KARAHAN (Düzenleniyor)

19.Karahan " Sonsuza Dek"

Aradan geçen koskoca bir hafta icersinde Karahan ile konuşmalarımız toplasan on cümle etmezken onun beni görmezden gelmesi ve benim onu görmezden gelmem, En çokta Sibeli sevindiriyordu.

Zamanımın çoğu Deniz kenarında geçerken elimden geldiğince eve girmiyor evde olduğum zamanlarda ise Odamdan çıkmıyordum..

Gece Sibel ve Karahanın sesleri odamda duyulması ise uykusuz gecelerime bir gün daha ekliyordu.

Hasır Şapkamı takarak plaja doğru ilerlediğimde Ayşe hanımın hergün benim için hazırladığı sandviçi bugünde çantama koymaya eksik etmemişti..

Kendimle Başbaşa olacağım bir gün daha yalnızlığıma arkadaş iken, Böylesi belkide daha doğru olandı.

Ayşe hanımın seri adımlarla yanıma ilerlemesine gözlüğümü çıkarıp başımın üzerine taktığımda "Bir sorun mu var Ayşe hanım" diye sorduğumda,

" Melek Hanım Ömer bey geldiler efendim sizi Çalışma odasında bekliyorlar " dedi.

iki Kaşım birden havalanırken şaşkın bakışlar eşliğinde " Tamam Ayşe hanım geliyorum " dedim.

Karahanın evde olmaması Ömerin geldiği durumdan haberdar olmayacağı bir durum değilken üzerime pareo mu geçirip eve doğru ilerledim..

Çalışma odasına doğru yönelip kapıyı aralığımda Ömeri Çalışma masasına yakın olan koltuğa oturup ayak ayak üstüne atmış olarak bulmuştum.

Beni görmesi ile hızla oturduğu yerden kalarken tepeden tırnağa Süzerek, " Melek.. " diye boynuma sarıldığında aynı şekilde karşılık vererek sarıldım.

" Hoşgeldin " dedim.

" Hosbuldum " dedi.

Boynumdaki kollarını çekerek uzaklaşması ile " Seninle konuşmam gerekiyor " dedi.

"Geç otur bişeyler içermisin" diye sorduğumda başını olumsuz anlamda salladı.

" Hayır Sağol "

" Pekala seni dinliyorum ozaman " dedim

Koltuğa yerleşmesi ile hemen yanına geçip oturduğumda Karahanın şuan evde olmaması gerçekten iyi bir durumdu.

" Melek o günden sonra seni merak ettim.. hep aklımdaydın... biliyorum burada mutlu değilsin eski neşen yok gülmüyorsun bile artık... " dedi sustu.

söylediklerinde haklı iken gözlerinin içine sessiz kalarak bakakalınca ellerime uzanarak avcunun içine aldı.

" Melek.. Gel benimle gidelim buradan.. konu seni korumaksa eğer elimden geleni yaparım.. " dedi.

şaşkın gözlerle nediyeceğimi bilmez birsekilde gözlerine bakakaldığımda.. belkide haklıydı aklım buradan gitmelisin derkende bile, kalbim Karahanı görmememezliğe dayanabilecekmisin diye soruyordu.

Gözlerimi kapadım tekrar aralayıp derin nefes aldım. "Tamam.. " dedim.

Ömerin derin nefes alarak bir oh çekmesine Gülümserken "En doğru karar " dedi.

" Peki bu evden nasıl çıkabilirim ki her yerde adamlar var çıkmama izin vermezler " diye sorduğumda kapı sert bir şekilde aralandı.

içeri Karahanın Sinirli bir şekilde giriş yapması nedense tüylerimi diken diken ederken Gözleri Ömerin elimi tutmasına takıldı.

" Umarım Rahatsız etmiyorum " dedi Alaycı ses tonu ile.

Kaşlarımı hafifçe Çatarak "Evet ettin " diye karşılık verirken tıslarcasına gülümsedi.