♊
Kitapta ikizler burcu olan Sarah , Hermes'in son elçisi ve Merkür'ün son vârisi olduğu için , dünyada mezarlıklardaki ölüler ve ruhlar tarafından rahatsız ediliyor. Tüm bunlardan habersiz olan Sarah'i ailesi bir kliniğe kapatmak üzereyken bazen rü...
Hermes kurnazdı, orche bana mecliste acıga cıkmayacağımı hatta sadece gösterişli bir şölen olarak diğer tanrıçaların davet edildiğini söylemişti. Kapıda bekleyen kalabalık sabırsızdı, ince tiz bir ses bana istediğim bir teklifte bulundu , o gürültü arasından
"hava elementini kullanmak ister misin , ufak bir eğitim gibi düşün ? " reddetmeyecektim.
Hermes kendisi Olivia denilen ruhun yanından dönene dek Merkür'ün camdan bahçesinde onu beklememiz istiyordu fakat kapıyı açıp kalabalığa çıktım. Herkes meraklı gözlerle bana bakıyordu. İlerledikçe etrafımda çember oluşturdular , sessizlik oluşmuştu. İçlerinden martha adında biri ortaya çıktı , iki elini havaya kaldırıp yüzüme baktı,
" en derin anılarını düşün Sarah "
Ellerini birbirine yaklaştırdı ve birden pelerini havalanmaya başladı , müthiş bir rüzgar esmeye başlamıştı havaya hükmediyordu. Rüzgarının yönünü elleri ile değiştirip yuvarlıyordu. Bu şöleni çember oluşturan değerli hava mensupları izliyor yüz ifademe bakıyorlardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Martha rüzgarı yanlışlıkla bian kalabalığın ilgisine kapılıp bana doğru itti , son anda fark edip elini çekse de arkadaki camların kırılma sesiydi son duyduğum . Omuz hizan yanıyordu ve bir sıcaklık hissettim.
Kalabalık korkmuştu aniden hepsi başıma gelip beni kaldıramaya çalıştılar, martha kendi gücünden etkilenmiş görünüyordu ne kadar korksa da, daha önce tanıştığım yanında duran ovhen e yarım ağız güler gibi gördüğümü hatırlıyorum en son . O an da dişlerimi acıdan sıkıyordum. Üstümde pelerin kan olmuştu ,içimde bir fırtına koptu sanki , acıyı kanı umursamadan sinirle birden ayağa kalktım.
Herkes geri çekildi bir adım o an gördüğüm tek kişi marthaydı.
Gözlerimden biraz zorlasam ateş çıkacak kadar yerinden fırlarcasina ona baktım , ve biranda bulutların rengi koyulaştı , şiddetli esen bir rüzgar bizim üzerimize doğru geliyordu , herkesin saçları pelerinleri uçuyor , ağaçlardan kopan yaprak sesleri hakimdi bahçede. Ufak bir gök gürültüsü patladı. Marthaya öyle bir enerji yollamıştım ki , bahçenin oradaki heykelin üstüne savruldu , heykel hasar bile almıştı.
Diğerleri rüzgara direniyordu .
Bulutların arasından bir yankı sesi ugulduyordu , gözlerim kapandı. Git gide bulanık görmeye başlayıp baş dönmesi yüzünden yere yığıldım.
Hafif hafif gözlerimi araladım , karsimdalardı hepsi şaşkın bir şekilde yüzüme merakla bakıyordu. Beni saran kolları hissettim.
Hermes beni kucağına almış şifa vermişti , yüzüne baktım aşağıdan , martha karşıdan sus pus olmuş merakla öfkeyle bana bakıyor hermesin yüz ifadesini yakalamaya çalışıyordu .
