Het pure in het verdorven

• Hoofdstuk 25 •

Asalamu aleykoum allemaal.
Dit verhaal representeert niet de juiste islam in elk hoofdstuk.
Contact met het andere geslacht voor onzin is verboden en niet toegestaan en proberen wij op geen enkele manier te supporten. Wij proberen met de verhaallijn juist een moraal mee te geven.
Die zullen jullie begrijpen aan het eind.
Stay tuned!

HOOFDSTUK 25; DE WAARHEID

Perspectief ghizlane

Ik werd wakker. Mijn hoofd dacht gelijk aan Amine. Zelfs voor dat ik wist waar ik was.
Ik keek goed rond. Lina's kamer? Wat doe ik hier.
Ik hield mijn hoofd vast die eenbeetje pijn deed. Ik probeerde me te herinneren wat er is gebeurd.
Ik herinnerde me het beetje bij beetje weer.
Ik was flauwgevallen, maar wat deed ik hier.
"LINAAA"
Inplaats van Lina kwam Salah binnen.
Net als de eerste keer.
Ik voelde een slecht gevoel opkomen. Ze hebben Amine weer voor me verstopt. En elke keer is Salah degene die het me komt zeggen.
"Geen vragen stellen. Lina's moeder is er niet. Lina is beneden."
"Salah waar is-"
"Waar Amine is?...ghizlane sorry met alle respect daar zal jij nooit meer achterkomen. Dit is de 2de keer dat je hem bijna dood hebt gemaakt ja!"
"Salah ik-"
"Nee ghizlane. Je begrijpt het niet. Je begrijpt het niet. Je doet dit voor niks."
"Salah hij heeft voor de tweede keer me leven gered. En ik laat hem voor de tweede keer vallen."
"Dus wat? Wil je zijn liefde voor je voeden? Wil je er voor zorgen dat hij niet zonder je kan? Want dan blijft hij leven toch ghizlane?" Wat zei hij daar? Amine? Die van mij houd? Was het dan toch wederzijds?
"Salah hoe bedoel je? Hoe bedoel je Salah?"
"Ik zal je alles uitleggen. luister goed. Ik wilde niks vertellen, maar je laat me geen andere keus toe. Je moet afstand nemen van Amine en als dat de waarheid betekend dan vertel ik die."
"KOM OP SALAH MAAK ME NIET GEK EN VERTEL ME NU WAT ER AAN DE HAND IS"
"Ik zal beginnen vanaf het begin. Amine Imraan ben salah was een normale jongen. Hij leefde met zijn broertje en moeder. Zijn ouders waren eerst uit liefde getrouwd maar zijn vader zat in de onderwereld. Zijn moeder hield van hem, hij was anders met haar. Maar na een tijdje werd het gevaarlijk. Ze werd bedreigt, en soms zelfs aangevallen. Vooral nadat ze Amine en ilyas kreeg. Ze zette haar kinderen voorop en scheidde met hun vader. Hij moest weg en ging ook moeiteloos weg. Ze smeekte hem vaak om dat wereldje uit te gaan maar hij ging niet. Hij vond zijn vrouw en kinderen niet belangrijker dan het geld.
Na de dood van zijn broertje dat ook door een meisje kwam...aliyana." Mijn hart bonkte. Mijn benen begaven het.
"Je hebt geluk dat zijn oudere broer niet even harteloos is als ik." Amine. Amine was de oudere broer. Mijn nichtje. Mijn nichtje is de reden van de dood van het broertje van Amine.
"Ik weet dat het je nichtje is"
"Water salah water." Hij pakte water en ik dronk het in een keer op. De tranen begonnen om te komen. Mijn nichtje, mijn nichtje was de reden van zijn dood. Het lijden van Amine. Amine is nooit harteloos geweest.
"Kan ik door" ik knikte
"Jou nichtje. Ilyas vond haar leuk. Zij hem eerst ook. Maar aliyana was knap. Knap maar dom. Ze werd verleid door een jongen uit de onderwereld. Die jongen kende de vader van ilyas en Amine en wilde Ilyas de onderwereld inlokken. Dat deed hij via aliyana. Ze lokte hem om allemaal taken uit te voeren door geen interesse in hem te tonen tot dat hij had gestolen of iets anders geks. Uiteindelijk is hij dood gedaan door de politie, maar de aanleiding was Aliyana. Hij vond haar leuk en heeft daarom die domme dingen gedaan.
In die tijd sprak Amine hem vaak aan. Hij zei hem dat ie moest oppassen en hij reageerde altijd met "je snapt het niet! Jij haat de liefde, maar ik hou van haar." Amine werd gek van hem. En uiteindelijk had hij gelijk.
Bij Amine verdween het kleine beetje dat ie nog oké vond aan de liefde. Hij zag alleen maar het slechte in de liefde vanaf toen.
Volgens hem zou een van de 2 elkaar pijn doen. Of de vrouw de man of de man de vrouw. Ze verpesten elkaars levens vond hij. En hij had er bewijs voor ook. Zijn moeder en broertje.
Beide dood, een aan de liefde.
Daarom bleef hij er weg van. Hij ging na hun dood de onderwereld in. Hij werd amine de onvoorspelbare.
Amine is niet wie je denkt dat hij is. Hij heeft moorden op zijn naam, gevangenen en mishandelingen. Hij is niks voor jou. Hij is al verdorven.
Jij bent nog puur Ghizlane. Laat je niet hetzelfde overkomen als zijn moeder. Hij werkt in de onderwereld Ghizlane.
Haram geld. Daar moet jij niks mee.
"Dat heeft hij niet. Hij heeft niemand vermoord. Dat kan niet." Hij begon boos te worden.
"Ghizlane. Ga weg van hem. Het word je dood om nog achter hem aan te gaan. Hij word beter en ik plaats hem weg van hier. Jullie mogen elkaar niet zien."
"Waar is hij Salah?"
"Ghizlane in godsnaam! Dit is geen fk drama serie dit is realiteit."
Hij wees naar zn oor " knoop wat ik nu ga zeggen goed in je oren. Je kan dood gaan als je zijn kant op gaat." Hij blufte. Hij blufte me sowieso. Ik begon al richting de telefoon te lopen.
"Ghizlane laat me niet iets zeggen waar ik spijt van ga krijgen. GHIZLANE!" Ik bleef doorlopen.
"GHIZLANE SULEYMAN!" Suleyman? Ik draaide me vragend naar hem om.
"Wat zei je daar?"
"Ik zei suleyman. Suleyman el ourroussie...suleyman de onvoorspelbare." Onvoorspelbare? Dat zei hij net bij Amine. Wat is hier aan de hand?
"Salah wees duidelijk! Waar heb je het over." Ik had het gevoel dat ik gek werd.
"Jou broer. Jou broer gaat ook ten onder als je naar Amine toe gaat."
"Wat heeft mijn broer te maken met Amine?"
"Veel ghizlane. Veel."
"SALAH PRAATT. Leg jezelf uit salah. Asjeblieft" ik huilde en huilde. Ik gaf het op om nog normaal te doen.
"Amine heeft jou broer opgevolgd. Jou broer zat in de onderwereld. Zijn bijnaam was de onvoorspelbare omdat het nooit te voorspellen was wat hij zou doen.
Op een geven moment ging hij de onderwereld uit. Jij en ik kennen dat verhaal beide. Nou Amine en hij waren de grootste en toen jou broer weg ging werd hij de enige echte grote, de onvoorspelbare, medogeloze gevoelloze Amine ben Salah."
"Ghizlane je broer kent hem. Als hij erachter komt dat hij houd van zijn zusje is het gedaan voor hem.
Hij zal hem persoonlijk beëindigen. En Amine in deze staat zal daar geen probleem mee hebben. Hij kan jou niet hebben, zijn broertje en moeder weg.
Wil je Amine dood ghizlane?"
Ik huilde tot ik het niet meer kon.
Ik probeerde op te staan. "Amine.." ik probeerde op te staan maar het werd zwart voor mijn ogen
Weer..

Later op de dag werd ik wakker.
Ik wilde opstaan maar mijn benen hadden de kracht niet. Ik had inmiddels alle tranen die er waren opgemaakt.
Alle woorden van Salah waren nu duidelijk. Waarom hij hem van me weghield. Waarom ik hem niet mocht spreken of zien.
Mijn broer. Mijn broer en degene waarvan ik houd kunnen en mogen zelfs niet overweg komen.
Zou dit mijn schuld kunnen zijn? Elke keer keek ik met plezier naar de Turkse drama series waarin zoiets het plot was. En hier zit ik dan.
Ik beleef het zelf.
Salah kwam weer binnen.
"Salah..hoe gaat het nu met hem?"
"Beter. We gaan hem straks overplaatsen."
"Salah w-weet hij oo-ok wie m-mijn broer is." Ik wist niet eens of ik het antwoord kon verdragen.
"Nee dat weet hij niet. En ik ben voorlopig niet van plan het te zeggen. Behalve als hij weer van plan is jou kant op te komen dan heb ik geen andere keuze."
"Nee asjeblieft. Zeg het niet tegen hem." Als Amine er achter komt dat dat mijn broer is zal hij ook weten wie ik was. Dan zal hij erachter komen dat hij de persoon is die 2 jaar onterecht vast zat. Dan zal hij weten dat mijn nichtje de reden was van zijn broertje's dood.
Alle puntjes zouden bij elkaar komen.
Ik begreep alles nu.
Khalid. Khalid de neef van Amine.
Khalid de jongen die de reden was dat hij vast zat...Khalid el amir.
*flashback*
"Ik begin dan wel. Mijn naam is Khalid. Khalid El Amir. Mijn achternaam past perfect bij mijn naam he."
Khalid..khalid is degene die me had ontvoerd. Hij herkende me zeker niet.
"Salah denk hier goed over na. Er zijn dingen in dit verhaal...waar jij misschien niet van op de hoogte bent maar waarvan ik zeker ben dat Amine ze wel weet. Als hij dit weet zal het allemaal erger worden."
"Ghizlane-"
"Asjeblieft Salah. Ik lieg liever! Ik zeg hem in zijn gezicht dat ik hem niet wil zien. Oke." Als Amine er achter komt dat suleyman mijn broer is. En suleyman erachter komt dat ik wat te maken hebben met Amine is het voorbij. Ik raak ze beide kwijt, en niet alleen hun.
"Ghizlane ben je gek?"
"Salah ik heb liever dat hij me haat dan dat hij dood is oke!"
"Dat is goed. Zodra hij beter is ga je het hem zeggen. In zijn gezicht. Je kan je niet terug trekken anders dwing je me het hem te vertellen." Na die woorden liep hij de kamer uit en na de knal van de door die dicht ging liet ik de tranen eruit die erom schreeuwde eruit te komen.
Ik ben Amine officieel kwijt
Amine ben Salah.
Wie had gedacht dat de boosaardige Amine degene zou worden die mij vrede bracht.
Onmogelijke liefde is het. Onmogelijk. Want hieraan toegeven zou de dood betekenen voor mijn broer en Amine. En wellicht mezelf.
De dood, wie had gedacht dat ik liefde de dood zou kunnen brengen.