The Dark Shade of the Night [EDITING]

22†The Originals

Chapter 22

I was in the library, sitting alone in my favorite spot. Malapit sa malaking bintana at hindi rin matao. Malaya akong nakakapag isip dito ng maayos. Malayo sa mga mapanghusgang tingin o di naman kaya ay binabantayan ang mga kilos o galaw ko. Walang bulong bulongan habang nag iisa ako. Walang lumalapit sakin at bumabati na parang kilalang kilala ako.

"So this is your favorite spot?" umupo siya sa bakanteng silya sa harap ko.

Nakalimutan kong sabihin na maliban pala sa lalaking ito. Laging nasa malapit at nagmamasid, lumalapit pag may kausap ako at disturbo sa kahit anong oras.

"Yes." sagot ko nalang.

"They want to talk to you." sabi nito.

"Who's 'they'?"

"My cousins." sagot naman nito

"Oh yeah? ba't di nila ako kausapin?"

"Nahihiya siguro, maybe? I don't know."

Hindi ako sumagot. Instead naalala ko ang ginawa ko kay Dia. I shouldn't had done that. I missed her already. Iniiwasan niya ako, I shuold be glad kasi pag nariyan siya ay baka di ko nanaman ma kontrol ang sarili ko? baka malaman niya kung ano ako, matakot siya sakin? kamuhiyaan niya ako? di ko ata kaya yun.

"I guess you got tons of questions you want to ask?" tinapunan ko ng tingin si Nero.

He's very calm. Walang problema, walang pinoproblema at walang poproblemahin sa buhay.

"You're right. Marami nga akong mga katanungan but I don't know where to start."

Natahimik siya. Nakatingin lang ito sa malaking bintana sa gilid namin. He looks so innocent. Sa unang tingin mo, maiinlove ka. But not me. He's just not my kind of guy.

"Kasama ba sa mga katanungan mo kung saan talaga nagsimula ang mga Ghoul?" then he turned his head and caught me starring at him.

"Yeah, gusto kong malaman kung saan 'kayo' nanggaling." mabilis kong sagot.

Elie Marie Austin please remind yourself not to stare at people, especially him.

"Correct yourself Elie." his dark eyes' starring at mine.

"Just answer my question Grey. San ba talaga kayo nanggaling?" I snorted

"Fine. Just like vampires, ghouls are cursed too. Vampires, witches, werewolves, mythological creatures are real. They are real--We? are real. Mas nauna nga lang ang mga Ghouls kesa sa mga Bampira. Actually, ang mga tao lang nagpangalan samin na Ghoul. We call ourselves as Shaitan. Ok, there were an outcast family-- the Pietro family. Outcast dahil sa pisikal na anyo nila. People are scared of them kaya pinagtabuyan sila. Tadtad ng marka ang katawan nila, Yung mga balat nila ay maihahanlintulad mo sa balat ng mga matatanda yung kulubot na slummy? Then they met a witch, so they asked for help and the witch also wanted to help. Nangako ang witch sa pamilya na matutulongan niya ito. So the witch tried everything she could but failed them at the end. Humingi ng tawad ang mangkukulam dahil hindi nito natupad ang pangako niya sa pamilya. Nang umalis ang mangkukulam ay laking dismaya ng pamilya, nanliliit at despirado na kaya nagpasya ang ama na si Diego (Diyego) hanapin ang witch para pagalingin sila ng pamilya niya. Nang mahanap na ni Diego ang tirahan ng mangkukulam ay nagmakaawa ito na tulongan sila. Tumanggi ang mangkukulam dahil baka madismaya ulit ito. Nagalit si Diego at hindi sinasadyang napatay nito ang mangkukulam. To make the story short. Nalaman ng kapatid ng mangkukulam ang nangyari at simumpa nito ang pamilya ni Diego. Gumaling sila, natanggal ang mga marka nila sa katawan at hindi na katakot takot ang itsura nila. Katumbas naman dun ay ang pagkawala ng kontrol nila sa sarili pag nagugutom. Only a human flesh and blood can satisfy their needs to survive-- to live."

"Immortal? I asked.

"Nope." he answered. "So--kahit magaling na sila ay nagtatago pa rin sila sa mga tao. Not until now na nagawa na naming makihalobilo sa mga tao."

"Pano ba patayin ang isang Shaitan?" I asked again.

He gave me a 'are you serious' look. Nagkibit balikat lang ako, seryoso kaya ako sa tanong ko.

Bumontong hininga ito.

"May dalawang paraan lang para mapatay mo ang isang shaitan. First, rip out the heart. Second, kill the purebloods."

"The first one sounds easy. Di ko gets ang ikalawa."

"The first may sound easy for you pero kapwa shaitan lang nakakagawa nun at ang mga G.I.--"

"Ano ang G.I.?" putol na tanong ko.

"Ghoul Intellegent-- mga taong maalam tungkol sa mga Shaitan. Marami na rin silang napatay na kalahi namin."

"Ok, yung purebloods na sabi mo."

"Purebloods, kung mapapatay mo ang lahat ng purebloods ay mapapatay mo rin ang lahat ng Shaitan sa mundo. Bloodline ika nga."

"So you mean, buhay pa yung Pietro family hanggang ngayon?"

"There's only one left. The great great great great great granddaughter or son ng mga Pietro family at hinahanap pa hanggang ngayon."

"Wala pa kayong impormasyon dun sa nawawalang apo?"

"We know nothing about him or her. Ang alam lang namin ay buhay pa siya dahil hanggang ngayon ay buhay pa kami-- tayong mga shaitan."

Cool! Para palang domino ang buhay ng mga Ghoul-- ay Shaitan pala.

"May tanong ka pa ba?"

"Yun lang muna sa ngayon."

"Good, now you need to eat."

"May tanong pa pala ako. Last na ito."

"Shoot."

"Pano pag hindi kumain ang isang shaitan? naguguluhan kasi ako. Ikakamatay ba iyon ng shaitan?"

"Pag hindi ka kumain, you'll turn yourself into a Level X Ghoul. Yan ang mga ghoul na pinapatay ng mga G.I. Level X Ghouls are humans who turned to a ghoul. Sila yung mga newborn-- yung mga ayaw tanggapin kung ano na sila. Yung mga indeniel na mga shaitan will end up turning into a Level X Ghoul. Pag nasa Level X ka na, you will no longer control yourself, you're not in control over your own body. Palagi ka nalang gutom.--" He was so serious, hanggang sa tumingin sakin ang mga nagtatanong nitong mga mata. "Kailan ka nakagat ng shaitan Elie? How did you turned into like--us?"

Yan rin ang tanong ko sa sarili ko. Wala naman akong matandaan na kinagat ako o ano man ng isang shaitan.

"Honestly, naitanong ko rin yan sa sarili ko. First encounter ko ay nung naaksidente ako. I was dying I think-- he tried to eat me siguro pero nung nalasahan niyang mamamatay ako ay di niya tinuloy? kasi after nung aksidente ay dun nagsimula ang lahat."

Then he burst out laughing for like a minute at naging seryoso ulit.

I raised a brow at him.

"Elie, I never tried to eat you that night." may kunting ngiti pa rin ang naka ukit sa mga labi nito.

Kunot noong napatitig ako sa kanya.

"Wait that was you?!"