar even." Hoorde ik achter me. Beter ja.
Ik liep het kantoor weer in en deed de deur dicht.
Ik pakte de doos waarin ik ze had gedaan.
De boeken die ik van Ghizlane had gekregen.
Ik twijfel nog steeds of ik ze moet lezen of niet. Salah vertelde me dat zij ook goede daden krijgt als ik het lees. Ik overwoog het echt. Maar ik kon het niet.

Wie mij probeert te pesten of iets. Ik begreep niet wat er werd bedoelt met het neerzetten van deze boeken.
Word ik in de gaten gehouden? Is het een geheime taal voor iets anders? Is zij in gevaar? Is het een bedreiging. Ik snapte het niet. Ik sloeg uit frustratie de pennen bak van me bureau af.
"***** zooi"
"SALAHHH" hij kwam al binnen.
"Ga zitten salah. Ga zitten voordat ik door draai."
Hij ging zitten.
"Salah wie probeert er met mij te rotzooien? Wie?!"
Hij zuchtte.
"Ik weet het ook niet broertje. Ik observeerde. Er stak iemand uit die eenbeetje gestresst keek maar..ik weet het niet zeker."
"Wie Salah." Hij bleef stil.
"Salah ga je nog praten of wat. Ik weet niet wat de bedoeling is van die boeken. Probeert iemand me wat duidelijk te maken of wat!"
"Oke. Inaya keek beetje gestresst." Inaya?
"Inaya? Dat klinkt niet logisch. Wat moet zij met deze islamitische boeken?"
"Ik weet het ook niet." Ik pakte me telefoon en belde moussa.
"Haal inaya naar boven."
We wachtten 5 minuten en nog steeds was ze er niet.
"Waar blijven die 2?" Salah haalde zn schouders op.
Moussa belde me.
"Moussa waarom ben je er nog niet?"
"Amine ze is nergens te bekennen. Ik was aan het zoeken maar ze was er niet. Haar vriendinnen zeiden dat ze naar huis moest." Ik stond op. Zij was het dus wel.
"Oke moussa laat het maar dankjewel." Ik hing op.
"Ze is weg zeker." Ik knikte.
Salah zat na te denken.
"Maar waarom zou ze je opeens precies dezelfde boeken geven? Weet ze van haar af dan?"
"Niemand weet van die boeken Salah. Alleen jij en ik."
Ik begreep het niet maar ik zou erachter komen wat het te betekenen had.
"Stuur me haar nummer straks. Fix het."