အပိုင္း ၁၂
'ဒီလမ္းပါ။ အားလံုး အဖြဲ႕လိုက္သြားေပးပါေနာ္... အဲ႔ဒါဆို လမ္းမေပ်ာက္ေတာ့ဘူး။ Tတကၠသိုလ္ႀကီးရဲ႕ စီးပြားေရးဌာနကို လာခဲ႔ၾကပါ'
အထက္တန္းေက်ာင္းသားေလးေတြကို ေအာ္ေခၚေနတဲ႔သူက လက္ထဲမွာ ဖိုင္ေတြကို ကုိင္ထားၿပီး ေတာက္ပတဲ႔အၾကည့္ေတြနဲ႔ ေဘးဘယ္ညာကို ၾကည့္ေနသည္။
ဒီေန႔ကေတာ့ Tတကၠသိုလ္ႀကီးရဲ႕ Open Houseပြဲေန႔ပါ။ အထက္တန္းေက်ာင္းအားလံုးက ကေလးေတြက စုျပံဳက်မတက္မ်ားျပားေနသည္။ Pham ခႏၶာကိုယ္ကို ဘယ္ညာလွည့္လိုက္သည္။ သူ ကလပ္အဖြဲ႕အတြက္ ျပင္ဆင္တာေတြကို ၿပီးေအာင္ ကူညီေပးေနရတာေၾကာင့္ အရမ္းပင္ပန္းေနသလို ခံစားေနရသည္။ ခန္းမေအာက္ေျခရဲ႕အဝင္ဝနားေလးမွာ သူတို႔ရဲ႕ဟင္းခ်က္ကလပ္အတြက္ ေနရာရွိသည္။ ဝင္လာတဲ႔ကေလးေတြကို မုန္႔ေတြ ေဝေပးဖို႔အတြက္ေပါ့...
သူတို႔ မုန္႔ေတြကကို မေန႔ညကတည္းက လုပ္ေနၾကတာ မနက္ ၆နာရီမွ အဆင္သင့္ျဖစ္တာ... အခုေတာင္ ဆက္လုပ္ေနရတာေလးေတြ ရွိေသးတယ္။
'ဒါ ဘာမုန္႔လဲ P'... '
က်စ္ဆံၿမီးက်စ္ထားတဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ေကာင္မေလးက ခြက္ထဲမွာ ထည့္ထားတဲ႔ ထူးဆန္းတဲ႔မုန္႔ကို ၾကည့္ကာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေငးၾကည့္ရင္း ေမးလိုက္သည္။
'Cupကိတ္ပံုစံ မုန္႔မ်ိဳးလား။ အျပာေရာင္အလယ္ထဲမွာ အဝါေရာင္အစက္ေလးဆိုေတာ့...'
ထိုေက်ာင္းသူေလးက ဖုန္းကို ထုတ္လိုက္ၿပီ ဆိုရွယ္မီဒီယာမွာ တင္ဖို႔အတြက္ ဓာတ္ပံု႐ုိက္လိုက္သည္။
Phamက ျပံဳးလိုက္ၿပီးေတာ့ ထိုေက်ာင္းသူေလးေတြအတြက္ ဇြန္းျပားေလးႏွင့္ မုန္႔ကို မယူကာ စကၠဴခြက္ေလးထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္။
'Bu-Lan-Dan-Mekပါ။ ညီမတို႔ သိလား'
ထိုကေလးမေဘးတစ္စု ေခါင္းခါျပတာကို ျမင္လိုက္သည္။ သူတို႔ေတြက ဒီမုန္႔က ထိုင္း႐ုိးရာမုန္႔ ဟုတ္ေရာဟုတ္ရဲ႕လားဆိုတဲ႔အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနသည္။
'ဒါက ေရွးေဟာင္း ထိုင္း႐ုိးရာမုန္႔တစ္မ်ိဳးေလ... အလယ္က အဝါေရာင္ေလးက ၾကက္ဥအႏွစ္ကို သံုးထားတာ... 'Bu-Lan'ဆိုတဲ႔အဓိပၸာယ္က 'လ'... ေကာင္းကင္ျပာႀကီးထဲမွာ လရွိေနတဲ႔ပံုစံကို ပံုေဖာ္ထားတာ... စားၾကည့္ေလ...'
YOU ARE READING
The Red Thread: Until We Meet Again (မြန်မာဘာသာပြန်)
RomanceThis is the Novel by LazySheep. The Original Author give me a permission to translate Thai to Mm. I'm aslo translating my own, and I'm not using any other translation. 🚫 use for commercial 🚫 re-post 🚫 copy 🚫 screenshot
