Somewhere in Vigan

39

"Are you okay?" Russel asked.

Kanina pa umalis ang mga kaibigan ni Russel. Nagpaiwan lang siya rito — actually, ako talaga ang nagsabi na mag-stay muna siya.

"Yes, I'm okay." I smiled a bit.

"No, you're not." he replied. "What happened? Kanina lang okay ka."

"Okay naman ako. Medyo disappointed lang kasi akala ko mahahanap ko na si Mama. Pero hindi pala," mahinang sabi ko.

He sighed. "Sumusuko ka na ba?"

"Of course not. Hindi ako susuko kasi si Mama 'yon, e. Basta siya, kakayanin ko."

Hindi ako susuko kasi si Mama 'yon pero gano'n rin kaya siya sa 'kin? Kapag ba ako na ang usapan, hindi niya rin ako susukuan? 

Bilang anak, syempre ang gusto kong sagot ay hindi. Pero everytime na maaalala ko na iniwan niya 'ko sa labas ng simbahan, parang hindi angkop 'yong gusto kong sagot sa ginawa niya. 

Kasi kahit anak niya 'ko, sinukuan niya pa rin ako. 

•••