Het pure in het verdorven

• Hoofdstuk 37 •

HOOFDSTUK 37; DE ONTHULLING

"Hallo...amine"

Perspectief Ghizlane

"Hallo....Amine" ik voelde een steek in me maag.
"Dit is niet Amine. Ik ben het Salah."
Ik zoomde uit. Ik hoorde hun beide op de achtergrond maar ik was er niet bij. De tranen begonnen in mijn ogen te prikken. Ik hoorde ook Lina's stem nu. Ik probeerde mezelf te herpakken maar het lukte niet. Ze had het al die tijd over Amine. Me twijfels klopte dus. Ik keek naar haar, ik zag iets in haar ogen wat niet klopte.
Ik stond op en liep een paar meter van ze weg.
Ik probeerde even goed in te ademen. Ik heb het verpest. Hoe ga ik dit nu uitleggen? Ze heeft me nu al zo zien doen. Hoe ga ik uitleggen waarom ik me zo gedraag? En wat hebben Amine en zij met elkaar te maken? In de tijd dat hij goed was? Dus voor alles? Waarom is ze mij tegen gekomen. Aah waarom ben ik degene die haar moest helpen.
Ik voelde een steek van gemis in me hart. Ik kan het gevoel niet omschrijving maar ik kon het niet aan om hem weer terug in me leven te hebben al is dat het gene wat ik het liefst wil. Er rolde een traan over me wang.

*wederkerig perspectief Lina en Amira*
"Amira rij sneller. Ik heb geen goed gevoel."
"Ik rij al zo snel als ik kan Lina."
De meiden kwamen aan en liepen hun kant op.
Lina zag een telefoon waar Ghizlane en Amira beide naar keken. Ghizlane zag er niet oke uit
"Oh nee toch" ze rende hun kant op. Ze hoorde de stem van Salah aan de telefoon.
"Salah ik bel je zo terug."
"Inaya wacht. Wiens stemmen hoor ik daar op de achtergrond?" Inaya hing al op hem op. Amira had Ghizlane inmiddels terug gehaald en daar stonden de meiden met ze alle."
*einde wederkerig perspectief Lina en Amira*

"Wat heeft dit allemaal te betekenen? Waarom schrok je zo? Ken je hun? Waarom kijken jullie allemaal zo."
"We kunnen het uitleggen..het" begon Amira
"Sorry. Ik heb jou nog nooit gezien. Ik snap er even niks van."
"Oh sorry ik ben Amira."
"Ik praat wel." Oh nee Lina was niet de juiste persoon hiervoor.
"Nee. Ik wil dat Ghizlane zelf uitlegt"
"Inaya wat moet...ik..Uitleggen." Ik kwam niet eens uit mijn woorden. Me handen begonnen te trillen. Ze kwam dichterbij. Lina pakte haar arm.
"Hoe ken jij ze? Waarom reageer je zo bij de naam Amine?" Ik kon er geen antwoord uit krijgen. Hoe moest ik dit uitleggen?
"Hou je afstand jij." Lina trok haar eenbeetje terug.
Inaya hield haar blik naar mij toe.
"Ghizlane ik vroeg je wat. HOE KEN JE HEM"
"Inaya ik..."
"Wat is jou probleem? Wat boeit het nu? Je wilt hem helpen en je weet nu dat Ghizlane je niet kan helpen PUNT. Zoek ergens anders hulp." Riep Lina.
"Ghizlane kom"
"STOP. Jullie gaan nergens heen tot dat ik het weet. Ik kom er hoe dan ook achter. Liever dat jij het zegt dan ik Salah bel." De tranen rolde over me wangen. Ik draaide me vermoeid om.
Ik ging zitten op de bank in de hoop dat ze naast me ging zitten.
"Lina en Amira geef ons even." Lina aarzelde maar ik knikte naar haar dat ze moest gaan. Ze gingen een paar meter van ons vandaan staan.
"Inaya. Het spijt me. Als ik wist dat hij het was had ik je die boeken niet gegeven....ik heb hem die boeken ook ooit gegeven."
"Ghizlane. Jij kent Amine ben Salah? Hoe?"
"Hij zat bij mij op school. Er gebeurde wat ongevallen waardoor ik hem kende...ik voelde me zo schuldig door alles dat ik hem die boeken gaf. Ik wist niet dat je hem bedoelde anders had ik je nooit die boeken laten kopen." Ik ga haar niks specifieks vertellen. Ze keek me aan alsof ze zich iets besefte en stond op.
"Inaya..." ze begon me boos aan te kijken.
"Jij....jij...jij bent het. Jij veroorzaakte bijna zijn dood." Ze kwam steeds dichterbij. Lina kwam al aan rennen.
"DOOR JOU WAS HIJ BIJNA DOOD. DOOR JOU BEN IK TERUG GEKOMEN. JIJ HEBT HEM VERKLOOT." Amira hield haar tegen en ik kon niet anders dan daar staan als een zwakkeling. Ik kon me voeten niet van de grond halen. Ik kon niks zeggen, het voelde alsof mijn mond dichtgesnoerd was. Ik kon er niks uit krijgen.
"JIJ was het. JIJ. Wacht maar. Je zult boeten voor wat je hem hebt aangedaan. Je zult boeten. Door jou wil hij me niet meer zien. Je hebt hem verblind."
"HEE STOPPEN JIJ. Gedraag je." Lina duwde haar weg. Ik zag de haat in Inaya's ogen naar mij. Ze pakte haar tas en liep weg. Ik zakte in elkaar op de bank. Ik begon te huilen. Ik kon ze niet meer in houden.
"Ze heeft gelijk. Ze heeft gelijk. Ik heb hem bijna gedood. Ik" me handen trilde.
"Ssttt je hebt helemaal niks gedaan Ghizlane."
"Jawel het is mijn schuld. Ik heb zijn leven weer verpest. Hij leed al genoeg Amira. Lina hij is iedereen al kwijt. Waarom. Wat heb ik gedaan." Ik keek naar me handen. De tranen stopte maar niet ik kon ze ook niet stoppen.
"Wat heb ik gedaaaannnnn." Amira en Lina knuffelde en shushde me, maar het kon niet baten. Ik kon het gevoel niet aan. Amine. Amine ik heb zijn leven bijna verpest. Hij was zo boos om de boeken. Hij haat me vast.

"Kom we gaan."
"Deze ******** mensen zullen boeten. Ze laten haar **** niet met rust"
"Lina taalgebruik doe normaal."  
"WAT NORMAAL DOEN? Ze maken mijn vriendin ziek en leven zelf in luxe en doen alles wat ze willen. Zij is de dupe hiervan niet hij en niet Inaya."
Lina liep boos weg.
"Amira stop haar" ik probeerde op te staan maar ik was nog te zwak.
"Ghizlane zit terug. Kom zit. Hier wat water drink."

"Amira ik ben bang. Wat als die Inaya erachter komt wie ik ben. Wat wat dan. Mijn broer. Amine. Amira"
"Ssttt het komt goed Ghiz. Niet stressen."
Ik ga haar bellen. Ik bel Inaya wanneer ik thuis ben in de hoop dat ze is afgekoeld. Ja misschien koelt ze af. Ze moet wel afkoelen.
"Amira ik wil naar huis. Ik kan niet."
"Kom lieverd ik zet je af."

Thuis aangekomen kon ik niet eens eten. Ik maakte me zorgen. Wat als ze weet wie ik ben. Ik kon niet stoppen met me nagels bijten. Mijn stress zorgde er bijna voor dat ik Salah ging bellen.
Ik appte Inaya nog in de hoop dat ze me zou bellen.
Ik bleef wachten op reactie, dat ik niet eens meer weet wanneer ik in slaap viel.

Ik opende mijn ogen en zag Amine voor me. Hij was boos en hield een pistool vast. Hij richtte hem op mij.
"Amine..wat doe je nu. Wat.."
"HOU JE BEK. IK WIL JE NIET HOREN VIEZE ******"
"Amine wat"
"STIL. Noem me naam niet. Vandaag is je laatste dag samen met je broer. En Zaid. Ik dood jullie allemaal. Jullie zullen Nada volgen."
"Amine wat zeg je nu? Amine?!"
Inaya kwam naast hem staan en deed haar hand op zijn arm.
Zeg maar doei tegen je zusje Suleyman.

Voor het schot schrok ik wakker.
Ik greep gelijk naar het water naast me. Die droom. Het reflecteerde mijn angsten.
Ik greep naar me telefoon in de hoop op reactie.

Ik zag berichten van Inaya en opende deze.
Mijn hart bonkte harder en harder door wat ik las.
"Ghizlane el ourroussie. Zusje van Suleyman el ourroussie. Ook wel bekend als de onvoorspelbare. Bijnaam gigi de model. Was beste vriendin van Nada el aymani en had wat te maken met Zaid de allergrootste van NL. Ik weet alles over je ghizlane, alles"