Zorla Evlilik | Ç A Ğ K I Z K U R G U S U

(33)

"İkinize de bir şey olmayacak, güven bana..."

Eve geldiğimizde, ben tam doğrulmuş bir halde inecektim ki Çağan benden önce davranıp beni kucağına aldı
Eve kadar taşıdı ve asla bırakmadı.

Çağan:ah, sen şimdi hafifsin ama aylar sonra seni taşımam zor olucak.

Yn:o zaman beni taşımazsın.

Onun kucağından atladım ve derin bir nefes alıp çantamdan evimizin anahtarını çıkardım. Kapıyı açtım ve içeri girdim. Valizler falan uöursamadım ve direkt koltuğa uzanıp gözlerimi kapattım.

Bu rahatlığı özlemiştim.

Gülümsedim ve koltuktaki rahatlık sayesinde sırıttım jcjfjdkdkdkkd.

Çağan:koltuğu için güleni de ilk defa görüyorum.

Çağan yanıma gelip gözlerini gözlerimle buluşturduğunda gülümsedim.

Yn:napiyim, evimi özlemişim. Bu koltuktaki rahatlığı özlemişim.

Çağan:ne yani? Karadeniz'e rahat değil miydin? Bunu bana neden söylemedin mi? Bir yerin acıyor mu? Hiç ağrın falan var mı?

Yn:ben iyiyim, sadece karadenizdeyken senden uzak kaldığım için rahat edemedim.

Çağan sırıttı ve dudaklarıma baktı. Gülümsedim ve ben de onun gözlerine baktım.

Ayağa kalktı, tam üzerime çıkacakken bu sefer ben doğruldum ve üzerime çıkmasına izin vermedim.

Yn:Karadenize ne olduğunu unuttun mu?

Çağan:sadece kısa bir süreliğine olmaz mı?

Yn:Çağan, o acıyı tekrar yaşamak istemiyorum. Ve bu zaten bebeğimiz için zararlı.

Çağan:bundan kötü etkileniyor diye mi?

Yn:hayır, karnımın içinde ezildiği için.

Çağan:of, peki.

Yn:bu bebeğimiz için Çağan, lütfen beni anla.

Çağan:tamam dedim güzeliiiiim, biz en iyisi onun için hastaneden sıra alalım. Ne dersin?

Yn:olur da, neden erken?

Çağan:e cinsiyetini öğrenicez.

Yn:ha, peki.

Çağan:ama sana bunh söylemi em.

Yn:neyi?

Çağan:bebeğimizin cinsiyetini.

Yn:ama neden?

Çağan:e cinsiyet partisi yapıcaz.

Yn:of... O zamana kadar nasıl dayanıcam ben?

Çağan:sen merak etme lütfeeeen, ben halledicem. Çok güzel olacak.

Yn:peki.

Çağan yanıma oturdu. Bende kafamı omzuna yasladım ve gözlerimi kapayıp elimi hafif belirginleşmiş karnıma yasladım.

Derin bir nefes alıp kendimi uykuya adadım.

...

Ucu sonu görünmeyen bir ormanın içindeydim sanki. Her yerde ağaçlar vardı. Ağaçların üzerindeyse meyveler.

Yürüyordum bir yöne doğru ama nereye bilmiyordum. Nasıl bilmiyordum.

Sanki karnım, içinde bir yük varmış gibi ağırdı.

Kafamı öne eğdiğimde, kocaman bir karnımın olduğunu gördüm. Gülümsedim ve ellerimi oraya yaslayıp yavaşça okşadım.

O sırada bir ses duydum. Değişik bir ses.