The Dark Shade of the Night [EDITING]

21†Losing Control

Chapter 21

Monday 6:59 AM

Isang linggo na akong walang kain. Kahit anong pilit ko ay wala pa rin akong gana. Isang linggo na ring akong walang tulog. Kahit anong gawing pilit kong ipikit ang mga mata ko ay gising na gisisng pa rin ang diwa ko. Tatlong araw na akong hindi lumalabas ng bahay simula nung gabing may natuklasan ako sa sarili ko. Natuklasan kong hindi ako tao. Hindi tao! Natuklasan kong isa pala akong halimaw. Ang halimaw na kinatatakotan ng lahat. Ang halimaw na tinatawag ng lahat na GHOUL.

Marami akong katanungan. Mga katanungang hinahanapan ko pa ng mga kasagutan. Mga kasagutang hindi ko naman alam kung san ko sisimulang hanapin.

Yung lalake, yung lalakeng halimaw. Sino siya? Bakit niya ako kilala? Nagkakilala na ba kami? Di ko naman makita ang mukha niya dahil naka maskara ito. Kahit boses niya ay hindi pamilyar. Pero may gumugulo pa rin sakin. May napansin akong isang pin sa panloob nito. Nung nagkalapit ang mga mukha namin ay bumaba ang paningin ko at nakita ang pin nang bumukas ang cloak nito dahil sa hangin. Nakita ko na iyon noon. Kaya lang hindi ko naman maalala kung saan at kailan.

Bumalik ako sa kasalukuyan nang tumunog ang cellphone ko. Tiningnan ko ito at napabuntong hininga ako nang makitang si Dia nanaman ang tumatawag. Bumangon ako't pinatay iyon. Kailangan ko munang lumabas. Wala akong makakalap na mga sagot kong mananatili akong magtatago.

(School)

"Hey Ema! wait!" sunod sunod ang mga hakbang ko.

Pinagpapawisan ang buong katawan ko kahit kalalabas ko lang sa silid naming de aircon. Nanunuyo ang lalamunan ko. May naririnig akong mga pulso, maraming pulso. Walang kwenta ang earphones ko na nakasaksak sa tenga ko sa sobrang talas ng pandinig ko. Kahit mga bulongan ay rinig na rinig ko.

"Ema! could you just stop for a moment?!"

Mariing pumikit ako nang nakasunod pa rin si Dia sakin kaya hindi ako lumingon at binilisan ko pa ang lakad ko.

Sa tuwing may nakakasalubong ako ay bumababa ang tingin ko sa may leeg nila at napapalunok ng makailang ulit. Ang pintig rin ng puso ko ay pabilis ng pabilis.

Hindi ko alam kung saan nanggaling ang mga tao pero feeling ko ay parang sumisikip ang paligid sa subrang dami nila.

Then a hand landed on my shoulder. Mabilis na tinanggal ko ang kamay na iyon. Humarap ako at walang sabing hinila ang ID sling nito papalapit sakin. Sa puntong iyon ay may naamoy na akong dugo na nagpauhaw sakin ng sobra.

"What is wrong with you?!"

Nabitawan ko ang ID sling at humakbang paatras. Natauhan ako sa ginawa ko. Muntik na akong mawalan ng kontrol.

Takot, naguguluhan, naaawa-- ang nakikita ko sa mukha ni Dia.

"Is there a problem Ema? I've been calling you for the last three days. Left you tons of messages but you never answered back. I went to your apartment but you're not there. Where were you?" She stepped forward and tried reaching me but I stopped her.

"Dont!-- just don't-- touch me. Do not ever touch me again." Pa iling iling na humakbang ako paatras. Natatakot akong baka sa susunod niya akong hawakan ay di kko napigilan ang sarili ko at baka ano pang magawa ko sa kanya.

I can sense that everyones watching us. Tumahimik ang paligid.

"Kung may problema ka Ema, you know I can always help--"

"I don't need your help. I don't need anybody's help! No one can ever help me!" hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko sa mga oras na iyon. Gusto kong maawa sa sarili ko, na nagagali sa sarili ko na ewan. "Just leave me alone!" dugtong ko at umalis ako.

Nagbigay daan lahat ng nakaharang. I can hear voices and whispers. I think I'm going nuts!

Nasa may parking area na ako nang ma realize kong hindi ko papala naibalik sakin ang sasakyan ko.

Naglakad nalang ako papasok dun at naghanap ng madilim na lugar. Yung di abot ang liwanag para walang makakita sakin.

Umupo ako sa pinakasulok at niyakap ang dalawang tuhod ko and I silently cried. I feel so alone. Ang bigat ng pakiramdam ko, parang pasan pasan ko ang buong mundo. I never felt like this ever before. Sunod sunod ang kamalasang nangyayari sa akin. Para akong pinaparusahan, or maybe I'm cursed or what.

Huminto ako sa pag iyak nang marinig akong yabag ng paa na papalapit. Pinunsan ko ang mga luha ko at tumayo. Pinagpag ko ang pantalon ko at bumuga ng hangin. Inayos ko ang sarli at handa nang umalis nang may napansin akong kakaiba sa windshield ng sasakyang katabi ko.

Bumagsak ang balikat ko sa nakita ko. Pa iling iling na hinawakan ko ang mukha ko. Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. Pinikit ko ang mga mata ko, naalala ko ang insidenteng nangyare three days ago. Nakikita ko nanaman ang halimaw na kinatatakotan ng lahat. Nakikita ko nanaman ang sarili ko sa katawan ng halimaw na ito.

Pagbukas ng mga mata ko ay di na ako nag iisa. May katabi akong naka hood at nakamaskara na nakatakip lang ang kalahati ng mukha nito--ang bibig lang ang nakikita. Hindi agad ako naka react sa sobrang bilis niya. Biglang dumilim ang paligid at naramdaman kong binuhat niya ako at sumunod ay narinig kong may nilock siyang pinto at ibinaba niya ako. May parang bag na gawa sa isang makapal na tela ang ulo ko kaya tinangga ko iyon.

Umatras ako nang maalalang hindi pala ako nag iisa. Nasa harap ko na ngayon ang lalakeng nakahood at nakamaskara. He removed his hood and his mask.

Red burning eyes, swollen eyes and veins all over his neck and face just like mine. He's a ghoul! he's a monster just like me.

"Oh my ghad." yun lang ang lumabas sa bibig ko nang makilala kung sino ang lalake sa harap ko.

"You need to eat." sabi niya.

"You're one of them." hindi makapaniwalang umiling iling ako.

"No, you are one of US." madiin ang pagkakasabi niya sa huling salita.

'So you're one of us after all' naalala ko ang sinabi nung lalakeng ghoul na iyon.

"No, no no no. I can't believe this! you-- no wait. All of you? Oh my ghad! kaya pala--" naputol ang sinasabi ko nang kinagat nito ang braso niya at parang tubig na naglabasan ang dugo nito. "-- hey! what are you doing?!" nanlaki ang mga mata ko sa ginawa niya.

"Ang tigas ng ulo mo."

Parang may sariling pag iisip ang katawan ko. Napapikit ako nang matikman ang dugo niya. Sa sobrang sarap ay ayaw ko ng huminto sa pag sipsip ng dugo niya. Napawi ang pagkauhaw ko. Then I stopped. Binitawan ko ang braso niya.

"My blood is not enough Elie, you need to eat." narinig kong sabi niya.

Hindi ko siya pinansin. Humarap ako sa salamin at tiningnan ang mukha ko. Hindi na pula ang mga mata ko, wala na rin ang mga veins sa mukha at leeg ko pero maputla pa rin ako. Binuksan ko ang gripo at naghilamos ako ng mukha. Tinanggal ang mga dugong nagkalat sa may bibig ko.

"Listen Elie--"

"No, you listen to me Nero Grey Deneris." humarap ako sa kanya. Just like mine ay hindi na siya mukhang halimaw -_- "I don't want to see you, not even your cousins." at tinalikuran ko siya.

"Matigas nga ang ulo mo." mahinang sabi nito.

Sasagot sana ako nang bigla nalang niyang hilahin ang braso ko at napaharap ako sakanya. Kinagatan niya ang kamay ko naramdaman kong sumipsip siya ng kunti at binitawan rin naman niya agad.

"You think that would make me listen to you? tell you what, think again." I rolled my eyes on him at aakmang aalis nang ayaw gumalaw ng katawan ko.

Kunot noong tiningnan ko si Nero.

"What did you do--"

"Makikinig ka sakin pag nagsasalita ako. Susunod ka sa sasabihin ko. Now, kasalanan mo kung bakit akong napilitang gawin ito. We are now bond with each other, so from now on? you are mine."