One Night

CHAPTER 8

Good morning, mga puso ko! Enjoy reading!

CHAPTER 8

NANATILI ang mga mata ko sa salamin habang nakatingin sa sariling reflection. Namamaga ang mga mata ako dahil sa kakaiyak ko kagabi. Ni hindi ko namalayan na nakatulong ako habang umiiyak.

Hindi ko alam kong anong mararamdaman ko sa sanabi ni Marco sa sa'kin. I don't know how to explain my emotion that night. Halo-halo ang emosyon ko kagabi at naguguluhan ako kung anong ibig sabihin itong nararamdaman ko.

Naguguluhan ako, nalilito at nahihirapan ako kung anong ibig sabihin.

Basta isa lang ang nararamdaman ko kagabi kundi sakit at naguguluhan kung anong ibig sabihin into kung normal na ba ito. Tama ba itong nararamdaman ko?

Hindi ko alam basta kusang tumulo ang mga luha ko sa mukha.

Naghilamos ako muli at inayos ang pagkatali ng buhok ko.

Wala lang yun, Eli. Wala kayong relasyon para masaktan ka. Tsaka paano ka magkakagusto sa'kanya,  e mahal mo si David? Pagod lang 'ito.

Tumango-tango ako sa sabi ng isip ko. Lumabas ako sa kwarto at dumiretsyo sa kusina. Napatigil ako ng makita ko si manang nagluluto ng agahan.

Binuksan ko ang ref at kumuha ng tubig sa petsyel at sinalin ko ito sa basong dala ko.

"Morning manang." maliit kong wika.

"Morning Ma'am Eli!" masiglang sagot ni manang sa'kanya.

"Manang, Eli lang po." ngumiti ito habang tumango sa'kin.

Hinugasan ko ang gamit kung baso nilagyan ko ng tubig. Tahimik kong binalik ang ito sa lalagyan.

"Umiiyak ka ba, Ma-Eli?" Hindi na ako tumingin sa gawi ni manang at na natiling nakatayo.

"Wala po ito, manang. Nasobrahan ata ako sa tulog." o nasobrahan sa kakaiyak kagabi kaya namaga.

Hindi na sumagot si manang kaya tahimik na akong umalis sa kitchen baka kung anong itanong sa'kanya ni manang. At mahalata pa akong nagsisinungaling lang ako.

WE ATE silently. Mismong kubertos lang ang narinig ko. Nakayuko ako habang inalalaro ko ang pagkain ko sa piggan, nawalan ako ng ganang kumain samantalang kinina sumasakit ang tyan ko sa gutom pero nung nakasabay ko siyang kumain, ewan ko sobrang awkward ng paligid kapag nandyan siya

Hindi ko kaya siyang tignan sa mata. Humgot ako ng malalim na hininga bago tumayo at deretsyong umakyat sa hagdan. Pumasok ako agad sa kwarto ko at dumapa sa kama.

Natitig lang ako sa labas ng bintana habang kumikibot pa ang mga labi ko. Sobrang boring dito. Wala akong magawa hindi tulad nung may trabaho pa ako. Ganitong oras nasa kompanya na ako at uuwi na akong nasa 10 am ng gabi pero ngayon wala akong magawa buong araw.

Nakakulong ako sa malaking mansyon na 'to.

Napabaling ako ng may kumatok. Nakita kung pumasok si manang na may maliit na ngiti.

"Bakit po?"

"Nand'yan ang mommy ni Marco. Baba ka muna daw, Eli." bumangon ako sa pagkakahiga ko at lumapit kay manang.

Hindi ko mapigilang yumakap dito. Ramdam niyang gulat ito sa biglang pagyakap ko kaya mas lalong humigpit ang yakap ko sa matanda.

Uminit ang sulok ng mga mata ko at napapikit ng marahan nitong hinaplos ang buhok ko.

Ang sarap sa pakiramdam. Yung parang isang yakap ng ina. Hindi ko man naranasan yakapin ng ina ko ay parang nararamdaman ko ngayon ang yakap niya sa pamamagitan ni manang. Ang sarap sa pakiramdam ang yakap ng ina, safe na safe ka sa yakap niya.