အပိုင္း ၁၄
'ရြံစရာေကာင္းလိုက္တာကြာ!'
အေဖျဖစ္သူ၏ အသံႏွင့္အတူ မ်က္ႏွာေပၚသို႔ အားတစ္ခုက က်ေရာက္လာခဲ႔သည္။ ပါးစပ္ခံတြင္းတစ္ခုလံုး ေသြးအရသာေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႔ကုန္သည္။ Intouchက နာက်င္မူေတြႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ အၾကည့္ႏွင့္ ဖခင္ျဖစ္သူကို ၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႔ရဲ႕ႏွလံုးသားကေတာ့ တစ္စစီကြဲေၾကေနၿပီ။
'In!'
အသံလာရာကို လွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါမွာ ခ်စ္သူျဖစ္သူကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ခ်စ္သူကို ခႏၶာကိုယ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္ လူႏွစ္ေယာက္က ခ်ဳပ္ထားသည္။
'ငါ့သား အနားမလာနဲ႔… မာဖီယားေကာင္ရဲ႕သား!'
အေဖက အသက္႐ႈၾကပ္လုနီးပါး ဆြဲထားတဲ႔ေကာ္လံေတြကို ေဆာင့္ၿပီး တြန္းထုတ္လိုက္တာေၾကာင့္ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးယိမ္းထိုးသြားသည္။
'မင္းကို သူတို႔နဲ႔သြားမပတ္သတ္ပါနဲ႔လို႔ ငါမေျပာခဲ႔ဘူးလား။ သူတို႔ ဘာလုပ္ငန္းေတြ လုပ္တာလဲ။ မင္းသိလား…
ေအး… ငါတို႔ အကုန္လံုးလည္း မသိဘူး။ အဲ႔ဒါဆို သူတို႔ ဘာေတြလုပ္လဲဆိုတာ မင္းနားလည္ၿပီလား! တစ္ေန႔ သူတို႔ကို ရဲေတြဖမ္းသြားၾကရင္… မင္းပါ သူတို႔နဲ႔ လိုက္ၿပီး အဖမ္းခံခ်င္ေနတာလား။ မင္း ငါတို႔အိမ္ရဲ႕သိကၡာကို ခ်မလို႔လား'
မာန္ဖီေနတဲ႔ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးကေန မိုးေရစက္ေတြက ေျမျပင္ေပၚသို႔ က်ယ္ေလာင္စြာ က်ဆင္းေနၾကသည္။ ထိုမိုးစက္ေတြၾကား လူတိုင္းက စိုကုန္ၿပီးေတာ့ စၿပီး ခ်မ္းေအးလာၾကသည္။ Inက သူ႔ခ်စ္သူရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေသာကေတြႏွင့္ျပည့္ေနေသာ အၾကည့္ေတြႏွင့္ ၾကည့္မိသည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ဒီလိုျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ မသိခဲ႔။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး အရာအားလံုးတည္ၿငိမ္သြားတဲ႔အခ်ိန္ထိ မေစာင့္ဘဲ မိဘေတြမသိေအာင္ ခိုးၿပီး ေတြ႕ခဲ႔ၾကသည္။ မိဘေတြက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္ဆိုတဲ႔အခ်က္ကို သူတို႔ ေမ႔ေလ်ာ့သြားခဲ႔ၾကသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြက္ထဲမွာ ရွိတဲ႔စားေသာက္ဆိုင္မွာ ေတြ႕ဖို႔ခ်ိန္းခဲ႔ၾကတယ္။ ကားထဲကေန ထြက္လာၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆံု႐ုံဘဲ ရွိေသးတယ္။ သူတို႔ ခံစားလိုက္ရတဲ႔ ပထမဆံုးခံစားခ်က္က… လြမ္းဆြတ္မူပင္။
YOU ARE READING
The Red Thread: Until We Meet Again (မြန်မာဘာသာပြန်)
RomansaThis is the Novel by LazySheep. The Original Author give me a permission to translate Thai to Mm. I'm aslo translating my own, and I'm not using any other translation. 🚫 use for commercial 🚫 re-post 🚫 copy 🚫 screenshot
