1† Elie Marie Austin

635 22 18
                                    


Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.




"Dad, mas gusto ko 'to kaysa dun sa una nating napuntahan." I looked around the building. Naghahanap kasi kami ng apartment na paglilipatan ko.

'Di pangkaraniwan ang disenyo dahil instead na simpleng cement wall ay bricks ang gamit dun. Pagpasok naming, isang walang laman na kwarto ang naroroon at tatlong malaking divider. Isa ay ang sa kusina at dining area, isa naman na malaking L sa may living area at ang huli ay sa pwede kong gawing kwarto. Tanaw na tanaw rin ang kabuuan ng siyudad dahil sa malaking bintana na naroroon at nasa fourth floor ang kwarto ko.

"It looks good to me. Studio type, just like what you wanted." sabi ni Dad. He's right. I have always wanted a studio type apartment. Just by looking around, marami na akong naisip na pwedeng i-enterior. Isasabit ko lahat ng gawa ko sa pader.

"Kung talagang gusto mo, kunin na natin." Humarap sakin si dad with a smile on his face.

"Thank you, dad! You're the best!" Patalon talon akong niyakap si Daddy.

"Natawagan mo na ba ang mommy mo? Don't forget to thank her, anak."

"Oh! I almost forgot about that. Give me a sec" kumalas agad ako sa pagkakayakap kay daddy at tinawagan si mommy.

After the second ring ay sumagot ito.

"Oh hija? Napatawag ka?"

"We just found the perfect apartment, mom! You should be here with us!" reklamo ko agad sa kanya.

"Honey, andyan na ang daddy mo. Ano pa ba ang gusto mo? 'Di ko naman pwedeng iwan itong ginagawa ko." pagdadahilan naman nito.

"Ano ba kasi yang ginagawa mo?" tanong ko. Pwede naman niya sigurong i-postpone yun diba?

"Malalaman mo rin. As for now, go check the entire apartment first. You can go shopping for new furniture after."

"No need, wala na kong iba pang kailangan. Gusto ko lang naman lumipat dahil natatakot ako dun sa kapitbahay ko. Puro mga weirdo kasi. Kung di ko lang sila naging kapitbahay hindi naman ako lilipat."

Totoong 'di ko na kailangan ng mga bagong gamit at totoo ring mga weirdo ang kapitbahay ko. Nakakatakot na hindi ako mapakali sa tuwing naroon sila sa loob ng bahay nila. May mga ingay kasi akong naririnig, mga kaluskus sa pader. Sino ang hindi matatakot dun?

"Okay, kung yan ang gusto mo. Bilisan niyo na lang dyan kung ayaw mong ma-late. May klase ka pa mamaya baka makalimutan mo."

"I know I know, anyways thank you mom. I'll hung up first."

"Okay honey be careful. I love you."

"Love you too, mom. Bye!" And I ended the call.

"So? What did your mom said?" My dad turned to me.

The Dark Shade of the Night [EDITING]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon