GECE KARANLIĞI

22.BÖLÜM: " ÇIKMAZ SOKAK."

İnsan ne kadar kaçarsa kaçsın, nereye saklanacak olursa olsun, bir şey yaşanacaksa eğer onu buluyor. Kaçamıyorsun, saklanamıyorsun, isyan edemezsin çünkü seni susturuyor. Ve yaşamaya başlıyorsun. Bazıları şanslı doğar. Hayatın kanunu budur , bazı insanların her şeyi yolunda gider. İyi bir aile, iyi bir eğitim, iyi iş, iyi eş, iyi çocuklar... Liste böyle uzar gider. Eğer talihin biraz dönmüşse bu sınıfta doğarsın. Şanslılar trenine biner, bitiş çizgisini ter dökmeden geçersin. Ama bu milyonda birden azdır muhtemelen. Bu dünyada çoğumuz o kadar şanslı değiliz. Kimimizin mükemmel bir ailesi var ama işi berbat , parası yok. Kimimizin de parası çok ama ailesi hayatı, berbat. Bazılarının da ,ki bu kesim çok daha çoğunlukta ve ben de onlardan biriyim, ne iyi bir aile , ne iyi iş , ne para ne de şansı var. Sıfıra sıfır yaşayıp o hiç sahip olmadığın 'iyi' ' yi tırnaklarınla kazıya kazıya almaya çalışıyorsun. Eskiden hep buna isyan ederdim. Şanslı doğmadığı için öfkelenmek kolay gelir insana. Sadece suçlamak için bir şey arıyorsun işte, ne olursa. Hayatım neden böyle ,neden bunu yaşıyorum? Acaba, Alaz da isyan etti mi böyle? Ettiğine eminim bir yandan aslında. Onun hayatındaki dipsiz karanlığın hiç ışık görmemiş çocukluğunda kabulleniş ,intihar gibi olurdu zaten...

Alaz'ı bir kez bile etrafımda görmedim. Varlığından , beni takip ettiğinden , aşık oluşundan hiç bir zaman haberim olmadı. Bilmiyorum onu gördüm belki de, ama kendi hayatım o kadar korkunç ,kaotik ve sevgisizdi ki hatırlamıyorum bile. Gözümü açtığım gibi babamla mücadele etmeye başlamıştım, onun diktatörlüğünde yaşamakla özgür olmak arasında ince bir çizgideydim. Kimseyi görecek halim yoktu. Alaz'ın aşkını ,sevgisini hiçbirini görmedim. Farkında bile değildim. Belki kendini , belki de kendinden yada bir başkasından korumak için uzak durdu o zamanlar benden. Ama bu tecavüze uğramama engel olmadı. Babamın beni sokağa atmasına da engel olmadı. Hayat bir döngüdür, yaşamayı bırakamazsın. Yola bir şekilde devam edilmeli. Bu nasıl devam etmekse ,öyle işte... İşin cilvesi bu ya hayat sana durmadan oyun oynuyor. Alaz ile tanışmadan çok önce, kendi evim de yapa yalnız yaşarken mi daha mutluydum yoksa şimdi mi bilmiyorum. Babam beni evden attığında mutlu değildim. Yalnız yaşadığımda da , saatlerce o lanet restoranda çalıştığımda da. Sadece anlamıyorum , neden babam beni sokağa attığında değil de şimdi? O yağmurun altında sıçan gibi ıslanmıştım, bir köpek yavrusuyla tek başıma kalmıştım. Neden o zaman değil de şimdi yanına aldı. Bana gizliden el uzattığını öğrendim. Kaldığım ev, çalıştığım iş , selamlaştığım Şerife teyze hepsi onundu. O kadının iyi biri olduğunu sanmıştım. Sadece dedikoduyu seviyor sanıyordum. Yanılmışım, yeşili de seviyormuş. Para bu hayatta üstüme yapışa bilecek en büyük kirmiş, anladım.
Şimdi karşımda bambaşka bir yol var. Alaz ile yürümeye seçtiğim bir yoldu. Başta istemedim ,o da beni bu yolda zorla tuttu. Hayatımın hep içindeydi ve ben onun ardımda, yanımda bir gölge gibi gezişini görmemiştim bile. Hayatımı yeniden kurduğumu sanmıştım. Ama şimdi kalbim ve aklım bana burada kalmam için müzakere yapıp duruyor. İkisinin de aynı fikirde olması çok şaşırtıcı...

Sabah gözlerimi açtığımda odada yalnız değildim. Yanımdaydı. Kokusunun ,üstüme bulaştığını bilecek kadar yakınımdaydı. Kolunu belime sarmıştı, bedenimi bir kobra gibi sarması çok tuhaf hissettiriyor. İlk kez yanım da uyumuş değil , bu sefer bir şey farklı sanki. Bedenimi kolunun altında döndürerek yüzümü ona çevirdim. Mayışık gözlerim yüzünün her tarafında dolaştı. Yüz üstü uzanmış, bir kolu yastığın hemen altındaydı. Ona doğru dönüşümle bana biraz daha yaklaştı fakat uyanmadı. Kaşları gevşemiş ,dudakları biraz aralık ,ona inanılmaz eğrelti duran bir sakinlik vardı yüzünde. Sanki güvende hissediyorum. Ama tam olarak da güvende değilim gibi. Sanırım ona güvenmek istiyorum. Bir tarafım buna hazır hissediyor ama bir tarafımda dur yapma diyor. O tarafım hep yalnızdı, hep mücadele etmek zorundaydı. Belki de bu yüzden duvarlarının arasına saklanıp duruyordu. Biriyle yola devam etmek çok zor, hele ki o kişi Alaz ise. Ama onunla devam edeceğim. Kendim için , onun için, belki ilerde biz olabiliriz. Ve bu ihtimal için...