ညက သူတို့နှစ်တည်းရှိတဲ့ကမ္ဘာမှာ နှစ်ယောက်သားအဆုံးအစမရှိ တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့ကြသည်။
မနက်
Mrs.Kim:"Seokjin!..မနက်စာကိုကောင်းကောင်းထိုင်စားစမ်း။မိုးတိုးမတ်တပ်နဲ့။"
Jin:"ဟုတ်"
ဖြေလိုက်သော်လည်းမထိုင်သေးဘဲ မတ်တပ်ရပ်နေသော Jinအနားသို့ စိုးရိမ်သောမျက်နှာဖြင့် Jungkookရောက်လာပြီး သူပါရော၍ မတ်တပ်ရပ်စားသောအခါ
Mrs.Kim:"ဒီခေတ်ကလေးတွေကတော့"
စားသောက်ပြီး အိမ်ပြန်ရန်ပြင်ဆင်နေစဉ်
Jin:"အဖေ..တရုတ်ဘက်ကmailဝင်လာတယ်ဆို။"
Mr.Kim:"အေး.....သူတို့ကဒီနှစ်ရက်အတွင်း စာချုပ်မချုပ်နိုင်ရင်။အလုပ်တွဲမလုပ်တော့ဘူးတဲ့။ငါကလည်း...အလုပ်စဖို့စက်တွေမှာပြီးနေပြီ။"
Jin:"နောက်ထပ် ရှယ်ယာရှင်တွေထပ်မရှာတော့ဘူးလား"
Mr.Kim:"အဖေကလူအများကြီးနဲ့မလုပ်ချင်လို့ မင်းဒေါ်လေးတို့ကိုတောင် မပြောတာ။"
စာချုပ်မချုပ်လျှင်လည်း ဆုံးရှုံးမှုအလွန်များပြီး ဖခင်ဖြစ်သူတစ်နှစ်နီးပါးကြံရွယ်ထားသောလုပ်ငန်းတို့ရပ်ဆိုင်းသွားနိုင်သလိုပင် စာချုပ်ချုပ်လိုက်လျှင်လည်း ထောင်ချောက်ထဲသို့ဝင်သွားနိုင်သော အန္တရာယ်များရှိနေသောကြောင့် Jinခေါင်းကုတ်ရင်း အကျပ်ရိုက်နေသည်။
Jin:"အခု၁ပတ်ကနေ..... ၂ရက်ပဲအချိန်ရတော့တာပေါ့"
Mr.Kim:"အေးကွ..မင်းကတားနေလို့ ငါကအံဩနေတုန်း သူတို့ကလည်းရုတ်တရက်ကြီး....လောတော့....."
မြွေမြွေချင်းခြေမြင်ကြသော သူတို့လောကအကြောင်းJinမပြောတော့ဘဲ။
Jin:"ခဏလေး...အချိန်ဆွဲလို့ရအောင်ဆွဲထားပေး။"
Mr.Kim:"အေးပါကွာ။"
Jin:"အဖေ....ဘယ်စာချုပ်မှလက်မှတ်မထိုးနဲ့နော်။"
Mr.Kim:"အေးပါ"
Jin:"မထိုးနဲ့နော်"
ထပ်တလဲလဲမှာနေသောJin၏ ဂုတ်ပိုးကိုအုပ်ရင်း
Mr.Kim:"သွားတော့....နားငြီးတယ်။မင်းအမေကတစ်မျိုး.....မင်းတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ကတစ်မျိုး။
စိတ်သဘောထားကောင်းပြီး အေးချမ်းလှသည့် သူ့ဖခင်ကိုဖက်လိုက်ပြီးနှုတ်ဆက်လိုက်လေသည်။
ထိုအခါ
Mr.Kim:"ဒီတစ်ခေါက်ပြန်လာတာ...မင်းတော်တော်ပြောင်းလဲသွားတယ်။မင်းသူငယ်ချင်းကိုအိမ်ခေါ်လာတာ ဒါပထမဦးဆုံး....."
စကားပြောနေရင်း
Mr.Kim:"ဟိုကောင်လေးဘာလို့ အိမ်ကကူရှင်တွေမသွားတာလဲ။"
ကားအရှေ့ခန်း Jinထိုင်မည့်နေရာတွင် ကူရှင်များခင်းနေသော Jungkookကိုကြည့်ရင်း စိတ်ထဲတွင်
ဒီကောင်တော့ သေတော့မှာပဲ။ဒီလောက်သိသာအောင်လုပ်ရလား။
ဟုသာပြောနိုင်သည်။
