HIDDEN FEELINGS {Complete}

Part/17

ဒီနေ့သူစောစောနိုးနေသည်။ အိပ်ရေး၀ပြီးနိုးရတာမျိုးမဟုတ်ပဲ ပူပင်စရာမရှိတဲ့လူသားတစ်ယောက်ကဲ့သို့နိုးထလာရလို့ သူ့ခေါင်းတွေအမှန်ကိုကြည်လင်နေသည်။ ရေချိုးသန့်စင်ပြီးHoddieအပြာရောင်လေးနဲ့ အဖြူရောင်ဘောင်းဘီရှည်တစ်ထည်ကို၀တ်‌ဆင်ထားသည်။ ပြတင်းပေါက်မှတစ်ဆင့်မော့ကြည့်တော့ အပြာရောင်ကောင်းကင်နောက်ခံနဲ့ တိမ်ဆိုင်ဖွေးဖွေးအချို့ကိုတွေ့မြင်ရသည်။ လှနေလိုက်တာ..။

‌ရာသီဥတုက သူ့စိတ်လိုပဲသာယာ‌လို့နေသည်။

ဘာကြောင့်ရယ်မသိသူ့ရင်ထဲမှာ ရှင်းလင်းပြီးကြည်နူးနေမိသည်။ ကလေးတစ်ယောက်ကမုန့်ဖိုးလေးများစုပြီး သူလိုချင်တဲ့အရုပ်ကိုသွား၀ယ်ခါနီးအပျော်မျိုး သူအခုခံစားနေရသည်။ စိတ်တွေကလန်းဆန်းပြီးပေါ့ပါးနေတော့သည်။ ထူးထူးခြားခြား သူကသူ့ရဲ့ဆံပင်များကိုသေချာစွာဖြီးသင်ထားပြန်သည်။ အနက်ရောင်လှိုင်းတွန့်ဆံနွယ်တွေ ဖုံးကွယ်မထားလို့ ပြောင်ရှင်းနေသောသူ့မျက်နှာသွယ်သွယ်ဟာ သူ့စိတ်ကိုပိုကျေနပ်စေသည်။

*ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်~

"သားထယ်..သား"

အင်း..။မေမေ့ရဲ့အသံကလည်း ဒီနေ့မှ သူ့နားထဲပိုပြီးချိုသာနေတယ်။

"အိုး..သားနိုးနေပြီ..သွားစရာရှိလို့လား"

ထူးခြားနေတဲ့သူ့ပုံကိုမြင်လို့အံ့ဩသွားတဲ့ မေမေ့ကိုကြည့်ပြီး ထယ်ယောင်းပြုံးပြဖြစ်သည်။ သူ့အပြုံးကိုမြင်ပြီး မေမေကထပ်၍အံ့ဩနေပြန်ပါသည်။ ထယ်ယောင်းလည်းသူ့ကိုယ်သူမသိတော့ပါဘူး။ ဒီနေ့သူဘာလို့ အလိုလိုစိတ်အရမ်းကြည်နေလဲ။ နေ့စဉ်ထယ်ယောင်းခေါင်းအထက်မှာ တဝီဝီရစ်၀ဲနေတဲ့အရာတွေက ဒီနေ့တော့မရှိကြဘူး။ သူသိသည်က ထယ်ယောင်းတစ်စုံတစ်ခုကိုရင်ဆိုင်ကြည့်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာပဲ။

"သားကိုကြည့်ရ‌တာပျော်စရာကိစ္စရှိနေတယ်ထင်တယ်..မေမေ သားကိုအခုလိုမြင်ရတာအရမ်း၀မ်းသာတာပဲ.."

"အော"

ဂုတ်ပိုးအားခပ်ဖွဖွပွတ်ရင်း တစ်ခွန်းထဲသာပြန်ဖြေဖြစ်တဲ့ထယ်ယောင်းကို မေမေက သူ့ဆံပင်ပုံမပျက်ရအောင်သပ်တင်ပေးနေလျှက် တယုတယကြည့်သည်။ ထို့နောက်သူမက အလှပဆုံးအပြုံးပန်းများကို ထယ်ယောင်းအားပြန်ပေးလေသည်။