The Dark Shade of the Night [EDITING]

32†Day 5

Chapter 32

Day 5

Araw araw na akong nakakatanggap ng mga sulat mula sa mysteriosong lalakeng nagngangalang Caleb and he seems to be getting closer and closer.. yung feeling na may gusto siyang iparating sakin pero kahit anong gawin kong isip kung ano iyon ay hindi ko pa rin alam kung ano. All the messages he sent only means he knows something I don't. Lahat ng mga sulat niya ay puro warnings o 'keep yourself safe' but nakakatakot nga lang ay parang alam nya kung ano ang mga ginagawa ko, sinusundan niya ako kung san ako pumunta. Ngayong araw na ito ay nag iba ang laman ng sulat niya.

We'll see each other soon

-Caleb

Ibinalik ko ang sulat sa bag ko nang pumasok ang propesor namin at nakasunod naman sa kanya ang lalaking inaasahan kong makita sa araw na iyon but not here-- sa harapan ko!!

"Please settle down class, your Student Council President has an announcement to make."

SC president?! hindi ko aakalaing siya pala ang SC president..

"Good day fellow students, the Student Council is preparing an event for all the graduating students this school year and you are highly required to participate in this up coming event. Any questions? clarifications..?"

Nakatitig lang ako sa kanya nang itaas ko ang isang kamay ko. Nang mapatingin ito sa direksyon ko, I saw a hint of smirk in his face..

"What is your name.. Mr. President?" tanong ko.

Then another knowing smile appeared on his face.

"Klen Blace, I'm Klen Blace Mattheu.. and you are Elie.. Marie.. Austin.. right?"

Klen Mattheu? I thought.. I thought he's Caleb.. but he knows my name? how did he know my name? and why is he giving me that look? na parang may alam siya tungkol sakin.

".. right." sagot ko.

"Anyone else? no one? .. good!" pinagmasdan ko lang siya habang kinakausap ang professor namin. Nang papalabas na ito ay sumulyap pa ko sa huling pagkakataon sa banda ko na may ngiting nakaukit sa mga labi neto bago tuluyang nakalabas ng silid.

'I knew it, he's up to something... but what?'

Natapos nalang ang klase pero ayaw pa ring lubayan ng isip ko ang lalakeng iyon. Ano ba kasi ang meron sa kanya?

Hindi ko namanlayang dinala na ako ng mga paa sa labas ng Student Council Building. Bumuntong hininga ako bago pumasok sa loob ng building.

"Ano pong maipaglilingkod namin?" lumapit sakin ang isang petite na babae na may maigsing pulang buhok.

"I just wanna talk to the president." sabi ko.

"Concerning...?"

"... t-the ball. Its about the ball."

Nagliwanag ang mukha ng babae at nag excuse para tawagin ang presidente nila.

'Wow, VVIP lang ang peg?'

"Pwede ko bang makuha ang pangalan nila?" tanong nito nang makabalik

"Elie Marie Austin." sagot ko naman

"Oh, okay. Please follow me."

May dalawang palapag ang building nila at nasa ikalawang palapag rin pala ang office ng lalakeng iyon. In fairness.. ang ganda ng interior nila.. magkakasundo siguro kami-- with the interior designer.

Huminto kami sa labas ng isang magarang pinto. Kumatok muna ang babae at may sumagot naman sa loob na pumasok raw kami.

Pinagbuksan lang ako ng pinto ng babae at mag isa nalang na pumasok sa loob.

"Yes, Miss Austin? how may I help you?"

"May gusto lang akong klaruhin Mr. President, by any chance... do we know each other? kasi pag nakikita kita, your giving the look--"

"What kind of look do you mean."

"Na parang kilala mo ako, na parang may alam ka tungkol sa'kin. "

Bahagya itong tumawa at nag offer ng seat.

"Did you liked my gifts?" instead ay tinanong niya ako.

"What gifts-- you?! I knew it! its you--"

"Well its about time para malaman mo ang katotohanan dear sister."

I was taken back sa huling salitang binigkas nito.

'Is he gay or something??"

"You're my twin, Ako naman ang nagpapadala sa'yo ng mga sulat at regalo. I'm Caleb-- Klen Caleb Mattheu. "

"Wait-- You've lost me there. Pano ako magkakaroon ng kapatid eh nag iisa lang akong anak nina mommy at daddy."

"Your fosterparents-- OUR parents died twenty years ago, pinatay sila ng mga Ghoul Intelligent. Alam nila ang tungkol sa ating dalawa kaya naisipan ni Sebastian-- mom and dad's closest friend-- a shaitan of course-- na e separate tayo para mahirapan ang mga G.I. sa paghahanap sa ating dalawa. Ibinigay ikaw ni Sebastian sa kinikilala mong mommy which is kapatid ni mommy-- our real mom, na nagkataong nasa bansa-- while Sebastian gave me to dad's step parents. Alam kang naguguluhan ka... both of us are half shaitan dahil isang tao si mommy while si dad ay isang shaitan.. my whole life alam kong isa akong shaitan while kabaliktaran ang sayo... you almost died dear sister pag tungtong mo sa ika dalawampung taong kaarawan mo... I was there... buti nangyare ang aksidente 12:03 ng madaling araw sa kaarawan mo... hindi ka ba nagtataka kung bakit wala kang pasa, o galas na natamo sa aksidenteng iyon? its because pag pag patak ng 12:00 sa ika 20­­­th birthday mo ay na fully develop na ang pagiging isang shaitan mo. I think nabanggit na nang boyfriend mo ang tungkol sa mga kakayahan ng isang ghoul at isa dun ang gamutin ang sarili---"

"You're my twin, what else would you like to tell me more? sino ba talaga ako? baka niloloko mo lang ako? may hidden camera ba dito? Grey?! please come out this is not funny! stop this crap already ok.. I'm out.."

----

Naguguluhan akong lumabas sa Student Council building nang may sumalubong sakin na nagsalubong ang dalawang kilay.

"Why didn't you tell me? are you okay? did he hurt you? is that bustard here right now? because if yes, I'm going to fucking kill him right now myself." sabi nito habang yakap yakap ako.

Gusto kong mapafacepalm sa mga oras na iyon. Hindi ko aakalaing gagawin iyon ni Stellar-- well maybe she was too worried.. but still I told her not to.

"I'm okay--"

"Sabihin mo sakin kung sino yang tarantadong iyan para malaman niya kung sino ang ginugulo niya." kumalas ito, hawak nito ang magkabilang balikat ko at nakatitig lang sakin at naghihintay ng sagot.

"I talked to him already and told him to stop doing it-- sending letters, all those stuffs--" pagsisinungaling ko.

"You're not telling me something Ema, are you really okay? do you want to go home? I can take you home--"

"I said I'm okay! Okay?" putol ko sa kanya. "I just need to think--"

"Think about what?"

"Think about myself! please for now leave me alone!" at tumakbo ako paalis.

This is just too much for me to take!