One Night

CHAPTER 25

CHAPTER 25

"MARCO..."napakagat ako sa ibabang labi.

"I have to go, nay." Malamig niyang paalam kay Nanay Emma. Tumingin sa'kin si Nanay Emma kaya napaiwas ako habang sinusundan ang pag-alis ni Marco sa dining area.

Simula kagabi ay palagi na akong iniwasan ni Marco. Tuwing kinakausap ko siya ay lagi siyang may ginagawa o kaya nagbingibingahan sa pagtawag ko sa'kanya.

Sa pagtulog naman tuwing lalapit ako umiwas naman siya, tuwing hinahawakan ko siya pilit naman niya naman akong iniwisan o di kaya umalis siya sa kama.

Pakiramdam ko parang dumi-dumi kong babae. Parang bang may nakakahawa akong sakit at ayaw niya akong makausap o mahawakan ko man lang.

May mainit na tumulo sa mukha ko at sunod-sunod na lumandas sa mukha ko. Tuwing ginawa niya 'yon yung pag-iwas at sa hindi ako kinakausap at dahan-dahan niyang dinudurong ang puso. Damang na dama ko ang bawat hapdi at sakit.

May humaplos sa braso ko at humaplos sa likod ko.

"Maging okay din ang lahat anak." bulong saad ni Nanay Emma sa'kin.

HUMUGOT muna ako ng malalim na hininga bago pumasok sa bahay namin. Ang huling kung punta dito ay umiiyak lang ako ulit. Siguro kapag nakakapagsalita ang bahay siguro sobrang galit na siya sa'kin, puro nalang kasi iyak ang nangyayari sa'kin dito sa bahay na 'ito.

Pero kahit puno man ang alaala tungkol sa pag-iyak ko sa lugar na 'to hindi ako magsasawang pumunta dito. Kahit ang mismo tao dito ay hindi naman siya masayang nandito ako, kung galit man siya sa'kin. Pupunta at pupunta parin ako dito.

Dumiretsyo ako sa dining table dahil sa naririnig na tunong mga kubertos. At bawat hakbang ko at palapit sa lugar ay mas lalong naririnig kong may nag-uusap.

Kasabay ng paghinto at ang paghinto ng dalawang lalaking nag-uusap. Lumikot ang mata ko at paulit-ulit na tinitignan ang isang lalaking kausap ni daddy.

Kumunot ang noo ko. Siya yung lalaking sumilip sa gate. Yung parang kamukha ni dad. Naiilang naman ako sa binigay nitong tingin sa'kin kaya umiwas ako ng tingin.

"What are you doing here, Eli?" He said with a cold voice and blank stare.

"Kuya..." saad ng lalaking kamukha-mukha ni dad. K-kuya? Anong sinasabi niya? Tiniwag niyang kuya si daddy?

"K-kakamustahin ko po si ate.." nauutal akong pang sagot kay dad.

"Eli?" Agad akong nabaling sa kung nanggaling ang boses ni ate Elly. "A-anong ginawa mo dito?" Agad niyang lapit sa'kin kahit na malaki na tiyan niya ay mabilis itong nakalapit sa'kin.

Pangiwi ako ng kaunti dahil sa mahigpit nitong paghawak sa'kin.

"A-ate.." agad na bitawan ng ate nya ang pagkahawak sa braso ko. Umangat ang tingin ko kay ate, ang malaking eye bags nito ay kitang-kita ko dahil sa walang make-up si Ate.

May hindi ba ako alam? Nakikita kong gaano kastress si Ate Elly. Hindi ganito ang pagkakakilala ko kay ate kahit sa bahay lang kami ay may nakalagay na make-up sa mukha niya. Si ate ang nagturo sa'kin magmake-up na wag pababayaan ang sarili. She teaches me how to make up for myself. She teaches me how to choose a dress, I learn from her to love myself sa pamamagitan ng panunuot at paglagay ng make-up sa mukha.

At maging confident sa sarili. She teaches me lots of things.

But what happened to Ate Elly? Bakit parang ang bigat bigat ng problema niya. Okay naman sila ni kuya Ronald pero bakit ganito si Ate? Ano talaga ang nangyayari?

May  iba pa bang dahilan kung bakit siya pabalik-balik sa hospital. May hindi ba ako alam..?

"May kapatid pala si dad ate?" Bulong kong tanong sa'kanya.