One Night

CHAPTER 1

CHAPTER 1

UMIKOT na ang paningin ko. Marami narin akong nainom pero patuloy parin akong sumasayaw sa dance floor. Wala akong pakialam kung magmukha akong loka-loka sa bar na ito.

Kaya nga nandito para magsaya. Malalimutan ang problemang dinadala. Gusto kong makalimutan ang sakit na dinadala ko.

Napatigil ako sa pagsasayaw ng biglang parang akong nasusuka. Napatikip ako sa bibig at sinubukang lumabas sa maraming taong nagsasayaw. Halos masusob ang mukha ko sa papag dahil may biglang tumulak sa akin.

Tumayo nalang ako at kahit halos hindi na ako makatuwid ng lakad dahil sa kalasingan ko. May tao na akong nabagga pero wala akong pakialam dahil kailangan ko ng sumuka.

Dali-dali akong pumasok sa isang comfort room nihindi ko nga alam kung paglalaki o pagbabae ang pinasukan kung comfort room

Pagpatapos kung maisuka ang lahat ng kinain ko kanina at may halong ininom kung alak. Napahawak ako sa mga digdig para hindi matumba.

Napatigil ako ng biglang ng vibrate ang phone ko. Nayuko ako para kunin ang phone ko sa bulsa.

"Hello, love! Where are you? Bakit ang ingay?"

"Maghiwalay na tayo, David."

"What?! What are you saying, Elizabeth?!"

"Don't call me again. I don't love you. I won't see you again. Iwasan muna ako...may iba na akong mahal," walang emosyong saad ko.

"What?! Let's talk, Elizabeth. Where are you--"
hindi ko na ito pinatapos magsalita at binabaan ko ito ng tawag.

Naghihina akong napasandal at sunod-sunod na tumulo ang luha ko sa mukha. I need to. Ayaw kung masaktan ka.

Pasuray-suray akong lumabas sa bar. Nakayuko dahil ayaw kung may makakitang umiiyak ako.

Kahit masakit pero kailangan kung hiwalayan at palayain ang boyfriend ko. Ayaw ko itong masaktan kapag nalaman niyang ikakasal na ako sa ibang lalaki.

Nasasaktan ako sa naging katapusan nila. Kung bakit naging ganito ang paghihiwalay nila. Mahal ko ang boyfriend ko, pero bakit hindi sumasag-ayon ang panahon. Bakit kailangan pa itong mangyari sa amin?

Siguro dahil wala na kami, makakalimutin na niya ako? Siguro iiwasan na niya ako at maghahanap ng iba. Mas mabuti na yun kasya sa ipatuloy ko ang relasyon namin na walang kasiguraduhan.

Isipin na niyang hindi ko na siya mahal, kasya makita ko siyang nasasaktan habang ikakasal ako sa ibang lalaki.

Isipin na niyang niloko ko siya, para mas madali niya akong kalimutan at iwasan.

Malapit na akong masubsob ng may isang bisig na humarang sa harap ko. Napayakap tuloy ako sa kanya.

"Miss, are you okay?" boses palang ang sexy na.

Napa-angat ako ng tingin dito. Ang unang sumalubong sa akin ang kulay brown nitong mga mata. Kahit madilim ang paligid ay klarong-klaro ang kulay ng mata niya

Bumaba ang tingin ko sa ilong niya, ang tangos ang perpektong ng ilong. Ang perpektong pag-gawa nito. At ang mapulang-labi at mukhang malambot kapag hinalikan.

Pero kahit tignan ko palang ay makikita ko talagang malambot ito. Paano pa kaya kung, makalapat na ito sa labi ko?

Bumalik ang tingin ko sa mga mata niya. Ang makapal na kilay ay bumagay sa perpektong nitong mukha. Ang buhok nito na parang ginulo ng sadya pero, bakit ang gwapo parin niya o kahit anong gawin sa buhok niya ay gwapo parin.

Ang amoy na ang sarap sa ilong, hindi masyadong matapang ang amoy, sakto lang. Ito ang amoy na hindi ka magsasawang amoyin ng buong araw.

"Are you okay, Miss?" tanong ulit niya sa akin.