The Dark Shade of the Night [EDITING]

33† Amanda Pietro

Chapter 33

'Do you love that guy?'

'of course I do.'

'then you have to break up with him'

'why?'

'they'll kill him.'

'who's they?'

'our family, he'll be a hendrance'

'hendrance? I can't understand you'

'you'll understand soon but for now you have to leave this place.'

'no, I can't-- I can't leave him.'

'you have to-- its the only way you could save them.'

'save who?'

'Dia, Grey, the Deneris.'

'why are you saying this things to me?'

'just trust me, I've showed you everything you needed to know-- we are the only originals left and everyone's been looking for us for decades and once they'll find us, they'll do anything to gets us'

'what about you?'

'I was born to follow orders--that's my choice but right now you are my priority choice. I know you too well more than you know. You'll do anything to protect the people you love-- and this is the only option to protect them-- leave them and never come back.'

'But I don't want to be alone... again... it's so lonely to be alone.'

'you're never alone Amanda..'

'I'm Elie Marie--'

'You're Amanda Pietro remember that...'

'o-okay'

---------------------------------------------

papasok ako sa isang gusali-- and apartment ko. Walang ibang tao ang naroon maliban sakin. Sobrang tahimik ng lugar at sa sobrang tahimik ay naririnig ako ang mga yapak ng paa ko.

Anong ginagawa ko dito? bakit ako narito?

Bumukas ang elevator na may lamang isang lalakeng hindi ko kilala. Sobrang itim ng mga mata nito at ang mga titig nito ay parang nakakatunaw, ang kulay ng balat niya ay sobrang putla na para bang hindi pa ito naaarawan sa tanang buhay nito, napaka perpekto ng hugis ng ilong nito pati ang hugis ng mukha niya.

Nagmamadali akong pumasok sa loob ng elevator at pinidot ang fourth floor at bago pa sumara ang elevator ay lumingon ito sakin at nabasa ko ang galaw ng bibig nito 'Marie?

'sino yun? bakit parang kilala ko ata siya? bakit pamilyar sakin ang nangyare kanina? de javu?

Pagbukas ng elevator ay napunta naman ako sa rooftop ng apartment ko. Nakita ko nalang ang sarili kong nakaupo sa isang bench na naroon at katabi ang lalakeng nakita ko kanina. Tahimik lang itong nakaupo at nakatingin sa kawalan.

Pinikit ko ang mga mata ko. Naguguluhan ako sa mga nangyayare. Parang nangyare na ang lahat.

Pagbukas ng mga mata ko ay kaharap ko ang isang canvas ng lalakeng nakita ko sa elevator at sa rooftop.

'ginawa ko ito? paano? bakit? bakit siya pa?'

Nabitawan ko ang hawak kong paintbrush at pailing iling na humakbang paatras. Marahas kong pinikit ulit ang mga mata ko. Gusto ko nang magising ayoko sa mga nakikita ko. Hindi ko kilala ang lalaking nakikita ko.