19†The Letter

137 7 2
                                    

Thursday

Its been days already since the accident happend. Everything seems so new to me. The attention that I always hate and I lost my privacy.

"Ema!" Someone called my name.

Hinanap ko kung sino yun. Si Jackson pala. Patakbong lumapit sakin.

"Oh, Jackson?"

"Samahan mo naman akong kumain."

Sa loob loob ko ay gusto kong um oo pero simula nung lunes ng gabi ay di na ulit ako nakakakain.

"Ah, pasensya na Jackson may gagawin pa kasi ako saka di pa ako nagugutom." Tanggi ko.

"Ahh, ok. I'll see you right after my last class."

"Sige."

Pangatlong beses ko na siyang tinanggihan. May gusto lang akong malaman ngayong araw at yun ay kung bakit wala pa ang panlasa ko. Kahit anong masasarap na pagkain pa yung nakahanda ay nawawalan ako ng gana. Naisipan ko nalang na magpunta sa school clinic namin para matingnan kung ano ang diperensya ng dila ko.

"Miss Austin, wala naman kaming nakitang kakaiba. Na check na rin namin lahat pati CBC mo ay normal." Sabi ng Doctor.

"Ganun po ba? Sige po maraming salamat."

"Di pa ako pwedeng makakapag resita ng kahit anong gamot dahil di pa namin alam kung ano dahilan ng pagkawala ng panlasa mo. Huwag kang mag alala, babalik rin siguro ang panlasa mo weeks after. Pag wala pa rin a week or two-- balik ka agad dito." I was relieved by what the doctor said.

"Thank you Doc." Tumayo akot labas na ng clinic.

Ang hindi alam ng doktor ay magtatatlong araw na akong di kumakain. Gustohin ko mang kumain ay nawawalan ako ng gana sa tuwing nasa harap ko na ang pagkain.

"Ema!" Tawag sakin ni Dia.

"Oh, Dia?"

"Bibisita ka ba raw ng bahay sabi ni mommy."

"Mamayang gabi siguro. Hinihintay ko nalang si Jackson."

"Ahh, may improvements na ba?"

"Meron naman. Hindi naman kami matapos tapos agad, ang kulit kasi eh."

"Hindi naman yan ang ibig kong sabihin eh! Alam mo na.. you--" tinuro niya ako. "--him, love, may forever." Ngising tudyo niya.

"We're just friends ok?" I snorted.

"Friends may ass. Don't tell me di mo napapansin ang mga romantic gestures niya towards you?-- the lunch dates niyo sa canteen, the afternoon dates niyo after class, the hatid hatid effort ni Jack? Those things Ema, those are what you call 'nanliligaw' dear Elie Marie Austin." She folded her arms and stared at me.

"Those aren't romantic gestures, those are just friendly gestures." I answered back.

"Ugh! seriously Ema, Jack likes you! There I said it!" she gave up

"Whatever Dia." Irap ko

She was staring at me again. Titig na titig sakin na nagkasalubong ang kilay.

"What?" Pinanlakihan ko siya ng mata.

"Ema, nakakatulog ka ba ng maayos?"

Hindi pa ako nakakatulog ng maayos for the last two nights.

The Dark Shade of the Night [EDITING]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon