The Dark Shade of the Night [EDITING]

38†Klark Stark

38 part1

I roam my eyes around as I took a sip on my coffee.

"Only the shaitans knew this place. Ginawa talaga para sa mga katulad natin." rinig kong sabi ni --

"Ano nga pala name mo?" tanong ko

"I'm Klark Stark."

And by the time I was about to reach Klark's hand the door was slamed open. Lahat ng attensyon ay lumipad sa bagong pasok na lalake.

"Ema.."

He was there standing and starring at me na parang isa akong kayamanang matagal na nitong hinahanap.

Stick to the plan Amanda! Ignore him! Ignore him! Pretend you didn't know him!!

"You're alive Ema.." he said as he took a step towards me.

"w-what?"

You can do better than that Amanda! Remember who you are, sagabal lang siya sa lahat ng pinaplano mo.

"Akala ko hindi na kita makikita pang muli.." and he run and hugged me si tight.

Gusto ko siyang yakapin sa mga oras na iyon. Gusto kong maiyak sa mga sandaling yun pero hindi pwede eh.. maraming umaasa sakin..

"stop!" binigay ko ang lahat ng pwersa ko oara matulak siya palayo sakin.

"What are you doing?"

"Tigilan mo na ito Nero--"

"No! You stop!--" banta nito sa lalaking kasama ko. "Elie please.." bumalik ang mga paningin nito sakin na parang nagmamakaawa as he grab my arm and pull me close to him-- and hugged me.

"Stop!" tinulak ko ulit siya. Kitang kita ko sa mga mata niya ang pagkagulo at sakit nito.

Napalunok ako bago ako nagsalita.

"I'm not who you think I am. My name is Amanda, Amanda Pietro. So please stop this. "

Natigilan ito sa sinabe ko. Tinitigan ako mula sa ulo hanggang sa paa at nagsalubong ang dalawang kilay nito.

"No you're not.." pailing iling nitong sabi.

"Yes I am." mariin kong sagot.

Nang aakmang hahawakan ako ulit ni Nero ay hinila ako ni Klark papunta sa likoran niya.

"Narinig mo naman siya hindi ba? Tumigil ka--"

Hindi na natuloy ang sasabihin ni Klark dahil sinuntok ito ni Nero at bumagsak ito sa sahig.

"I said stop!" hindi ko namalayang lumabas ang core ko at winalis na parang isang bagay lang si Nero.

Nagkagulo na sa loob.

I was shocked by what happened. Hindi ko inaasang lalabas ang core ko at magagawa iyon.

Bumagsak si Nero sa isang mesa malapit sa pinto. Gusto kong tumakbo at tulongan siya pero may pumipigil sakin. Instead ay tinulongan ko si Klark makatayo.

Ilang segundo pa lang ay pumasok na si Reo at mga pinsan nito kasama ang kambal ko.

"What happened? Are you ok?" tanong sakin ni Caleb.

"No, let's just get out of here." sabi ko habang nakatitig kay Nero na nakatayo na at parang naguhulohan sa mga nangyayare.

Umangat ang tingin nito kaya pinalitan ko ng blanko ang expression ko.

"Stay away from me." at nauna na akong lumabas sa Coffee shop na iyon.

Hindi ko na alam kong saan ako papunta. Lakad lang ako ng lakad at bahala na ang mga paa ko kung san nila ako dadalhin.

Napunta ako sa isang lugar na ngayon ko lang nadiskobreng mayroon palang ganoon na lugar sa loob ng university na iyon. Nagyon ko lang rin naiisip na sobra pala talagang laki ng Yamamoto University.

Bumaba ang mga tingin ko sa karatolang nakapaskil sa isang board sa gilid

DO NOT ENTER

"Amanda."

Sinundan pala ako ni Caleb.

Hinarap ko si Caleb. Itim na rin pala ang buhok nito katulad ng akin.

Ngumiti ako ng pilit.

"i know you're not ok. Gusto ko lang malaman mo na andito lang ako. I'm your twin remember?"

"I remember kung pano niya ako tignan kanina. He must have hated me right now at di ko naman siya masisisi eh. Its better this way Caleb, alam ko matagal pa para tuloyan ko siyang makalimutan pero alam kong magagawa ko yun at makakaya ko rin siyang kalimutan."

"Well, if you'd let me erase your memories of him I can do that for you."

"Sooner or later I'll be needing your help but not right now. " i smiled at him.

"May hindi pa ako nasasabi sayo tungkol kay Klark."

Kunot noong napatingin ako kay Caleb. Anong alam niya tungkol sa lalaking yun?

"You know him?" takang tanong ko.

"matagal na. Hindi mo pa man nakilala ang mga Deneris ay alam ko na ang tungkol kay Klark." seryoso nitong sabi.

"ano?"

"you two are destined for each other. Nakasulat na iyan sa mga palad niyo at di niyo na yan mababago pa. Even your core knows about it. Nakakaramdam rin sila Amanda, alam nila ang naramdaman mo. Tulad natin ay may instinct rin sila kaya bigla bigla nalang na lumabas ang core mo nung sinuntok ni Nero si Klark."

"Wait-- pano mo nalaman yan? Wala ka naman dun nung mangayare yun eh."

"I read someone's thought nang makarating ako dun."

Oo nga pala. Kaya niya palang gawin yun. Manipulate anyone's thought.

"Medyo nalilito ako sa destined na sinasabi mo ah pero pano mo naman nasabi na para talaga kami sa isat isa? May proweba ka ba? Pano mo ko mapapaniwala sa bagay na yan?"

"five years ago ay pumunta akong Italy para bisitahin ang puntod nina Mama at Papa nang may makilala akong isang matanda na nagpakilalang kaibigan ni Papa. Kinuwento nito kung pano sila nagkakilala. Siya ang dahilan kung bakit nakilala agad ni Papa si Mama. Sabi pa nito na nakatadhana na raw sila pero napaaga lang ang pagkakakilala nila dahil gusto na raw makilala ni Papa ang magiging asawa nito. Ito rin daw ang dahilan kung bakit namatay sila-- hindi dapat pinakikialaman ang tadhana dahil pagnagkataon ay isang bangungot ang mararanasan mo. Nabanggit nito ang tungkol sayo-- kay Klark at ang tamang panahon ng pagkikita niyo. Isang bagay lang ang ibinilin nito sakin.. huwag madaliin ang lahat dahil baka maging bangongot ito ng lahat ng lahi natin. Natakot ako kaya hindi na ako nagtanong pa. Pinahanap ko siya pero nawala nalang ito ng parang bula."

"Mukhang kailangan ko munang mag isip Caleb. Hindi ko malaman kong maniniwala ba ako o hindi eh.."

" I understand you Amanda. Kung may kailangan ka alam mo na kung saan ako hahanapin."

Tango lang sinagot ko.

"By the way Caleb bagay sayo ang black." puna ko sa kulay ng buhok nito.

Natawa lang ito at umalis na.