Zorla Evlilik | Ç A Ğ K I Z K U R G U S U

(19)

Bölüm müziği:tuğkan-seni çok özlüyorum

İyi okumalar dilerim bebişlerim...

Yn...

Uyandığımda çağan yanımda değildi. Bu yüzden kaşlarımı çatıp saate baktım. Gece 10du ve hiçbi yerden ışık sızmıyordu.

Kalkıp aşağı indim. Koltuklardan birine geçip uzandım ve kendime gelmeye çalıştım. O sırada kapı açıldı, korkuyla yerimden fırladım. Kapıya baktım.

Neyse ki gelen çağandı ama gözleri kızarıktı. Ne olduğunu bilmiyodum ve kaşlarım istemsizce çatıldı.

Yn:ça-çağan? Sen iyi misin?

Gözlerini bana korkutucu bi şekilde dikti. Korktum ve geri çekildim.

Çağan önce etrafa bakındı. Sonra koltuğa oturdu ve ellerimi çenesinde birleştirip kaşlarını çattı. Bacaklarını hızla sallamaya başladı.

Korkmamaya çalışıp yanında oturdum ve ne olduğunu sorarcasına ona baktım.

Yn:çağan?

Çağan:BANA ÇAĞAN DEME!

Yn:ne-neden? Ben ne-ne yaptım?

Yine aynı şekilde korkutucu bi şekilde gözlerini bana dikti. Sonra hışımla koltuktan kalktı. Üzerime eğildiği an dirseklerimi kaldırdım ve yüüzmü korudum. Gözlerimin dolduğunu hissettim ve koltuğa yayılıp yüzümü kapatmaya devam ettim.

Çağana dirseklerimin arasından baktım. Bana şaşkınlıkla bakıyodu.

Yn:ya-yapma, ben sana bişey yapmadım ki?

Dizlerimin titrediğini hissettim. Gözlerim yavaşça kapanıyordu ama uyanık olmak zorundaydım.

Yoksa çağan bana kötü şeyler yapabilirdi. En çok da bundan korkuyordum.

Geri çekildi, ellerini saçlarına geçirdi ve çekti. Sanki acısını hissetmiyormuş gibi çekti.

O an içim acıdı, onun için ayağa kalktım ve kumral saçlarına baktım.

Bana bakmadı.

Hızla yere eğildi. Sonraysa her şeyi darmaduman etmeye başladı.

Bütün eşyaları yere fırlatıyordu, televizyona bile defalarca vuruyordu ve eli kesilmişti, kanlar boşalıyordu.

Bense korkuyla koltuğun kenarına geçmiş, kollarımla başımı saklamış, gözlerimi sıkıca kapatmıştım.

O an o gün yaşadıklarım aklıma geldi.

7 yıl önce...

Babam yine evimize bi kadın getirdi. Onunla odaya girdi ve kapıyı açık bıraktı. Kadınla bişeyler yaptı ama izlemedim çünkü korkuyodum.

Kadınla para karşılığında bi şey almıştı.

Korkuyla koltuğun kenarına geçtim, kollarımı başıma yasladım ve gözlerimi sıkıca kapattım. O sırada kadın ve babamın kavga ettiğini duydum.

Kadını yere fırlattı ve etraftaki her şeyi dağıtmaya başladı. Defalarca televizyona vurdu, defalarca kadına vurdu ama ben sesimi çıkaramadım.

Gözlerimi kapattım ve öylece koltığun köşesinde durdum.

Sıranın bana gelmesini bekledim...

Günümüz...

Yn:YAPMA! HAYIR, VURMA BANA! KORKUYORUM SENDNE YAPMA!

O an kendimi kaybedip bunları söyledim. Artık kendimde değildim. Titreye titreye vurmamasını sayıklıyordum. Hep bağırıyordum.