ZÜMRA

35

Her sokağın sonunda,her yolun sonunda bizi hep bir şeyler beklerdi. Bazen mutluluk,bazen acı ve bazense yeni bir sokak ve yeni bir hayat...

Neva'dan...

Bir sokak düşünün,o sokak çiçekler ve güzellikler ile kaplı, yanınızda sevdiğiniz ve sonsuzluğunuz ile küçük küçük adımlar. Yanımda sevdiğim adam,arkamda huzur veren deniz,kalbimde sevdiğim adamın sevdası ve içimde sevdiğimin bana bahşettiği paha biçilmez bir huzur. Elimi uzatsam gökyüzünü tutabilirdim çünkü mutluluktan adeta havalarda adeta bir kuş gibi süzülüyordum. Aldım sevdamı kalbime bir kez daha bastırdım, bastırdım ki her daim o sevda orada en güzel haliyle dursun.

Sevdiğimin elini tutup birden deniz kenarında ki kıyılıklara çıktım ve arkamdan onu da çekiştirdim,istediğime ulaştığımda onun o göğüs kafesine usulca kendimi yerleştirdim,işte şuan mutluluğunda huzurunda resmini en renkli şekilde resim edebilirdim.

Orda öylece kaç dakika durdum bilmem ama sağımıza gelen pamuk helvaları görünce anında ayağa kalktım çocuk gibi o amcaya baktım, Aktan'ın bana anlamsız bakışları ile durdum yanıma para almamıştım. Elimi sevdiğim adama uzattım ve parmaklarımı sallandırdım ama paraya gerek kalmadan sevdiğim adam ufak bir gülücük gönderip o kayalardan inip pamuk helvacının yanına gitti. Az sonra geldiğinde elinde bir sürü pamuk helva vardı her çeşidinden ikişer tane almıştı,kahkaha attım oysa benim kahkahama kaslarını çattı sonra 'ne' anlamında omuzlarını silkti.

- Ya canım benim ben senden bu kadar çok istemedim ki. Vur dedik öldürmüşsün.

- Güzelim ben direk öldürmeyi severim. Hem hepsinden alıdım ki evdede yersin annende yer.

- Cidden delisin.

- Sende öyle.

...

Eve geldiğimizde annem uyumuştu, ışıklar kapalıydı.

- Aktan sen bekle ben anneme bir bakayım napıyor sonra yukarı beraber çıkarız.

- Olur bebeğim.

Annem için hazırladığım odaya sessizce girdim ve meleğimin uyuduğunu gördüm. Başına usulca oturdum,bu kadın senelerce sevdası uğruna çekmediği kalmadı ve sevdası ona el kaldırdı, kıydı. Yara bandı ile kapadığım alnına bir öpücük kondurdum,içim yanmıştı onu böyle görünce. Gözümden bir damla yaş düştü ve daha fazla odada duramayıp çıktım. Aktan beni salonda oturmuş bekliyordu dalgındı yine.

- Ne oldu,bir sorun mu var?

- Neva,babanı napıcaz?

- Bilmiyorum ama bu sefer çizmeyi aştı. Büyülenmiş gibi,babamı tanıyamıyorum.

- Belkide en baştan beri böyleydi sadece sen bilmiyordun.

- İmkanı yoktu. Önceden olsa anneme asla el kaldırmazdı hatta anneme sesi bir tık yükselmezdi bile çünkü anneme deli gibi aşık.

- Belli olmaz güzelim. Hadi uyuyalım,Sabah ola hayır ola.

- İnşallah hayır olur.