DROWNED

Chapter Twelve

Athiane Sirene's

Kanina pa kami hindi mapakali dahil hindi sumasagot sa mga text at tawag namin si Kiare.

"Anong date ngayon?" Natatarantang tanong ni Khaios.

"Date namin ni Harm." Walang kwentang sagot ni Ried kaya tiningnan namin siya ng masama.

"It's August 23 oh shit!" Mas lalo kaming kinabahan maliban nalang kina Harm, Kyshin, Anari at Crest.

"Death anniversary ngayon ni Kiaron." Nag-aalalang sabi ni Khaion.

"Sino si Kiaro?" Sabay na tanong ni Anari at Crest.

"Kakambal ni Kiare." Sagot ko.

Where the hell are you Kiare? Think Athiane think.

"Alam ko na kung nasaan si Kiare, dito lang kayo ako na bahala ibabalik ko ng walang galos yon, Harm pahiram ng kotse mo." Nagmamadaling sabi ko kaya binigay naman agad sa'kin ni Harm ang susi ng kotse niya.

Nagmamadali akong sumakay sa kotse at pinasibad ito papunta sa isang cafe para bumibili ng cheesecake na dadalhin ko sa mausoleum ni Ryler dahil alam kong nandon ngayon si Kiare. Pakatapos ko makuha ang inorder ay nag maneho na ako papunta sa sementeryo at sumalubong agad sa'kin ang tahimik na kapaligiran at sariwang hangin. Diretso lang ang lakad ko hanggang sa makarating ako sa tapat ng mausoleum ni Ryler at rinig ko ang mahinang hikbi ni Kiare kaya pumasok agad ako.

"Ry, how can I forgive them? I can't even forgive myself for being useless when you needed me." She said while crying.

Mukhang hindi niya pa ako napapansin kaya hinayaan ko muna siya at pinanood kasi kahit gustong gusto ko na siya lapitan alam kong kailangan niya to, kailangan niyang ilabas lahat ng sakit na nararamdaman niya dahil kung hindi ay unti-unti siyang lalamunin ng kalungkutan.

"I was there, I was there when you were suffering while I'm just crying while watching you fell off the ground." Halos hindi na siya makahinga kakaiyak.

She's still blaming herself.

Ryler was shot, he was the one who got shot by the bullet that was supposed to be for Kiare when their house was robbed. Sabi ni Kiare iniwan daw sila ni tita Ophelia dahil kailangan nitong pumunta sa anniversary nila ni tito Arnold ang asawa na nito ngayon samantalang si tito Sebastian naman ay kinailangang umalis para puntahan si tita Anastasia dahil nagkaroon ito ng sakit kaya naiwan ang kambal sa mansion kasama ang mga kasambahay.

"It's not your fault." Nag angat ito ng tingin sa'kin nang biglang akong magsalita.

"Athi, why are you here?" Umiiyak pang tanong nito.

"To tell you that it's not your fault because it's Ryler's decision to catch the bullet because he knew that you'll die if you got shot." Malumanay na sabi ko sakanya habang naglalakad ako palapit.

"Ako sana yung namatay e, bakit kasi sinalo mo Ry?" She's crying so hard.

"Because he loves you, sa tingin mo ba matutuwa yan na nakikita ka niyang ganyan? Sinisisi mo ang sarili mo sa bagay na wala ka namang kasalanan." I said and hugged her.

"No one is blaming you for his death, Kiare." Sabi ko sakanya.

I hugged her until she stopped crying and fell asleep in my arms. I kissed her forehead before carrying her towards the car.

"I want to see your bright smile again when you wake up, let's go home, love." I said gently while wiping her wet cheeks.

Pakatapos kong ikabit ang seatbelt niya ay sinara ko ang pinto at umikot papunta sa driver's seat para kunin ang cellphone ko na kanina pa tumutunog.