Het pure in het verdorven

• Hoofdstuk 30 •

HOOFDSTUK 30; A INTERESTING NEW FRIEND
( een interessante nieuwe vriendin)

"En daar ging ik dan, onderweg naar Quranles."

Perspectief Ghizlane

Het was alweer bijna winter, ik had een dun jasje aangedaan. Heel dom want ik bibberde nu van de kou.
Ik kon de moskee al in de verte zien en er begonnen regeldruppels te vallen.
Ik versnelde me pas naar de moskee, vooral toen ik mannen stemmen achter me hoorde.

"Bismillah"
Ik liep de deur in en ging de trap op naar boven.
In de gebedsruimte was het bijna helemaal leeg. Er zat alleen een jonge vrouw voorin.
Ik legde me fles neer en bad de 2 rakaat van binnenkomst.

Na het bidden pakte ik me Quran erbij en leerde nog even bij.
De vrouw kwam op een geven moment naast me zitten.
"Asalamu aleikom zuster"
"Aleikom salam" reagerde ik terug. Ze was een mooi meisje. Ik denk misschien 20/21 jaar. Ze had mooie lichtbruine ogen. En droeg een bruine khimaar die mooi op haar gezicht aansloot.
"Hoe gaat het met je zuster? Volg je hier lessen?"
"Alhamdullilah. Ja ik volg hier lessen ja."
"Oh allahuma bareek. Ja ik had advies nodig eigenlijk...en ik hield je eenbeetje in de gaten en je lijkt me op de een of andere manier de juiste persoon daarvoor." Ik vond het lief dat ze dat dacht maar was dat maar zo he..
"Gair in shaa Allah. Ik luister."
"Nou ik schaam me eigenlijk eenbeetje om het uit te leggen..." ik legde me hand op die van haar.
"Er is je niks om voor te schamen zuster. Vertel me maar wat er is wanneer je je er comfortabel bij voelt."
"Dankjewel..oprecht. Nou waar ga ik beginnen...er is een jongen. Laten we hem voor het verhaal boom noemen."
"Oke." Reageerde ik terug.
"Ik was verliefd op boom. Wat jaren terug. Ik was de enige die hij had. Hij was een goeie jongen, zo stond hij ook bekend bij iedereen. En toen gebeurde er dingen. Er gebeurde dingen waardoor hij de verkeerde kant op ging. En ik heb hem toen verlaten. Ik trouwde met een "goede man"." Ze begon tranen te krijgen.
"Ik voelde me zo schuldig. Dat ik hem had achtergelaten. Ik had hem achter gelaten terwijl hij al alleen was." Haar verhaal raakte me. Ook omdat ik bang ben dat dat mijn lot word.
"Ik voelde me al die jaren schuldig. Tegen over boom maar ook tegenover de man met wie ik trouwde. De man met wie ik was getrouwd wilde me op een geven moment niet meer. We maakte zoveel ruzie. Ik ben nu net gescheiden." Ze huilde harder. Ik probeerde haar te troosten.
"Al die tijd ben ik boom niet vergeten. Ik kwam laatst ergens achter waardoor ik hem had opgezocht. Hij wilde me niet meer zien. Ik zag dat hij in een slechte staat was en ik wilde hem helpen...maar hij wilt mijn hulp niet meer." De tranen gleden over haar wangen. "Hij vind dat ik te laat ben terug gekomen."
Ze rustte haar hoofd op mijn schouder. Ik pakte een zakdoek voor haar.
"Ze hebben hem koud gemaakt zuster. Hij is niet dezelfde meer. Ik zie geen genade meer in zijn ogen..geen gevoel." Ik voelde de tranen ook al in mijn ogen prikken. Ze haalde haar hoofd van me schouder af. "Ik had hem niet moeten achterlaten."
"Zuster ik wil hem zo graag helpen. Ik wil hem echt helpen maar ik weet niet hoe. Wat kan ik doen? Hoe kan ik hem zijn gevoel weer terug geven? Zuster hij was zo een goede jongen. Hij hielp iedereen en onderhield zijn familie. Hij was niet gierig en deed sadaqah waar hij kon. Al had hij zelf niet veel. Hij was een goede jongen." Ze huilde nog harder. Ik zuchtte
"Sobhanallah zuster. Moge allah ons alle leiden. Heb je nog contact met de broeder?"
"Nee hij wilt me niet zien. Ik hoorde roddels dat hij een vriendin had die het heeft uitgemaakt. En dat zijn haat voor vrouwen is gestegen daardoor." Ik weet niet waarom dit verhaal me aan Amine deed denken, maar natuurlijk..alles doet me opeens aan hem denken deze dagen.
"Ik raad je zeker niet aan om het nog een keer te proberen. Uhm even denken" ik wilde haar echt graag helpen. Om eerlijk te zijn voelde het als een plicht om deze jongen te redden. Aangezien ik Amine niet kan helpen. Het zou mijn gevoel compenseren om een andere persoon in dezelfde situatie te helpen.
"Heeft hij mensen om zich heen die naar de moskee komen?"
"Jawel. Maar hij gaat nooit mee. Hij is ook zeker niet over te halen."
"Hmm. Ik heb misschien een idee. Ik heb een vriendin van me wiens man vaak in de moskee komt. En mijn broer ook. Misschien dat we hun in contact kunnen brengen. Misschien dat ze hem van goede invloed zouden kunnen zijn."
"Zou je dat echt willen doen?"
"Natuurlijk zuster!" Ze knuffelde me.
"Moge allah je alles schenken wat je maar wilt zuster. Oprecht." Ameen..ameen yarab
"Ameen wa iyaaki zuster. Geef me je nummer maar. Mijn vriendin komt zo en dan kunnen we gelijk een plan bedenken."
"Oh top!!! Oke 06......"
"Oke dus 06...."
"Ja"
"Oke en hoe moet ik je opslaan zuster. Wat is je naam?" Ze bleef even stil.
"Mijn naam is inaya." Dat was een van de namen die ik me kind zou willen geven. Ik vroeg me af waarom ze wachtte met haar naam zeggen.
"Allahuma bareek wat een mooie naam heb jij."
"Baraka allahu feeki zuster. En jij hoe heet jij?"
"Ik ben ghizlane."

"Ghizlane allahuma bareek."
Ze veegde haar tranen weg en glimlachte naar me. Ik glimlachten terug en zag Lina toevallig binnen lopen.
"Linaa! Hier zit ik!"
Ze kwam onze kant op.
"Asalam aleikom zusterss"
"Aleikom salam Lina." Ze groette ons beide en kwam zitten.
"Nou inaya dit is Lina mijn beste vriendin. Lina dit is inaya een zuster die ik hier ben tegen gekomen."
"Asalam aleikom inaya."
"Aleikom salam Lina."
"Gair in shaa Allah jullie kijken beide alsof er iets ergs aan de hand is.
"Nou..." ik keek naar Inaya voor toestemming. Ze knikte dus begon ik maar.
"Ja nou Inaya kwam net bij me zitten en vroeg me om advies." Ik keek haar aan om het verhaal te vertellen.
Ze vertelde het verhaal eenbeetje samengevat aan Lina. Die medelevend maar kritisch luisterde.
"Oh lieverd." Lina trok Inaya in een knuffel.
"Ghizlane heeft me hulp aangeboden. Ze is zo een lieve zuster Allahuma bareek!"
"Ohja heb je dat gedaan Ghizlane." Ze keek me met een glimlach aan maar achter die glimlach zag ik dat ze het geen goed idee vond.
"En wat heb je aangeboden ghiz?"
"Nou ik dacht eraan..als je het niet erg vind dat we jou man en mijn broer in contact brengen met de broeder. Zij kunnen hem dan verder helpen."
"Mijn man?" Ze schrok. Maar herpakte zichzelf toen ik haar met grote ogen aankeek.
"Uhum. Niet slecht bedoelt zuster maar...van wat je omschreef..ik wil mijn man niet in de problemen hebben."
"Nee dat snap ik helemaal zuster. Het was ook een te mooi aanbod van de zuster Ghizlane. Baraka allahu feeki."
"Hoe erg van het padje is hij af inaya?" Vroeg lina haar.
"Hij is uhm..hij heeft best wat status in het verkeerde wereldje."
"Status? Als in alleen dat mensen hem kennen of ook echt...voor hem werken?"
"Als in hem kennen en voor hem werken.." Lina ging gelijk recht op zitten.
"Oh nee...nee sorry zuster. Sorry maar ik wil mijn man niet in de problemen brengen. Je weet maar nooit met bekende mensen. Je snapt me hopelijk. Ik zal hem meenemen in mijn dua's..maar meer kunnen we niet doen sorry." De zuster maakte Lina duidelijk dat het niet erg was en keek hoopvol naar mij.
"Ik uhm. Ik kan me broer wel vragen."
"Ghizlane!" Lina keek me dodelijk aan.
"Sorry Inaya. Het gaat nu lijken alsof ik niet wil helpen maar dit is geen goed idee."
"Lina het komt echt wel goed" ik wist dat ze gelijk had maar dit meisje gaat toch niet aankomen lopen met een gek.
"Ghizlane. We hebben het wel over JOU broer die je dit wil laten doen he."
"Lina ik weet het ik-" lina's telefoon ging af.
"Het is mijn man wacht."

Lina liep weg en ik nam dit als kans op me excuses aan te bieden aan inaya.

"Sorry inaya. Neem het haar asjeblieft niet kwalijk. Ze probeert gewoon heel voorzichtig te zijn."
"Nee dat is begrijpelijk....maar sorry een vraag uit nieuwsgierigheid."
"Vraag maar."
"Komt die voorzichtigheid uit ervaring met zulke types?"