Ενα αξεχαστο καλοκαιρι..

11

Λιγο μετα το μεσημερι η νεφελη αρχισε να ξυπναει!Ενιωσε το σωμα της να ποναει!Να μην μπορει να κουνηθει!Πονουσε παντου!
Ξαφνικα ειδε τον κωνσταντινο να ερχεται κατα πανω της.
"Νεφεεληηη"ειπε και της επιασε το χερι.
"Κωνσταντινε..τι γινεται..γιατι ειμαι εδω,γιατι ποναω παντου;"
Δεν θυμοταν και πολλα απο ολα οσα ειχαν συμβει πριν μερικες ωρες!
"Ηρεμησεε κοριτσι μου και θα τα πουμε ολα!"
"Μαα.."
Ευτυχως για τον κωνσταντινο εκεινη την ωρα μπηκε στο δωματιο του νοσοκομειου ο γιατρος.
"Κυρια χατζηπαυλου ξυπνησατε!πως νιωθετε;"
"Ποναω παντου!"
"Ναι φυσιολογικο μετα απο ολα αυτα τα οποια σας συνεβησαν!"
Τοτε αρχισαν να ερχονται ολα στο μυαλο της.
"Κωνσταντινε πως βρεθηκες εσυ εκει;"
"Κυριε παπαλαζαρου μπορειτε να μας αφησετε μονους;!ειπε ο κωστης στον γιατρο
"Φυσικα!για ο,τι χρειαστητε φωναξτε με!"
Ειπε και εφυγε!
"Λοιπον..ο ιασονας ειναι ενα ρεμαλι και μισο!Πριν 2 χρονια ο ιασονας ηταν ο μεγαλος ερωτας της αδερφης μου.Οπως και εσενα.Εκεινη του το ειχε δειξει απο την αρχη ομως..σε ενα λοιπον παρτυ την πηρε την φιλησε και τις πουλουσε για λιγο ερωτες ωσπου της προτεινε να βρεθουν στην διπλα αποθηκη.Εκει της προσφερε ενα ποτηρι κρασι στο οποιο ειχε βαλει μεσα ναρκωτικο ετσι ωστε να μην καταλαβαινει!εκεινη οπως ηταν αναμενομενο επεσε λυποθημη και την βιασε..οπως και εσενα...ομως εσυ ησουν τυχερη!εσυ.. Εσυ εμεινες ζωντανη..την αδερφη μου την σκοτωσε*αρχισε να δακρυζει*αλλα δεν καταφερε να τον πιασει η αστυνομια γιατι εξαφανιστηκε...Οταν τον ειδα να σου μιλαει θυμηθηκα εκεινη και οταν σε ειδα να τον πλησιαζεις σε εκεινο τον καναπε ειδα την εικονα της να ειναι ξαπλωμενη μες στα αιματα!Τον ειδα επισης να σου βαζει σκονη στην σαμπανια σου.Ειχες πεσει λυποθημη και μαλωσαμε και μου ειπε χαρακτηριστικα 'εμεις δεν τελειωσαμε' σε πηγα στο σπιτι του αδερφου μου γιατι δεν ηξερα που μενεις και σε αλλαξε η κουνιαδα μου ..μετα απο καμια ωρα πηγα στα παιδια και τους ενημερωσα για ολα και συμφωνησαμε να σου μιλησουμε μολις ξυπνησεις...αλλα εσυ ξυπνησες και εφυωες χωρις να το καταλαβουμε.Ξαφνικα μου ηρθε μηνυμα στο κινητο* εμεις ειπαμε..δεν τελειωσαμε*ταραχτηκα..σηκωθηκα και σε εψαχνα παντου!πανικοβληθηκανπου δεν σε εβρισκα.Η κουνιαδα μου τα ειχε παιξει Εκατσα και σκεφτηκα που μπορει να εισαι.Πανω στην ωρα ηρθε ξανα το μηνυμα στο κινητο!*Ειναι στην αποθηκη*ετρεξα και οταν σε ειδα ξαπλωμενη ηρθε ξανα αυτη η εικονα.Ειχα ειδιποιησει και τους υπολοιπους και ηρθαν και αυτοι.Σε μεταφεραμε στο νοσοκομειο και τον καταγγειλαμε στην αστυνομια!Τον συνελαβαν μετα απο μιση ωρα.Τωρα πλεον κλειστικε ισοβια."
" Συγνωμη..δεν ηξερα για την αδερφη σου.."
"Δεν χρειαζεται να ζητας συγνωμη!παει περασε τωρα"
Η νεφελη αρχισε και να κλαιει!
" Κωνσταντινεε σε ευχαριστω για ολα!συγνωμη που δεν σε ακουσα οταν μου ειπες να μεινω μακρυα του"
"Ελα κοριτσι μουυ...ολα καλα!"ειπε και της χαιδεψε τα μαλλια.
Εκεινη μετα απο λιγη ωρα κοιμηθηκε!Ηταν αρκετα κουρασμενη!Της αξιζε λιγη γαληνη!