Birkaç parça kıyafetimin olduğu valizi ev gibi hissettirmeyen yeni evimin tek eşyası olan koltuğun yanına bırakıp kendimi koltuğun üstüne attım.
Yorgundum ,kaç gündür bilmediğim ve ilk defa geldiğim bir şehirde kendime kalabileceğim bir yer bulabilmek için çırpınıp durmuştum.
Bir haftadır sürekli soğuğu ve yağmuru yediğim için üşütmüştüm.
Karadeniz'de her mevsim yağmur yağıyor dedikleri doğruymuş...
Acıyan boğazımı yumuşatmak için birkaç defa yutkunup ayağa kalktım. Ve üstümdeki hâlâ nemli olan giysileri çıkarıp yere attım.
Şimdi de titriyordum,ev soğuktu.
Ne doğalgazı açtıracak ne de açtırdığım doğalgazı yakabilecek param vardı.
Yanımda olan tek parayla evin depozitosunu ve ilk kirasını ödemiştim.
İç çamaşırlarımı da çıkarıp valizden kuru iç çamaşırları çıkardım. Kalın olan gri bir eşofman ve üstüne de annemin çok hasta oluyorum diye ördüğü kalın lacivert kazağı giydim. Ölçüsünü tutturamayıp biraz bol örmüştü ama olsundu. Keşke şimdi de yanımda olsaydı.
Hâlâ aile gibi kokan kazağımın boyun kısmına kafamı gömüp kokusunu derin derin içime çektim.
Boynumda metalin ağırlığı bir yandan kokunun verdiği ağırlık bir yandan üzerime ve omuzlarıma çökmüştü.
Kalktığım kanepeye bedenimi boş bir çuval gibi bıraktım.Artık duyguları olmayan sadece hayatta kalmaya çalışan bir varlıktım. İçi boşaltılmış boş bir kabuktan ibarettim.
Kararmaya başlayan gökyüzünü perdesi olmayan penceremden izlerken kalbimdeki acı , yavaş yavaş ama ilmek ilmek bedenime işlenmeye ve fiziksel acıya dönüşmeye başlanmıştı.
Soğuk odada ellerimi kafamın altına koyup vücudumu küçültmeye çalıştım. Titriyordum.
27.05.22
13.43
~SadeceİlkOkuyucalarBilir
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YANGIN
Conto-Kolyeni bende unutmuşsun , akşam gel al. ×Yangında düşürdüm sanmıştım. -Yangın sayılır... (Ağır Roman filminden replik alıntısıdır .) (Kitabın asıl adı 'Memleketsiz'di çünkü Gazapizm-Memleketsiz dinlerken gelmişti aklıma ama sonra değiştirdim.Yine...
