မင်္ဂလာပါ။ တနင်္လာနေ့လေးရေ...

771 68 1
                                    

အပိုင်း ၆

ရေကူးကလပ်က ပထမနှစ်နဲ့ဒုတိယနှစ်က ဂျူနီယာတွေကို လိုက်ပို့ပေးတဲ့ ခရီးကပြီးသွားပြီဖြစ်တာကြောင့် သူတို့ပြန်လာခဲ့ကြတဲ့အချိန်မှာ သူတို့အသားအရည်က နှစ်ဆပိုပြီး ညိုလာကြသည်။ အခု သူတို့က မဝေခွဲတက်တဲ့အခြေအနေကနေ သံသယဖြစ်လာတဲ့အဆင့်ထိ ရောက်လာသည်။ သူတို့ရဲ့ကလပ်ခေါင်းဆောင်က အရမ်းကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်ဆိုတာကို သူတို့သိပြီးသွားတဲ့အချိန်မှာ အခုဆို သူ့ရဲ့နာမည်ကို လူတစ်ယောက်က စနောက်ပြီး ခေါ်လိုက်ရင်တောင် အဝေးကို ပြေးသွားကြသည်။ ဘယ်သူမှ သူနဲ့ မျက်နှာချင်းမဆိုင်ချင်ကြဘူး။

ဒီနေ့တော့ ခေါင်းဆောင်က သူတို့ကို နားခိုင်းထားသည်။ အချို့တတိယနှစ်က သူတွေကိုတော့ လေ့ကျင့်ခိုင်းထားသည်။ Deanက စာရွက်စာတမ်းတွေ သိမ်းပြီး ကလပ်မှာရှိနေတဲ့သူတွေကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကားသော့ကို ယူလိုက်ပြီးတော့ ကားပါကင်ဆီ လမ်းလျောက်သွားလိုက်သည်။

ညနေခင်း ခြောက်နာရီအချိန်… ကျောင်းသားတစ်ယောက်ကတော့ စီးပွားရေးမေဂျာအဆောင်ရှေ့မှာ သူ့ရဲ့ခြေထောက်အရှည်ကြီးတွေနဲ့ နှေးကွေးစွာလျောက်နေပြီး လူတစ်ယောက်ကို ရှာနေမိသည်။ အဲ့သူက အိမ်ပြန်သွားပြီလား ဒါမှမဟုတ် ဟင်းချက်ကလပ်ဆီ သွားပြီလားဆိုတာလည်း မသိ။ ခရီးက ပြန်လာကတည်းက Dean သူ့ကို ဆက်သွယ်ဖို့နည်းအားလုံး ကြိုးစားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် အခွင့်မသာခဲ့ဘူး။ အဲ့ကောင်လေးဆီ ဆက်သွယ်ဖို့ တစ်ခုတည်းသောနည်းကတော့ သူတို့မုန့်တွေ ယူလာပေးတဲ့ Teamဘဲရှိတော့သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့က Teamကို အနားပေးထားတာကြောင့် မလာဘူး…

' Phamရယ်… ငါ တောင်းပန်ပါတယ်။ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း ငါတို့ကလည်း သရုပ်ဆောင်စရွေးနေကြတာဆိုတော့ အိမ်ကို နောက်ကျပြီးမှ ပြန်ရတာ…'

ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြားနေရတဲ့ မိန်းခလေးတစ်ယောက်ရဲ့ စကားသံတွေထဲမှာ နာမည်တစ်ခုကို ကြားလိုက်ရတာကြောင့် သူ့ခြေလှမ်းတွေ ရပ်သွားသည်။

'ဟာ… ရပါတယ် ManNowရယ်… နင် မြန်မြန်သွားတော့လေ… ငါ ငါ့ဘာသာ အိမ်ပြန်လိုက်မယ်'

The Red Thread: Until We Meet Again (မြန်မာဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now