Zorla Evlilik | Ç A Ğ K I Z K U R G U S U

(10)

Bölüm müzikleri:infinity

Sen istanbulsun

Alors on danse

İyi okumalarke!

Tek hissettiğim şey korku. Sadece korku.

Kaybetme korkusu. Acı çekme korkusu.

Gözlerimin bulandığını hissettim. Birden başımda çarpıntı oluştu. Gözlerimi sıkıca kapattığımda duyduğum şey zihnimde tekrarlanıyordu.

"Saldırı sırasında kayboldu."

"Kayboldu."

"Kayboldu..."

¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦¦

Gözlerimi açtığımda tuananın odasında olduğumu fark ettim. Başımda bekleyen leya, alisa, tuana ve yeliz anneye baktım.

Hepsi de benim gibi perişandı. Hepsi de ağlamıştı, gözleri kıpkırmızıydı ve uzun bir süre öyle kalacakmış gibi görünüyodu.

Yataktan doğruldum ve gözlerimi ovup herkese baktım. Merve ve sema anne burda değildi. Mete baba koltukta oturmuş öylece sallanıyodu.

Küçük çekmecenin üzerinde duran bardaktaki suya uzandım ve tek seferde içtim. Olanları yine idrak edince gözlerim doldu. Yataktan çıktım ve mete babanın yanına gittim.

Yn:baba, bu şakaydı değil mi? He rşey bi şaka. Çağan 2 haftadan kısa bi sürede burda olucak değil mi?

Konuşmadı. Bi kez olsun konuşmasını ve inkar etmesini istedim.

Ama yapamadı.

Yn:yok,yok,bu gerçek olamaz! Çağan kaybolmuş olamaz! Koca adam nereye kaybolucak baba!?

Mete:bilmiyorum kızım, bilmiyorum. Bana artık bişey sormayın. Üzerime gelmeyin!

Birden sinirlenip ayağa kalkınca geri çekildim ve doğrudan mete babanın yüzüne baktım. Gerçekten yıkılmıştı.

Gözlerinden bile önceden acı çektiği belli oluyordu.

Mete:bi bu eksikti zaten.

Alisa:başka bi şey mi oldu baba?

Mete:boşver kızım. Zamanı gelince anlatırım.

Mete baba odadan hışımla çıkınca yine yatağa çöktüm ve gözlerimdeki yaşları saklamak için kafamı öne eğdim.

Daha geçen gün konuştuğum çocuk şuanda kayıptı.

Nerdeydi? Ne haldeydi bilmiyorum ama kötü olmamasını istiyorum.

Aşkı bulmuşken kaybedemem. Yine kötü günlerime geri dönemem.

Tırnaklarımı dizlerime geçirdim ve bastırabildiğim kadar bastırdım. Gözleirmi odanın camına kenetledim ve sinirle bacaklarımı sallamaya başladım.

Tuana:yenge, sakin ol lğtfen bak dizlerin kanar.

Leya:evet güzelim-

Yn:bana güzelim deme! Nolursun bana bunu yapma!

Ellerimi dizlerimden çektim ve bacağımı sallamayı kestim. Hızla ayağa kalktım ve saçlarımı çekip cama yaklaştım.

Yn:bana onu söyleme, bana güzelim deme.

Yine ağlamaya başlayınca olası bi sinir krizi geçireceğimin farkındaydım. Bu yüzden derin nefes alıp verdim. Sakin kalmaya çalıştım ve camın önündeki koltuğa oturdum. Bacaklarımı sallamaya devam ettim ve fözleirmi duvardan hiç ayırmadım.